Ο Τάσος Γιαννίτσης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το διδακτορικό του δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και ξανά το 1993-94 με υπουργό τον Γ. Γεννηματά, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου (1994), ανέλαβε ως οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994-95, και Κώστα Σημίτη, την περίοδο 1996-2000, και διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εργασίας-Κοινωνικών Υπηρεσιών (2000-01), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-04) και Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004) στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ. Α.Ε.) και, από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι τον Μάιο του 2012, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Εσωτερικών, στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία πάνω σε θέματα οικονομικής και πολιτικής και μεγάλο αριθμό άρθρων σε θέματα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Ο Τάσος Γιαννίτσης γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε το διδακτορικό του δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας. Διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και ξανά το 1993-94 με υπουργό τον Γ. Γεννηματά, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου (1994), ανέλαβε ως οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994-95, και Κώστα Σημίτη, την περίοδο 1996-2000, και διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εργασίας-Κοινωνικών Υπηρεσιών (2000-01), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-04) και Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004) στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη. Από τον Δεκέμβριο του 2009 μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Πετρελαίων (ΕΛ.ΠΕ. Α.Ε.) και, από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι τον Μάιο του 2012, ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Εσωτερικών, στη μεταβατική κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας με πρωθυπουργό τον Λουκά Παπαδήμο. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία πάνω σε θέματα οικονομικής και πολιτικής και μεγάλο αριθμό άρθρων σε θέματα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Η Λούκα Τ. Κατσέλη είναι βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, πολιτική εκπρόσωπος σε θέματα Οικονομίας και μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου. Από το 1987 είναι καθηγήτρια στοΤμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών (σε αναστολή καθηκόντων). Διετέλεσε γενική διευθύντρια του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ (2003-2007) και επιστημονική διευθύντρια του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών- ΚΕΠΕ (1982-1986), μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και ειδική οικονομική σύμβουλοςτου πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου (1993-1996). Σπούδασε Οικονομικά (Smith College, ΒΑ, 1972) και είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Οικονομική Επιστήμη (Princeton, Ph.D., 1978). Ως επίκουρη και αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Yale University (1977-1985) έλαβε το 1980, τιμητική διάκριση ως η καλύτερη νέα διδάσκουσα, καθώς και υποτροφία από το German Marshall Fund (1982-1984). Δίδαξε, επίσης, ως επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Birkbeck του Λονδίνου (1986) και έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά. Έχει διατελέσει μέλος πολλών έγκριτων επιτροπών, όπως η Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Επιτροπή Σοφών για την Αναθεώρηση της Κοινωνικής Χάρτας της Ευρώπης και η Επιτροπή Αναπτυξιακής Πολιτικής (CDP) του ΟΗΕ.

Ο Στέργιος Μπαμπανάσης σπούδασε και έζησε πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Είναι πτυχιούχος οικονομολόγος και διδάκτορας του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης, διδάκτορας (Docteur d' Etat) της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών και επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Τεχνολογικών και Οικονομικών Επιστημών της Βουδαπέστης. Ακολούθησε μια κλασική ακαδημαϊκή σταδιοδρομία ως λέκτορας, επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής και τακτικός καθηγητής Πανεπιστημίου στη Βουδαπέστη, ως επισκέπτης καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ και το Πάντειο Πανεπιστήμιο στην Αθήνα και ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου. Τα μαθήματα διδασκαλίας του σε προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα είναι η Πολιτική Οικονομία, η Διεθνής Οικονομία, το Διεθνές Εμπόριο και η Διοίκηση Δημοσίων Επιχειρήσεων. Έχει διατελέσει Επιστημονικός Υποδιευθυντής σε Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών στη Βουδαπέστη (1970-1982), Πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΚΕΠΕ (1983-1984), Διευθυντής και Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών στην Αθήνα (1984-1993), Πρόεδρος, Αναπληρωτής Πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Αιγαίου της Θάλασσας και του Ναυτικού Αιγαίου (1993-) και Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Αιγαίου (1997). Μετά τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα διορίστηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων (1982-85) και εργάστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας ως σύμβουλος (1985-89). Διετέλεσε πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΤΕ (1993-96), μέλος του Δ.Σ. της Εμπορικής Τράπεζας (1994-2002) και του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Διπλωματικής Ακαδημίας (1998-2004). Είναι πρόεδρος του Δ.Σ. της Hellascom International.

Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης (1944-2008) γεννήθηκε στην Καλαμάτα με καταγωγή από την Κίσαμο του νομού Χανίων. Σπούδασε χημικός στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία σε θέματα ενεργειακής και βιομηχανικής οικονομίας (1974-1981). Εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Grenoble με θέμα την εκβιομηχάνιση της ελληνικής οικονομίας. Εργάσθηκε, επίσης, ως διευθυντικό στέλεχος στην ελληνική βιομηχανία και σε μελετητικούς φορείς (ΜΕΤΕΚ). Στη συνέχεια εκλέχτηκε επίκουρος, αναπληρωτής και τακτικός καθηγητής βιομηχανικής οικονομίας στο ΕΜΠ και διετέλεσε, επί μία εικοσαετία, διευθυντής του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης του ΕΜΠ, μεταξύ 1997-2000, ενώ υπήρξε επίσης, επιστημονικός υπεύθυνος του Γραφείου Διασύνδεσης του ΕΜΠ και του Προγράμματος "Τεχνολογία και Επιχειρηματικότητα". Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής του συνεισφοράς, καθιέρωσε τη συστηματική μελέτη των επαγγελματικών προοπτικών των αποφοίτων του ΕΜΠ και των αποφοίτων μηχανικών ευρύτερα, ενώ πρόσφατα υπήρξε μέλος του προεδρείου διοργάνωσης του συνεδρίου του ΤΕΕ για την ελληνική βιομηχανία, "Προς την οικονομία της γνώσης". Ο Λ. Παπαγιαννάκης είχε αναπτύξει ένα πλούσιο ερευνητικό και μελετητικό έργο σε θέματα σχετικά με τη βιομηχανική και την περιφερειακή ανάπτυξη, την ανάλυση του ενεργειακού συστήματος, την εισαγωγή του φυσικού αερίου, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την εξοικονόμηση ενέργειας, τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις ερευνητικές και τεχνολογικές συνεργασίες, την αγορά εργασίας των μηχανικών, τη διασύνδεση της καινοτομίας με την επιχειρηματικότητα κ.α. Δημοσίευσε -μόνος ή σε συνεργασία- περί τις 200 εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Από τα βιβλία του τα σημαντικότερα ήταν για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους (1880-1910), την ελληνική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, το ελληνικό μάνατζμεντ, την ανάπτυξη της Θράκης. Πλην της καθαρά επιστημονικής του συνεισφοράς, συμμετείχε ενεργά στο δημόσιο διάλογο. Στο πλαίσιο αυτό συνεργάσθηκε με πολλές εφημερίδες ("Αυγή", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή", κ.α.), καθώς και με περιοδικά ("Πολίτης", "Σύγχρονα Θέματα", "Οικονομικός Ταχυδρόμος", κ.α.). Ιδιαίτερη ήταν η συμβολή του στον διάλογο που έχει ανοίξει για την εξέλιξη και την προοπτική του ελληνικού πανεπιστημίου -συνιδρυτής της Πρωτοβουλίας Πανεπιστημιακών για την Αναβάθμιση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και του Παρατηρητηρίου Έρευνας και Διαλόγου του ελληνικού Πανεπιστημίου, αλλά επίσης ιδρυτικό μέλος του Ομίλου Προβληματισμού "Η Αριστερά Σήμερα" ("ΑΡ.ΣΗ"), το 2006 προετοίμασε και διατύπωσε μια εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση και τη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης και της έρευνας στην Ελλάδα, που συζητήθηκε ευρύτατα και συνέβαλε στο δημόσιο διάλογο. Από μαθητής ασχολήθηκε με το αριστερό κίνημα και υπήρξε μέλος της Νεολαίας της ΕΔΑ. Το 1964 εξελέγη μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Το 1969, αν και έλαβε υποτροφία από τη Γαλλική Κυβέρνηση με συστατική επιστολή του διακεκριμένου διεθνώς καθηγητή Ζέρβα, το δικτατορικό καθεστώς αρνήθηκε να του δώσει διαβατήριο. Μετά τη μεταπολίτευση δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς και διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. της ΕΑΡ και του ΣΥΝ. Το 1982 εκδόθηκε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας η πρωτότυπη εργασία του: "Οι Ελληνικοί Σιδηρόδρομοι (1882-1910): γεωπολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις", επανέκδοση: 1990. Το 1995 μαζί με τους Γιάννη Σκουλά, Τίτο Πατρίκιο και Χριστόφορο Σακελλαρόπουλο, εξέδωσε στις εκδόσεις "Θεμέλιο" το βιβλίο "Τραίνα και ορίζοντες: φωτογραφικές συλλογές". 'Ηταν παντρεμένος με τη φαρμακοποιό Φωτούλα Τόγια και πατέρας δύο παιδιών της Κατερίνας και του Γιώργου. "Έφυγε" πρόωρα στην Αθήνα, τα ξημερώματα της Τρίτης 16 Δεκεμβρίου 2008, ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Γιώργος Στασινόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε οικονομικά στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΑΣΟΕΕ) και Οικονομική και Πολιτική ιστορία της Νεότερης Ελλάδας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτορας το 1998. Δίδαξε Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και τώρα διδάσκει Οικονομική Πολιτική και Διεθνή Πολιτική Οικονομία στο τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Από τις εκδόσεις "Τυπωθήτω" κυκλοφορεί το βιβλίο "Νομισματική Θεωρία και Πολιτική στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα" (2000).

Ο Σταύρος Ιωαννίδης είναι επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και ερευνητής στο ΙΟΒΕ. Το ερευνητικό του έργο επικεντρώνεται στη θεωρία της επιχείρησης, την επιχειρηματικότητα και τα οικονομικά της τεχνολογίας και της καινοτομίας.

Ο Βασίλης Θ Ράπανος είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε το πτυχίο του από την Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ) το 1975 και το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Queen's του Καναδά (1982). Εργάστηκε στο Κέντρο Προγραμματισμού (ΚΕΠΕ), αρχικά ως βοηθός ερευνών και αργότερα ως ερευνητής και από το 1992 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οικονομική ανάλυση και δημόσια οικονομική.

Ο Γιάννης Καλογήρου είναι αν. καθηγητής τεχνολογικής οικονομικής & βιομηχανικής στρατηγικής του Ε.Μ.Π.

Ο Ναπολέων Μαραβέγιας γεννήθηκε το 1955 στη Βουδαπέστη και μεγάλωσε στην Κεφαλονιά. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία (Grenoble) με υποτροφία της ΑΤΕ και του Ιδρύματος Ωνάση, όπου απέκτησε το D.E.A. στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Ολοκλήρωση και το Doctorat d' Etat στην Οικονομική Επιστήμη με Άριστα (1983). Δίδαξε για δύο χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Grenoble (Μακροοικονομική) και αφού εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, προσελήφθη για μικρό διάστημα ως ειδικός συνεργάτης του Υπουργείου Γεωργίας. Στη συνέχεια εργάστηκε για τέσσερα χρόνια (1985-1989) ως ερευνητής στο Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών με Επιστημονικό Υπεύθυνο τον καθηγητή κ. Τ. Γιαννίτση και αντικείμενο τις επιπτώσεις της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στην ελληνική οικονομία. Το 1989 εξελέγη επίκουρος καθηγητής, στη συνέχεια αναπληρωτής καθηγητής (1993) και καθηγητής (1997), στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου διδάσκει μέχρι σήμερα Πολιτική Οικονομία, Αγροτική Πολιτική και Οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Επίσης, από το 1989 μέχρι το 1996 υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών στο πλαίσιο του μαθήματος "Θεωρία και Πολιτική της Περιφερειακής Ανάπτυξης". Σήμερα, είναι καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης. Έχει πάρει μέρος σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια με δημοσιευμένες εισηγήσεις. Έχει κληθεί να δώσει διαλέξεις σε όλα σχεδόν τα ελληνικά πανεπιστήμια, καθώς και στα ξένα πανεπιστήμια του Montpellier, της Valencia και της Οξφόρδης. Από το 1993 είναι κάτοχος μίας Ευρωπαϊκής Έδρας Jean Monnet στην Ευρωπαϊκή Οικονομία, από το σύνολο 4 παρόμοιων εδρών που έχει χορηγήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα ελληνικά πανεπιστήμια, ενώ ήταν και Επιστημονικός Υπεύθυνος πολλών ελληνικών και ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Παράλληλα είναι: - Μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Πανεπιστημιακής Ένωσης (1993-1998) - Μέλος Διεθνών Επιστημονικών Δικτύων (RAFAC, NATURA, κ.ά.) - Μέλος Συντακτικών Επιτροπών τριών Επιστημονικών Περιοδικών (Επιθεώρηση Αγροτικής Οικονομίας, Επιθεώρηση Αστικών και Περιφερειακών Μελετών, Επιθεώρηση Αγροτικής Έρευνας) - Μέλος ΔΣ του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) - Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ΕΚΕΜ).

Ο Ανδρέας Α. Παπανδρέου είναι αν. καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Ο Γιώργος Αργείτης είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αποφοίτησε από το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές (MSc) στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και (Ph.D) στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται κυρίως στη μακροοικονομική θεωρία και πολιτική και στη διεθνή πολιτική οικονομία. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά όπως "Review of Political Economy", "Journal of Post Keynesian Economics", "Σπουδαί" κ.λπ.

Η Χριστίνα Καρακιουλάφη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου διδάσκει μαθήματα σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνιολογία της εργασίας. Έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία, όπου υποστήριξε και τη διδακτορική της διατριβή. Έχει συνεργαστεί στο πλαίσιο ερευνητικών προγραμμάτων με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ. Από το 2005 διδάσκει στην Ακαδημία Εργασίας της ΓΣΕΕ και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Οι επιστημονικές της δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν σε θέματα ποιότητας της εργασίας και ψυχοκοινωνικών κινδύνων στους χώρους εργασίας, θεωρίας των εργασιακών σχέσεων και συνδικαλισμού, καθώς και σε ζητήματα που σχετίζονται με την καλλιτεχνική εργασία και τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα.

Ο Νίκος Σταυρακάκης είναι καθηγητής στο Ε.Μ.Π.

Γεννήθηκε στα Χανιά, το 1943. Έχει σπουδάσει Ηλεκτρονικά. Κατά τη διάρκεια της Χούντας στην Ελλάδα βασανίστηκε, φυλακίστηκε, απέδρασε και καταζητείτο για 3 χρόνια. Το 1973 πήγε στη Ρώμη, όπου ανέλαβε την οργάνωση του ΠΑΚ των Ελλήνων σπουδαστών της Ιταλίας. Το 1974 πήγε στη Σουηδία και έγινε Γενικός Γραμματέας του ΠΑΚ Σουηδίας. Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής από το 1974. Βουλευτής Χανίων από το 1977. Υπήρξε Υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, Υφυπουργός Αθλητισμού και Υπουργός Δημόσιας Τάξης.