Ο Ιλιά Έρενμπουργκ γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1891 στο Κίεβο της Ουκρανίας από Εβραίους γονείς. Όταν ήταν πέντε χρόνων, η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα. Επαναστάτης ως έφηβος, φίλος με τον επαναστάτη Νικολάι Μπουχάριν, φυλακίστηκε για πέντε μήνες από το τσαρικό καθεστώς και το 1908 μετανάστευσε στο Παρίσι. Εκεί γνωρίστηκε με τον Λένιν αλλά και με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Πικάσσο και ο Μοντιλιάνι, εκεί πρωτοέγραψε ποίηση επηρεασμένος κυρίως από τον Βερλαίν και τον Μπαλμόν. Ως πολεμικός ανταποκριτής κάλυψε το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, με αντι-μπολσεβικική οπτική. Από το 1921 ως το 1924 έζησε στο Βερολίνο και στο Βέλγιο. Το πρώτο του μυθιστόρημα "Οι υπέροχες περιπέτειες του Ιουλίου Γιουρενίτο και των μαθητών του" έκανε αίσθηση, πολλοί τον χαρακτήρισαν μηδενιστή. Από το 1925, έχοντας ήδη γράψει αρκετά έργα, ο Έρενμπουργκ βρέθηκε να πηγαινοέρχεται από το Παρίσι στη Μόσχα ως απεσταλμένος σοβιετικών εφημερίδων. Κάλυψε τον Ισπανικό Εμφύλιο για λογαριασμό της Ιζβέστια και γνωρίστηκε με τον Χέμινγουεϊ. Η ναζιστική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση τον βρήκε στη Μόσχα ως συντάκτη διάπυρων προπαγανδιστικών κομμουνιστικών και πολεμικών κειμένων. Μεταπολεμικά έγραψε πλήθος μυθιστορημάτων, όπως "Η καταιγίδα" (1949), "Το ένατο κύμα" (1952), "Το λιώσιμο των πάγων / Αλλαγή εποχής" (1954), τα οποία συχνά δοκίμασαν τα όρια της σοβιετικής λογοκρισίας. Παρ' όλα αυτά, ο Έρενμπουργκ διατήρησε άριστες σχέσεις με την ανώτατη ιεραρχία. Πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Βρέθηκε στον Καναδά, στις ΗΠΑ, στη Χιλή, στην Ιαπωνία και στην Κίνα. Ο Έρενμπουργκ έζησε μια πολυτάραχη ζωή, γεμάτη αντιθέσεις, τέτοιες που οι σύγχρονοί του δεν τις κατανόησαν ποτέ πλήρως. Κατηγορήθηκε κατά καιρούς για καιροσκοπισμό, αφορμή στάθηκαν οι συμβιβασμοί που χρειάστηκε να κάνει στο πλαίσιο των αρκετών ιδιαιτεροτήτων και παραδόξων του νεοσύστατου σοβιετικού κράτους, υπήρξε όμως συχνά θαρραλέος επικριτής του Στάλιν και άλλων ανώτατων στελεχών. Έντονες συζητήσεις πυροδότησε κατά καιρούς η φημολογούμενη συγγραφή προπαγανδιστικού πολεμικού φυλλαδίου που προέτρεπε στη βία κατά παντός Γερμανού. Η ύπαρξη του φυλλαδίου δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, η φήμη δε αποδόθηκε από πολλούς ιστορικούς στη ναζιστική προπαγάνδα της οποίας ο Έρενμπουργκ, λόγω της φήμης του, πολλές φορές αποτέλεσε στόχο. Παρά τις όποιες αντιπαραθέσεις γύρω από το όνομα του, ο Ιλιά Έρενμπουργκ είναι γνωστός για τα λογοτεχνικά του έργα, ιδιαίτερα την αυτοβιογραφία του ("Άνθρωποι, Χρόνια, Ζωή [1960-1965]"), στην οποίοι, ιστορικοί και βιογράφοι βρήκαν πολύτιμες πληροφορίες για τα έργα και τις ημέρες σημαντικών προσωπικοτήτων. Επιπλέον, ο Έρενμπουργκ εξέδωσε σε συνεργασία με τον Βασίλι Γκρόσμαν το "Μαύρο Βιβλίο", ένα πόνημα με τις μαρτυρίες επιβιωσάντων Εβραίων του Ολοκαυτώματος στη Σοβιετική Ένωση και στην Πολωνία. Ο Έρενμπουργκ τιμήθηκε με το βραβείο Στάλιν το 1942 και το 1948, καθώς και με το διεθνές Βραβείο Λένιν το 1952. Από το 1950 ως το 1967 ήταν αντιπρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Διετέλεσε, επίσης, αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης. Πέθανε στις 31 Αυγούστου του 1967.