Ο Έννιο Κόντσινα γεννήθηκε το 1944 στη Βενετία. Διετέλεσε τακτικός καθηγητής Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στη Σχολή Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Τεργέστης και στη συνέχεια καθηγητής στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Εδώ και πολλά χρόνια είναι τακτικός καθηγητής Ιστορίας της Βυζαντινής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ca Foscari της Βενετίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στη μελέτη της ιστορίας της Εγγύς Ανατολής, της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Τουρκίας. Kυριότερα έργα του: "Venezia nell'eta moderna. Struttura e funzioni" [Η πόλη της Βενετίας κατά τα νεότερα χρόνια. Δομή και λειτουργίες], 1989· "Storia dell'architettura di Venezia. Dal VII al XX secolo" [Ιστορία της αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Από τον 7ο έως τον 20ό αιώνα], 1995· "Tempo novo". Venezia e il Quattrocento" ["Tempo Novo". Η Βενετία και ο 15ος αιώνας], 2006· "L'Arsenale delle Repubblica di Venezia" [Ο ναύσταθμος της Βενετίας], 1984· "Navis. L'umanesimo sul mare" [Navis. Ο ουμανισμός στη θάλασσα], 1990· "Dell'arabico". A Venezia, tra Rinascimento e Oriente" ["Dell'arabico". Στη Βενετία, μεταξύ Αναγέννησης και Ανατολής], 1994· "Il Doge e il Sultano. Doc ve Sultan" [Ο Δόγης και ο Σουλτάνος. Doc ve Sultan, δίγλωσση έκδοση, ιταλικά και τουρκικά], 1994· "Fondaci. Architettura, arte e mercatura tra Levante, Venezia e Alemagna" [Φόντακο. Αρχιτεκτονική, τέχνη και εμπόριο μεταξύ της Ανατολής, της Βενετίας και της Γερμανίας], 1997· "Le arti di Bisanzio" [Οι τέχνες στο Βυζάντιο], 2002· "Venezia e Istanbul. Incontri, confronti e scambi" [Βενετία και Πόλη. Συναντήσεις, αντιθέσεις και ανταλλαγές], 2007.

Η Κατερίνα Δασκαλάκη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Μάρτιο 1944. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παρακολούθησε σεμινάρια δημοσιογραφίας στο Παρίσι. Εργάστηκε από πολύ νεαρή ηλικία στον περιοδικό και κατόπιν στον ημερήσιο Τύπο, όπου κατέλαβε επιτελικές θέσεις, καθώς και στο ραδιόφωνο. Μεταξύ άλλων υπήρξε διευθύντρια, αρθρογράφος και χρονογράφος της εφημερίδας Μεσημβρινή. Διετέλεσε επίσης ευρωβουλευτής (1994-1999). To 2013 τοποθετήθηκε πρέσβης, Μόνιμη Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO. Έχει δημοσιεύσει πέντε βιβλία πεζογραφίας, ένα τόμο δημοσιογραφικών κειμένων και έχει μεταφράσει λογοτεχνία, ιστορία και φιλοσοφία από τα γαλλικά και τα ιταλικά. Από τις Εκδόσεις της Εστίας κυκλοφορούν και τα μυθιστορήματά της Ο άλλος πλους (2000) και Ο όγδοος μήνας (2004), καθώς και η συλλογή διηγημάτων Άτιτλο (2013, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών - Ίδρυμα Πέτρου Χάρη).

O Nίκος Ε. Καραπιδάκης γεννήθηκε το 1955 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και Αρχειονομία -Παλαιογραφία στην Ecole Nationale des Chartes. Εργάσθηκε ως αρχειονόμος από το 1982 στο Ιστορικό Αρχείο Κέρκυρας, στα Γενικά Αρχεία της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια, από το 1989 έως το 1993, ως διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους. Από το 1990 διδάσκει μεσαιωνική ιστορία στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στο συγγραφικό του έργο ασχολείται με την ιστορία των θεσμών, των κοινωνικών ομάδων και την ιστοριογραφία του Μεσαίωνα και της Ενετοκρατίας. (Πηγή: Αρχείο Σύγχρονων Συγγραφέων, Ε.ΚΕ.ΒΙ.)