Η Γεωργία Χαριτίδου είναι Διευθύντρια του Α΄ Λυκείου Καλλιθέας, Γενική Γραμματέας Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων.

Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος γεννήθηκε το 1951. Τελείωσε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Δίδαξε Παιδαγωγικά στο Κεντρικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Διδασκαλίας και Ανάπτυξης Προγραμμάτων του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (1980-1981). Από το 1981 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σήμερα είναι Καθηγητής στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ιδίου πανεπιστημίου. Στο πεδίο ειδίκευσής του ανήκουν οι Θεωρίες του Σχολείου, η Διδακτική της Γλώσσας, οι Θεωρίες Κοινωνικοποίησης και η Διαπολιτισμική Παιδαγωγική. Έχει συγγράψει βιβλία και έχει δημοσιεύσει, σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, άρθρα πάνω στις παραπάνω θεματικές περιοχές.

Η Μαρία Αδάμου - Ρασή γεννήθηκε στον Βόλο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Τμήμα Φιλοσοφίας, Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής), όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές κλάδου ψυχολογίας και, παράλληλα, απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην κοινωνιολογία της εκπαίδευσης από το ΠΤΔΕ του ΑΠΘ. Είναι σχολική σύμβουλος φιλολόγων Ν. Μαγνησίας και διδάσκει στα παιδαγωγικά τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Έχει συγγράψει το βιβλίο "Το εκπαιδευτικό σύστημα στην υπηρεσία του εθνικού κράτους - Η ελληνική περίπτωση 1950-1976" (εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2002), ενώ μελέτες και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Το Βήμα των Κοινωνικών Επιστημών", "Σύγχρονη Εκπαίδευση", "Μέντορας", "Νέα Παιδεία", "Ο Πολίτης", "Θέματα Ιστορίας της Εκπαίδευσης" κ.ά. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα της αφορούν την ιστορική και κοινωνιολογική διάσταση της εκπαίδευσης και τη διδακτική των κοινωνικών σπουδών.

Ο Σωφρόνης Χατζησαββίδης είναι καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1950. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., έκανε μεταπτυχιακές σπουδές Γλωσσολογίας, Παιδαγωγικής και Φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Βρυξελλών. Δίδαξε σε διάφορα πανεπιστημιακά τμήματα της Ελλάδας και της Κύπρου μαθήματα Γλωσσολογίας και Διδακτικής της ελληνικής γλώσσας. Έχει δημοσιεύσει δέκα βιβλία και περί τις εκατό εργασίες γλωσσολογικού και γλωσσοπαιδαγωγικού περιεχομένου σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Ασχολείται επιστημονικά με τη νεοελληνική γλώσσα, τη διδακτική της, την ποικιλία της και το δημοσιογραφικό λόγο.

Ο Γιάννης Παπακώστας γεννήθηκε στο Ριζοβούνι Πρεβέζης το 1939. Είναι Ομότιμος καθηγητής της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε (με υποτροφία) Νέα Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάκτωρ και υφηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνα σε βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης και του Βουκουρεστίου. Κατά το χρονικό διάστημα 2007-2009 δίδαξε στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Γρανάδα. Έχει συνεργασθεί με τα περιοδικά "Διαβάζω", "Η Λέξη", "Νέα Εστία", «Κ», Ποιητικά και με τις εφημερίδες "Το Βήμα", "Τα Νέα", "Η Ελευθεροτυπία", "Η Καθημερινή". Έχει τιμηθεί τρεις φορές (1985, 1992, 2005) από την Ακαδημία Αθηνών. Έχει διατελέσει μέλος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας (1996-1997) και Πρόεδρος αυτής κατά την περίοδο 1998-2001. Από τον Ιούνιο του 2002 είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης.

Η Σοφία Παράσχου - Χατζηδημητρίου γεννήθηκε στην Κάρπαθο και ζει στη Νέα Σμύρνη. Σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δούλεψε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στην ειδίκευση "Διδακτική Γλώσσας-Λογοτεχνία-Θέατρο στην Εκπαίδευση" και διδακτορικό στην Παιδική Λογοτεχνία. Το 2002 έγινε διευθύντρια στο Πειραματικό Γυμνάσιο της Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και το 2003 έγινε σχολική σύμβουλος φιλολόγων στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά, όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα. Έχει εκδώσει λογοτεχνικά βιβλία για παιδιά εφήβους και ενηλίκους. Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών.

Ο Γιώργος Κ. Μύαρης είναι φιλόλογος στη Μέση Δημόσια Εκπαίδευση της Κύπρου με επιστημονικά ενδιαφέροντα στην κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία.

Η Ελένη Κατσαρού είναι φιλόλογος και διδάκτωρ της Παιδαγωγικής. Έχει κατά καιρούς συμμετάσχει σε ομάδες σύνταξης Αναλυτικών Προγραμμάτων Νεοελληνικής Γλώσσας και εκπόνησης εκπαιδευτικών υλικών γλωσσικής διδασκαλίας. Διαθέτει πολυετή εμπειρία στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Υπηρετεί στο Πειραματικό Γυμνάσιο της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Ασχολείται με τη διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων και ιδιαίτερα της Νεοελληνικής Γλώσσας, όπως και με την εκπαιδευτική αξιολόγηση και έρευνα. Έχει δημοσιεύσει σχετικές μελέτες σε διάφορα εκπαιδευτικά περιοδικά και έχει πάρει μέρος με εισηγήσεις σε συνέδρια. Έχει εκδώσει το βιβλίο "Από τη Διδασκαλία στην Έρευνα. Η Εκπαιδευτική Έρευνα Δράσης" (Σαββάλας 2003, σε συνεργασία με τον Βασίλη Τσάφο).

Ο Δημήτρης Παπαγεωργάκης είναι φιλόλογος, εκπαιδευτικός Β/θμιας εκπαίδευσης.

Ο Βασίλης Τσάφος είναι φιλόλογος, διδάκτωρ της Παιδαγωγικής με θητεία στη δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Υπηρετεί ως Πάρεδρος ε.θ. στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Ασχολείται με τη διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων και ιδιαίτερα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και γλώσσας και την εκπαιδευτική έρευνα. Έχει δημοσιεύσει σχετικές μελέτες σε διάφορα περιοδικά. Έχει εκδώσει το βιβλίο "Από τη διδασκαλία στην έρευνα. Η εκπαιδευτική έρευνα δράσης" (Σαββάλας 2003, σε συνεργασία με την Ελένη Κατσαρού)

Η Χριστίνα Κουλούρη είναι καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Φοίτησε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι, στην Εcole des Hautes Εtudes en Sciences Sociales και στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης (Paris I - Pantheon - Sorbonne) όπου και υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή το 1990. Το 1994 βραβεύτηκε με το βραβείο Νίκου Σβορώνου για το συγγραφικό και ερευνητικό της έργο. Έχει διδάξει στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ιστορίας και Εθνολογίας, Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης και Νηπιαγωγών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Το 2010 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης. Από τον Ιούνιο 1999 ανέλαβε το συντονισμό της Επιτροπής Ιστορικής Εκπαίδευσης του Κέντρου για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (Θεσσαλονίκη). Τον Ιούνιο 2005 εκδόθηκαν στα αγγλικά, με επιμέλειά της, τέσσερις τόμοι βοηθητικού εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ιστορίας σε όλες τις βαλκανικές χώρες. Το έργο αυτό έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, σερβικά, αλβανικά, κροατικά, βοσνιακά, τουρκικά και ιαπωνικά. Υπήρξε επιστημονική υπεύθυνη για την ταξινόμηση, ηλεκτρονική καταγραφή και ψηφιοποίηση του Ιστορικού και του Φωτογραφικού Αρχείου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας, τα σχολικά εγχειρίδια, τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης και την ιστορία του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο Άργος το 1959. Είναι διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας- Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και Σχολικός Σύμβουλος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Στο επίπεδο των μεταπτυχιακών του σπουδών και της συγγραφικής του δραστηριότητας, τον απασχόλησε ιδιαίτερα η σχέση του ελληνικού με τον Δυτικό Μεσαίωνα. Ευρύτερο πεδίο του επιστημονικού του ενδιαφέροντος αποτελεί η σύνδεση της ελληνικής με την ευρωπαϊκή Ιστορία. Το 2006 εκδόθηκε η διδακτορική του διατριβή, με τον τίτλο "Δουκάτο των Αθηνών". Έχει πραγματοποιήσει εισηγήσεις και έχει δημοσιεύσει αρκετά επιστημονικά άρθρα, σχετικά με τη Λατινοκρατία στον ελλαδικό χώρο και τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ του ελληνικού και του δυτικού Κόσμου. Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Έρευνας των Σχέσεων του Μεσαιωνικού και του Νεώτερου Ελληνισμού με τη Δύση.

Η Χριστίνα Βέικου διετέλεσε λέκτορας κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή και Σύμβουλος στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Διενήργησε επιτόπια έρευνα στη βόρεια Ελλάδα, ενώ στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η συμβολική ανθρωπολογία, η ανθρωπολογία της εκπαίδευσης και η διαπολιτισμική αγωγή.

Η Μαρία Νέζη είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Το θέμα της διατριβής της, που εκπόνησε ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, είναι "Η εφηβική ηλικία στα Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας". Στάσεις και λειτουργίες των μυθιστορηματικών προσώπων. Ερευνητικά έχει ασχοληθεί με την παιδαγωγική αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών στη διδασκαλία της Λογοτεχνίας, με τη Διαθεματικότητα ως εργαλείο διδακτικής προσέγγισης των γνωστικών αντικειμένων της Λογοτεχνίας και της Ιστορίας, με τις διαφορετικές τεχνικές της Αφήγησης στην Ιστορία, στη Λογοτεχνία, στον Κινηματογράφο. Έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα και έχει συνεργαστεί στη συγγραφή του βιβλίου των Ζωής Κ. Μπέλλα και Ζαχαρία Λιγνού "Αναγνώσεις Λογοτεχνικών Κειμένων, Β΄ Γυμνασίου", τόμος Α΄, Gutenberg 2002. Έχει εργαστεί στο Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών και τα τελευταία τρία χρόνια (2001-2004) υπηρετεί ως φιλόλογος στο Πειραματικό Γυμνάσιο της Βαρβακείου Σχολής.

Ο Νικόλαος Α. Ε. Καλοσπύρος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Σπούδασε στο Τμήμα Κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού και Διδακτορικού Διπλώματος Ειδίκευσης στην Κλασική Φιλολογία. Τα τελευταία χρόνια διδάσκει στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (Μ.ΕΘ.Ε.) του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα και δημοσιεύματα περιλαμβάνονται η ιστορία της κλασικής φιλολογικής επιστήμης στη νεότερη Ελλάδα και Ευρώπη, η θεωρία και φιλοσοφία της κριτικής και εκδοτικής του κειμένου, ο Αδαμάντιος Κοραής ως κριτικός φιλόλογος, η αρχαία ιατρική (Ιπποκράτης), η ελληνοϊουδαϊκή γραμματεία (μετάφραση των Εβδομήκοντα, Φίλων ο Ιουδαίος), η αρχαία λογοτεχνική θεωρία, η υφολογία και αρχαιογνωσία του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.