Ο Φρανσίσκο ντε Μιράντα γεννήθηκε στο Καράκας, στις 28 Μαρτίου του 1750, και πέθανε στο Σαν Φερνάντο, στην επαρχία Κάντιθ της Ισπανίας, στις 14 Ιουλίου του 1816. Ήταν ο πιο διεθνής Βενεζουελάνος, αγωνίστηκε στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αφρική και πήρε μέρος στα τρία μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της εποχής του: την Ανεξαρτησία των ΗΠΑ, τη Γαλλική Επανάσταση και την Λατινοαμερικανική ανεξαρτησία. Στην Ελλάδα ταξίδεψε με την πρόθεση να αποκτήσει γνώσεις για τον αγώνα προς την ελευθερία, που αργότερα μετέφερε στην ήπειρο του, και έτσι θεωρείται ο πρώτος Αμερικάνος που πάτησε σε ελληνική γη. Στις 16 Μαΐου του 1876 πήγε στην Πάτρα και παρέμεινε στην Ελλάδα τρεις μήνες. Ο Μιράντα έβλεπε την Ελλάδα ως την ιερή κοιτίδα της ελευθερίας, του ανθρωπισμού, των επιστημών, της δημοκρατίας, των στρατιωτικών τεχνών, της ναυτιλίας, της ιατρικής, των μαθηματικών, της καλλιέργειας του πνεύματος, της ομορφιάς, της ποίησης και άλλων πολλών δεξιοτήτων που αναπτύχθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Την εποχή της άφιξης του, η Ελλάδα ήταν υπό οθωμανική κατοχή από το 1453 και τον απασχόλησε να χαρακτηρίσει τη στάση μιας κοινωνίας εισβολέων, καταπιεστικής, και τυραννικής, όπως την περιέγραψε στο ημερολόγιο του, πάνω σε ένα λαό ταπεινό, ευαίσθητο, ενωμένο, φιλικό, αγαπητό που είχε τη μουσική μέσα του, μεταξύ πολλών άλλων προτερημάτων που κατείχε. Επίσης τον ενδιέφερε να γνωρίσει τις λεπτομέρειες, το έδαφος, και τις στρατιωτικές στρατηγικές, ενός απεριόριστου αριθμού μαχών ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους εισβολείς, όπως ήταν μεταξύ άλλων η μάχη της Σαλαμίνας και η μάχη του Μαραθώνα.