Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).

Γεννήθηκε στο Μανταμάδο Μυτιλήνης το 1948. Το 1972 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου το 1994 υποστήριξε την διδακτορική διατριβή του με αντικείμενο το επιτίμιο του Αφορισμού και τη χρήση του κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Από το 1976-1978 διετέλεσε υπότροφος-ερευνητής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας, όπου ασχολήθηκε με το εμπορικό αρχείο της αθηναϊκής οικογένειας Περούλη. Από το 1979 εργάζεται στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με την ιδιότητα του Δόκιμου Ερευνητή (1990), εντεταλμένου ερευνητή (1995), κύριου ερευνητή (1998) και διευθυντή ερευνών (2003). Έχει εργαστεί στο ερευνητικό έργο που οδήγησε στην έκδοση του Αρχείου Αλή πασά της Γενναδείου Βιβλιοθήκης (υπεύθυνος Β. Παναγιωτόπουλος), στην επεξεργασία καταλόγου συνδρομητών βιβλίων της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1749-1821, υπεύθυνος Φ. Ηλιού), ενώ από το 1983 αποτελεί μέλος του Προγράμματος "Θεσμοί και ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος-19ος αιώνας" (υπεύθυνος Δ.Γ. Αποστολόπουλος). Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και ερευνητικές αποστολές και έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες σχετικά με τα παραπάνω θέματα καθώς και με θέματα σχετικά με την ιστορία της Βενετοκρατίας και την ιστορία της Λέσβου. Είναι μέλος επιστημονικών εταιριών και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ο Ερανιστής" του Ομίλου Μελέτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Από το 2003-2009 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Παν/μιο.

Ο Ιωάννης Φουντούλης ήταν διαπρεπής λειτουργιολόγος, καθηγητής Λειτουργικής και Ομιλητικής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. Γεννήθηκε στο Μεσαγρό Λέσβου το 1927. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, στο πανεπιστήμιο Λέουβεν, στην Τρήρ και στο λειτουργικό Ινστιτούτο Μον-Σεζάρ. Το διάστημα 1969-1996 υπήρξε καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης. Επίσης διετέλεσε διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών. Έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό έργων. Απεβίωσε στις 24 Ιανουαρίου 2007

Γεννήθηκε το 1965. Σπούδασε Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στον Ιστορικό Τομέα της ιδίας σχολής έκαμε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του αυτών παρακολούθησε με επιτυχία ειδικά μαθήματα Ιστορίας, με θέματα: "Ο Κ. Παπαρρηγόπουλος και το έργο του", "Περί της Νεότερης Ιστορίας της Μακεδονίας ζητήματα", "Ιστορία του Νέου Ελληνισμού. Περίοδος της φραγκικής και τουρκικής κατοχής (1453-1821)", "Η λόγια παράδοση. Νεοελληνική Επιστολογραφία 1500-1800" και "Σχέσεις των Εκκλησιών Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα". Οι έρευνές του κινούνται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας (1453 - 1821)

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Παρισίων (Σορβόνη) και είναι διδάκτωρ του Παν/μίου Θεσσαλονίκης. Είναι διευθύντρια ερευνών στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ). Ασχολείται με θέματα ιστορίας των ιδεών και της φιλοσοφίας, ιδιαίτερα με τη μελέτη και την έκδοση ανέκδοτων πηγών της νεοελληνικής σκέψης.

Ο Πασχάλης Μ. Κιτρομηλίδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νεότερη ιστορία στα Πανεπιστήμια Wesleyan και Harvard των ΗΠΑ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Harvard (1979), από το 1980 διδάσκει ιστορία των πολιτικών θεωριών στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1987 είναι καθηγητής της πολιτικής επιστήμης. Μεταξύ 1980-1995 διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών και εν συνεχεία γενικός γραμματέας του Δ.Σ. του. Το 2000 εκλέχτηκε διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΙΝΕ/ΕΙΕ).

Γεννήθηκε στο Μανταμάδο Μυτιλήνης το 1948. Το 1972 αποφοίτησε από το Ιστορικό και Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου το 1994 υποστήριξε την διδακτορική διατριβή του με αντικείμενο το επιτίμιο του Αφορισμού και τη χρήση του κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Από το 1976-1978 διετέλεσε υπότροφος-ερευνητής στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βενετίας, όπου ασχολήθηκε με το εμπορικό αρχείο της αθηναϊκής οικογένειας Περούλη. Από το 1979 εργάζεται στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με την ιδιότητα του Δόκιμου Ερευνητή (1990), εντεταλμένου ερευνητή (1995), κύριου ερευνητή (1998) και διευθυντή ερευνών (2003). Έχει εργαστεί στο ερευνητικό έργο που οδήγησε στην έκδοση του Αρχείου Αλή πασά της Γενναδείου Βιβλιοθήκης (υπεύθυνος Β. Παναγιωτόπουλος), στην επεξεργασία καταλόγου συνδρομητών βιβλίων της περιόδου του Νεοελληνικού Διαφωτισμού (1749-1821, υπεύθυνος Φ. Ηλιού), ενώ από το 1983 αποτελεί μέλος του Προγράμματος "Θεσμοί και ιδεολογία στη νεοελληνική κοινωνία, 15ος-19ος αιώνας" (υπεύθυνος Δ.Γ. Αποστολόπουλος). Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και ερευνητικές αποστολές και έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες σχετικά με τα παραπάνω θέματα καθώς και με θέματα σχετικά με την ιστορία της Βενετοκρατίας και την ιστορία της Λέσβου. Είναι μέλος επιστημονικών εταιριών και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Ο Ερανιστής" του Ομίλου Μελέτης του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Από το 2003-2009 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοικτό Παν/μιο.

Ο Σταύρος Θ. Ανεστίδης είναι ιστορικός του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών.

Η Ουρανία Πολυκανδριώτη είναι Φιλόλογος, κύρια ερευνήτρια (Β΄ βαθμίδα) στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΙΝΕ "Γραμματολογία, 15ος-19ος αι." (τομέας Ιστορία του Πολιτισμού, της Παιδείας και των Επιστημών), καθώς και σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα και προγράμματα. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία, και ειδικότερα στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, σε ζητήματα ταυτότητας στη λογοτεχνία και σε ζητήματα προσωπικού λόγου (αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα).

Η Ρενέ Χίρσον - Φιλιππάκη δίδαξε ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο Brookes της Οξφόρδης. Στο διάστημα 1987-1997 ήταν τακτική καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Αιγαίου στη Λέσβο. Σήμερα διδάσκει στο Κολέγιο St Peter's του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και συνεχίζει την ερευνητική της δραστηριότητα με τιμητικό τίτλο στο πανεπιστήμιο Brookes της Οξφόρδης, στο Κέντρο Προσφυγικών Σπουδών (Queen Elizabeth House) του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και στο Πρόγραμμα Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Κολεγίου St Antony's του πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Η Αγγελική Ράλλη είναι καθηγήτρια γλωσσολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Σε διάφορες περιόδους διετέλεσε προσκεκλημένη καθηγήτρια στα πανεπιστήμια των πόλεων Αmsterdam, Tilburg, Torino, Montreal (University of Montreal, McGill, UQAM), Τοronto (UoT), Vancouver (SFU), Columbus (Ohio State University). Έχει κάνει ειδικευμένες σπουδές γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Montreal (Bachelor, Master, Ph.D.). Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, ήταν πρώτη υπότροφος του κρατικού ιδρύματος υποτροφιών του Καναδά (Social Sciences and Humanities Research Council) και της τοπικής κυβέρνησης του Quebec (1978-1983). Το 1999 έλαβε την τιμητική διάκριση "Faculty Enrichment Award" της καναδικής κυβέρνησης. Μιλά άριστα τρεις ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά), ενώ έχει γνώσεις Ισπανικής, Γερμανικής και Ρωσικής. Είναι μόνιμη συνδιοργανώτρια των συνεδρίων "Mediterranean Morphology Meeting" (1997, '99, 2001, '03, '05) και "Modern Greek Dialects and Linguistic Theory" (2000, '04), έχει οργανώσει το Διεθνές Θερινό Σχολείο Γλωσσολογίας ("Thermi International Summer School in Linguistics", 1999), και συμμετέχει ενεργά σε διεθνείς επιστημονικές συναντήσεις που άπτονται των ενδιαφερόντων της. Ασχολείται ερευνητικά με τη μορφολογία, τη σχέση της μορφολογίας με τη σύνταξη και τη φωνολογία, την ανάπτυξη μορφολογικών επεξεργαστών (υπολογιστική γλωσσολογία), το νοητικό λεξικό και τη μορφοφωνολογία των νεοελληνικών διαλέκτων. Διηύθυνε ή διευθύνει ελληνικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα και συνεργάστηκε ή συνεργάζεται με διεθνή προγράμματα ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων. Είναι κριτής σε διεθνή περιοδικά και ανήκει στην επιστημονική επιτροπή των περιοδικών "Journal of Greek Linguistics", "Italian Journal of Linguistics", "Advances in Language Studies", "International Journal of Computational Intelligence", καθώς και του ευρωπαϊκού δικτύου μορφολογίας ENLM ("European Network for Linguistic Morphology"). Έχει περισσότερες από 80 πολυσέλιδες δημοσιεύσεις, αρκετές από τις οποίες σε γνωστά ξένα περιοδικά του κλάδου της γλωσσολογίας.

Η Ευρυδίκη (Ρούρα) Σιφναίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε Ιστορία στην Αθήνα και το Παρίσι. Εργάστηκε εθελοντικά στην Κεντρική Αμερική. Είναι ερευνήτρια του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών.

Μυτιληνιός με μικρασιατική καταγωγή, δημοσιογράφος στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, αρχισυντάκτης της καθημερινής μυτιληνιάς εφημερίδας "Εμπρός", ο Στρατής Μπαλάσκας επιμένει να ζει στη Μυτιλήνη ταξιδεύοντας στο Αιγαίο τού ένθεν κακείθεν, να γνωρίζει τόπους κι ανθρώπους και να ονειρεύεται τα μελλούμενα. Μεγάλωσε στη Μυτιλήνη όπου και ολοκλήρωσε την δευτεροβάθμια εκπαίδευση του. Σπούδασε στην Αθήνα. Καταπολεμά το εφήμερο της αξίας του δημοσιογραφικού λόγου με ποιήματα ("Γιουσούρι", Εκδόσεις Πελινναίο, 2002) και με την έρευνα της Ιστορίας ("Κορύφαν πόληος", Έκδοση Υπουργείου Αιγαίου - Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002). Εδώ και καιρό αποφάσισε να συγκεντρώσει σ' ένα βιβλίο τις απαντήσεις που προσπαθεί να δίνει στις ερωτήσεις της κόρης του και του γιου του, της Μαριώς και του Παναγή, και έτσι εξέδωσε το παιδικό βιβλίο "΄Ενα μάρμαρο για την Ίμβρο". Με πλούσια κοινωνική δραστηριότητα και δεκάδες αναφορές σε αυτόν στην Ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία έχει συμμετάσχει σε δεκάδες επαγγελματικά και επιστημονικά συνέδρια με ανακοινώσεις του. Έχει τιμηθεί δυο φορές για τη συμβολή του στην Ελληνοτουρκική προσέγγιση με το βραβείο Αμπντί Ιπεκτσι.

Η Ευγενία Δρακοπούλου γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα. Σπούδασε Βυζαντινή και Νεοελληνική Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1982). Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στον Βυζαντινό Πολιτισμό στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι και στο Πανεπιστήμιο Paris I Pantheon-Sorbonne (D.E.A 1985). Το 1991 έλαβε διδακτορικό δίπλωμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάζεται από το 1985 στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, από το 1999 ως υπεύθυνη του ερευνητικού έργου ''Έλληνες Ζωγράφοι μετά την Άλωση''. Στόχος του προγράμματος είναι η δημιουργία ενός πλήρους Αρχείου με τα βιογραφικά στοιχεία και με πλήρη κατάλογο των έργων των ελλήνων ζωγράφων από το 1450 έως τον 19ο αιώνα Από το πρόγραμμα αυτό, επιχορηγούμενο και από εξωτερικές χρηματοδοτήσεις, έχουν προέλθει τέσσερα βιβλία, ένας συλλογικός τόμος, άρθρα, επιστημονικές ανακοινώσεις και ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων, διαθέσιμες στο διαδίκτυο. Σήμερα είναι κύρια ερευνήτρια και επιστημονική υπεύθυνη του ερευνητικού προγράμματος "Θρησκευτική Τέχνη 15ος-19ος αιώνας". Τα κύρια ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στην βυζαντινή και μεταβυζαντινή αρχαιολογία και τέχνη, στις σχέσεις μεταξύ ορθόδοξης και δυτικής τέχνης από τον 15ο στον 19ο αιώνα και στη βυζαντινή και μεταβυζαντινή επιγραφική, για τα οποία έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει διδάξει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, έχει οργανώσει και λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε πολλά ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έχει αναλάβει την εκτέλεση ευρωπαϊκών και ελληνικών ερευνητικών προγραμμάτων.

Η Κατερίνα Κορρέ - Ζωγράφου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχαιολογία και ιστορία της τέχνης στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Βόννης. Καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει ιστορική και κοινωνική λαογραφία με έμφαση στις μείζονες και ελάσσονες παραδοσιακές τέχνες και με διαχρονικές αναδρομές ιδιαίτερα στο χώρο των συμβολισμών, καθώς και συγκριτική έρευνα που συμπεριλαμβάνει το γειτονικό βαλκανικό και μικρασιατικό υλικό. Έχει γράψει πολλές μελέτες και συμμετείχε σε συλλογικά έργα και καταλόγους εκθέσεων ("Θησαυροί του Αγίου Όρους", 1997, "Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών", 1997, κ.ά.). Προΐσταται ερευνητικού προγράμματος (Πανεπιστήμιο Αθηνών) με στόχο τη σύνταξη Corpus της λαογραφίας του κρασιού στην Ελλάδα. Έχει πάρει μέρος σε πολλά συνέδρια ελληνικά και διεθνή και έχει δώσει διαλέξεις σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Σωτήρης Χτούρης είναι κοινωνιολόγος ερευνητής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Διευθυντής του εργαστηρίου Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ψηφιακής Τεκμηρίωσης και επιστημονικός υπεύθυνος σε ερευνητικά προγράμματα που αναφέρονται στον Πολιτισμό και την Τεχνολογία, την Κοινωνιολογία των πόλεων και την Κοινωνιολογία των Δικτύων. Τα πιο σημαντικά του έργα είναι: "Ορθολογικά συμβολικά δίκτυα", Νήσος, Αθήνα 2004· "Μουσικά σταυροδρόμια στο Αιγαίο", (επιμ.), Εξάντας, Αθήνα 2000· "Μεταβιομηχανική κοινωνία και η κοινωνία της πληροφορίας", Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997· "Von der Wildnis zun Urbanem Raum, Zur Logik Peripherer Vestadterung am Beispiel Athen", Campus, Frankfurt, N.Y. 1993.