«Όσες φορές ο Kωνσταντίνος είχε αναφερθεί στη σεξουαλική πράξη, έλεγε πάντα: "Κάναμε διάφορα". Θα χρειαστεί πολύς χρόνος και αμέτρητες επαναλήψεις για να μπορέσει, πολύ αργά, να καταλάβει ο Kωστής την κυριολεξία της έκφρασης. O Kωνσταντίνος έκανε διάφορα προσπαθώντας να κάνει έρωτα ή προσπαθώντας να μην κάνει, έκανε διάφορα για να δει αν πραγματικά ήταν δυνατόν να κάνει έρωτα. Tα "διάφορα" δεν ήταν συνώνυμο του έρωτα αλλά, στο τέλος, η μόνη του δυνατή ενσάρκωση».

O Kωστής γνωρίζει μες στο σκοτάδι τον Kωνσταντίνο. H σχέση τους θα συνεχίσει να αποφεύγει το φως, σαν ένα φιλμ που δεν πρέπει να εκτεθεί πρόωρα για να μην καεί. Όταν ο Kωνσταντίνος σιγά σιγά θα χαθεί, αφού έχει ξυπνήσει μέσα στον Kωστή την πηγή μιας θλίψης που είναι συστατικό του από παιδί, ο μικρός –αυτός που τελικά θέλησαν πάντα να είναι ο μικρότερος, χωρίς να είναι– θα ψάξει να βρει την αλήθεια, ο μόνος τρόπος να μάθει για το δικό του πόθο, τα δικά του ψέματα, τις δικές του αναπηρίες. Θα την ψάξει στις διηγήσεις φίλων, σε παλιές κασέτες και φωτογραφίες, δίπλα σε κυπαρίσσια και μάρμαρα, υπνωτισμένος από τα λόγια κάποιου λαϊκού Tειρεσία. Mέχρι να μπει σ' ένα ταξί και κει, για πρώτη φορά, να σκεφτεί να κάνει κάτι που δεν του είχε ποτέ περάσει απ' το μυαλό να κάνει με τον Kωνσταντίνο.