Ο Δημήτρης Φιλιππίδης είναι αρχιτέκτονας (ΕΜΠ, 1962), μετά το 1975 καθηγητής πολεοδομίας και σήμερα ομότιμος καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ. Εργάστηκε σε διάφορα γραφεία εκπονώντας αρχιτεκτονικές και πολεοδομικές μελέτες (1964-1995) και διακρίθηκε σε διαγωνισμούς. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και κριτικές βιβλίων για την ελληνική παραδοσιακή και σύγχρονη αρχιτεκτονική, την πολεοδομία και την εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων. Έχει γράψει δεκαπέντε βιβλία: "Νεοελληνική αρχιτεκτονική" (1984), "Για την ελληνική πόλη" (1990), "Είκοσι θέσεις για την πολεοδομία" (1990), "Το σκυρόδεμα στην ελληνική αρχιτεκτονική του εικοστού αιώνα" (1992), "Μεσογειακά σπίτια: Ελλάδα" (1994), "Λύσανδρος Καυταντζόγλου" (1995), "Πέντε δοκίμια για τον Κωνσταντινίδη" (1997), "Διακοσμητικές τέχνες" (1998), "Μοντέρνα αρχιτεκτονική στην Ελλάδα" (2001), "Προάστια και εξοχές της Αθήνας του '30" (2006), "Αρχιτεκτονικές μεταμορφώσεις" (2006), "Νεοκλασικές πόλεις στην Ελλάδα" (2007), "Οικοδομικό τετράγωνο 19 (2009), "Εφήμερη και αιώνια Αθήνα" (2009), "Δημήτρης Πικιώνης" (2009). Έχει επιμεληθεί αφιερώματα και μονογραφίες αρχιτεκτόνων, καθώς και τους έξι πρώτους τόμους της σειράς "Ελληνική Παραδοσιακή Αρχιτεκτονική" (1980-1988).

Η Μάρω Καρδαμίτση - Αδάμη, αρχιτέκτων, ομότιμη καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με γνωστικό αντικείμενο "αρχειακή τεκμηρίωση και αρχιτεκτονική σύνθεση", γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Από το 1974 και μέχρι το 2009 δίδαξε στο ΕΜΠ σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (προστασία μνημείων-συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων και συνόλων), καθώς και σε μεταπτυχιακά σεμινάρια άλλων ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε θέματα σχετικά με την πολιτιστική μας κληρονομιά και την αρχιτεκτονική τεκμηρίωση. Είναι υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεώτερη ελληνική αρχιτεκτονική και σε θέματα προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.

Η Αριστέα Παπανικολάου-Κρίστενσεν γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Είναι πτυχιούχος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης. Μεταξύ των ετών 1960-63 παρακολούθησε στο Παρίσι μεταπτυχιακά μαθήματα και σεμινάρια αρχαιολογίας στην Faculte des Lettres et Sciences Humaines και στην Ecole Pratique des Hautes Etudes. Ως επιστημονική βοηθός στο τμήμα των κλασικών αρχαιοτήτων του Εθνικού Μουσείου στην Κοπεγχάγη, δημοσίευσε: Les Poteries Hellenistiques, Hama, III 2, 1973 και Les ceramiques et byzantines, Hama, III 3, 1986. Από το 1978 ασχολείται με την έρευνα των αρχείων της Δανίας, με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων σχετικά με τον ελληνικό χώρο τον 19ο αιώνα και με επίκεντρο την οθωνική περίοδο, 1833-1862 (Λυτ, Χρ., "Μια Δανέζα στην Αυλή του Όθωνα", Αθήνα 1818-1853, "Έργα Δανών Καλλιτεχνών", Λυτ, Xρ., "Στην Αθήνα του 1847-1848").

Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς είναι ιστορικός, ελληνιστής και πολιτικός αναλυτής διεθνούς φήμης. Εδίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Ελβετίας) (1965-1995), στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (1984-1992) και στην Επαγγελματική Σχολή της Πόλης της Ζυρίχης (1961-1977). Επίσης έκανε παραδόσεις επί πολλά εξάμηνα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Διετέλεσε Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1977-1979), ανταποκριτής της Neue Zurcher Zeitung, για θέματα της Ελλάδας και της Κύπρου και Διευθυντής της Εκπομπής για τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες της Ελβετικής Ραδιοφωνίας (1970-1990). Την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974) τα άρθρα του στη Neue Zurcher Zeitung μεταδίδονταν τακτικά από την Deutsche Welle. Είναι συγγραφέας δεκάδων αυτοτελών έργων, εκατοντάδων επιστημονικών μελετών και χιλιάδων άρθρων σε διάφορες γλώσσες. Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων για το πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο του: τιμητικός τόμος με επιμέλεια του Gunnar Hering (1993), Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1994), διεθνές επιστημονικό συμπόσιο στο Φράιμπουργκ της Ελβετίας (4 Νοεμβρίου 1995), τιμητικός τόμος του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ της Ελβετίας (1996), παράσημο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (1996) κ.ά. Στις 30 Μαρτίου 2000 εξελέγη Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Η Bάνα Mπούσε γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Kωνσταντίας, στη Γερμανία.

Η Χριστίνα Φίλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945 και σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπότροφος της γαλλικής κυβέρνησης συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην ιστορία των μαθηματικών στο Παρίσι με τον καθηγητή Rene Taton και έλαβε κρατικό διδακτορικό δίπλωμα με άριστα. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια του Ε.Μ.Π. Έχει συγγράψει πολλά άρθρα και μελέτες και συμμετάσχει με ανακοινώσεις της σε συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ακόμα είναι ένας από τους συγγραφείς πέντε διεθνών συλλογών βιβλίων. Το 1993 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας της Ιστορίας των Επιστημών. Τον Ιούνιο του 1994, το Διεθνές Βιογραφικό Κέντρο του Cambridge την ανακήρυξε Διεθνή Γυναίκα (International Woman) για το έτος 1993-94. Το 2006 η Γαλλική Κυβέρνηση της απένειμε το παράσημο του Ιππότη των Ακαδημαϊκών Δαφνών (Chevalier des Palmes Academiques). Έχει γράψει πολλές μελέτες: δοκίμια, κριτικές βιβλίων, εικαστικά και μεταφράσεις που έχουν δημοσιευθεί στα λογοτεχνικά περιοδικά "Τομές", "Διαβάζω", "Ιχνευτής", "Σχεδία", "Νέα Εστία", "Πρίσμα", "Ευθύνη", "Πάροδος", "Εντευκτήριο", "Επίπεδο".

Η Ζέττα Αντωνοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1969. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου εξειδίκευσης στην προστασία μνημείων (συντήρηση και αποκατάσταση ιστορικών κτιρίων και συνόλων), του τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Εργάζεται στο τμήμα Παραδοσιακών Κτηρίων και Μνημείων της Διεύθυνσης Αρχιτεκτονικού του Δήμου Αθηναίων, όπου και ασχολείται συστηματικά με τη συντήρηση των γλυπτών μνημείων της πόλης. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και έχει συμμετάσχει σε συνέδρια του ίδιου θεματικού ενδιαφέροντος.