Από τα τέλη της δεκαετίας του '70, ο γερμανός φωτογράφος Thomas Struth (γεν. Geldern, 1954), έγινε γνωστός για τις φωτογραφίες αρχιτεκτονικών και αστικών θεμάτων, πορτρέτων, τοπίων και εσωτερικών μουσείων. Με σπουδές αρχικά στη ζωγραφική, στράφηκε στη φωτογραφία το 1974, όντας φοιτητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντύσελντορφ υπό τον Gerhard Richter (1974) και κατόπιν υπό τους Bernd και Hilla Becher (1976), οι οποίοι στα τέλη της δεκαετίας του '50 ξεκίνησαν μια συστηματική αρχειοθέτηση των άσημων βιομηχανικών κτιρίων της Γερμανίας, υιοθετώντας μια λιτή φωτογραφική γλώσσα, χωρίς συναισθηματισμό, χαρακτηριζόμενη από μεγάλη ακρίβεια και πολυπλοκότητα σκέψης. Το 1976 ο Thomas Struth άρχισε τον δικό του συστηματικό κύκλο απεικόνισης δρόμων και αρχιτεκτονημάτων σε διάφορα μέρη της υφηλίου (Ευρώπη, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιαπωνία), στον οποίο έδωσε τον τίτλο "Τόποι Ασυνείδητοι" -μικρές, ασπρόμαυρες εικόνες έρημων δρόμων, που συνδυάζουν την τεκμηριωμένη ακρίβεια της "νέας αντικειμενικότητας", του γερμανικού εικαστικού κινήματος των αρχών του 20ου αιώνα που πέρασε στη φωτογραφία τη δεκαετία του '70, με το προσωπικό όραμα του φωτογράφου για τους δημόσιους χώρους και την ιστορία του συλλογικού ασυνείδητου. Η προσέγγιση αυτή, σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική και το ερώτημα για την 'ιδρυματική' παρουσίαση των έργων τέχνης, οδήγησε τον Thomas Struth (από το 1989), στον κύκλο έργων "Φωτογραφίες μουσείων", που περιλαμβάνει έγχρωμες φωτογραφίες μεγάλων διαστάσεων, τραβηγμένες σε διεθνή μουσεία, με τους επισκέπτες να στοχάζονται μπροστά στα αριστουργήματα της ιστορίας της τέχνης. Από το 2000, ο Struth αρχίζει να εξερευνά παρθένα τοπία με πυκνά δάση στη Νότια και Βόρεια Αμερική, την Ασία, την Αυστραλία και την Ευρώπη, δημιουργώντας τη σειρά "Νέες εικόνες από τον παράδεισο". Αποφεύγοντας την εξωτική ωραιοποίηση, παροτρύνει τον θεατή σε έναν στοχαστικό διάλογο με τη φύση, το εσώτερο εγώ και την αρχή που διέπει το χρόνο. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί, μεταξύ άλλων, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης, το 2003, και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στην Αθήνα (υπό την αιγίδα της γερμανικής πρεσβείας & του Ινστιτούτου Goethe), το 2009.