Η Αικατερίνη Σ. Μάρκου είναι λέκτορας στο τμήμα κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα "La question identitaire et l'education chez les Pomaques de Thrace grecque" (στον τομέα της κοινωνικής και ιστορικής ανθρωπολογίας, ΕΗΕSS, Paris, 2001). Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις μειονότητες στα Βαλκάνια, σε ζητήματα εθνικισμού και πολιτικών της ταυτότητας, στη μεθοδολογία της εθνογραφικής έρευνας, καθώς και στο ισλάμ στα Βαλκάνια.

Ο Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης (1967) είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Διδάσκει δικαιώματα του ανθρώπου, διεθνείς οργανισμούς και διεθνές δίκαιο. Μέλος της Γραμματείας του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων και πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγγραφέας βιβλίων, μελετών και άρθρων σε θέματα διεθνούς δικαίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, των μειονοτήτων και των μεταναστών. Έχει εργαστεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης και έχει συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα Ηνωμένη Έθνη και τον ΟΑΣΕ σε αποστολές επί του πεδίου σχετικά με την προστασία δικαιωμάτων του ανθρώπου και εκδημοκρατισμού.

Ο Ελτσίν Ματζάρ είναι επίκουρος καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Γιλντίζ της Κωνσταντινούπολης.

H Ντιλέκ Γκιουβέν γεννήθηκε στο Μπραουνσβάιγκ της Γερμανίας. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Αννόβερου και εκπόνησε το έργο "Εθνικισμός, κοινωνικές μεταβολές και μειονότητες", που αποτελεί τη διδακτορική της διατριβή, στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ. Διδάσκει ιστορία στο Πανεπιστήμιο Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης.

Ο Ριντβάν Ακάρ (γεν. 1961) είναι Τούρκος ιστορικός και δημοσιογράφος. Έχει γράψει το βιβλίο: "Οι τελευταίοι εξόριστοι της Κωνσταντινούπολης" (1994).

Η Μερόπη Αναστασιάδου γεννήθηκε το 1964 στη Θεσσαλονίκη. Είναι νομικός και ιστορικός, ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας στο τμήμα Τουρκικών και Οθωμανικών Σπουδών. Οι αστικές κοινωνίες του ευρύτερου οθωμανικού χώρου (19ος-20ός αι.) και της σύγχρονης Τουρκίας αποτελούν το κύριο αντικείμενο των δημοσιεύσεών της. Εκτός από την κοινωνική αλλαγή στη Θεσσαλονίκη του 19ου αι. έχει μελετήσει τη σχέση ανάμεσα στην επιστημονική γνώση και τις εθνικιστικές ιδεολογίες, τις πολιτικές διαστάσεις της φιλανθρωπίας, τις μη μουσουλμανικές κοινότητες στην οθωμανική και τουρκική επικράτεια. Οι σημερινές της έρευνες αφορούν τις σχέσεις ανάμεσα στην πολιτιστική κληρονομιά, την ιστορική μνήμη και τη συλλογική ταυτότητα, καθώς και τις διαπολιτισμικές επαφές και ανταλλαγές στην Ελλάδα και την Τουρκία.

Ο Χρήστος Κλαίρης γεννήθηκε το 1941 στην Κωνσταντινούπολη. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και γενική γλωσσολογία στη Σορβόνη, δίπλα στον θεμελιωτή της λειτουργικής γλωσσολογίας Andre Martinet. Σήμερα είναι τακτικός καθηγητής γενικής γλωσσολογίας στη Σορβόνη, στο Πανεπιστήμιο Rene Descartes-Paris V, όπου διδάσκει από το 1978, διευθυντής του Εργαστηρίου Γλωσσολογικής Θεωρίας και Περιγραφής (THEDEL) του ίδιου πανεπιστημίου, και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Λειτουργικής Γλωσσολογίας (SILF). Δίδαξε ελληνικά και γενική γλωσσολογία στη Χιλή (1970-1976). Οι έρευνες του πάνω στις γλώσσες της Παταγονίας και της Γης του Πυρός τον οδήγησαν το 1972 στην ίδρυση του Κέντρου Έρευνας Ιθαγενών Γλωσσών στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Valparaiso, το οποίο και διεύθυνε μέχρι το κλείσιμο του μετά το πραξικόπημα. Τις έρευνές του για τις γλώσσες που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν θα τις συνεχίσει από τη Γαλλία, σε συνεργασία με το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) και με Πανεπιστήμια της Λατινικής Αμερικής. Το 1987 δημοσιεύει την πρώτη πλήρη περιγραφή της αμερινδιάνικης γλώσσας Καγουάσκαρ (El qawasqar, Linguistica fueguina, Teoria y descripcion, Valdivia, Estudios Filologicos). Ως διευθυντής του THEDEL διεύθυνε τη σειρά Trauaux du Seminaire de Linguistique Fonctionnelle (1992-2002). Οι πολυάριθμες δημοσιεύσεις του πραγματεύονται κυρίως θέματα θεωρητικής γλωσσολογίας, περιγραφής γλωσσών και εθνογλωσσολογίας. Οι μελέτες του γύρω από τη σύγχρονη ελληνική γλώσσα είχαν σαν αποτέλεσμα να εκδώσει, μαζί με τον καθηγητή Γεώργιο Μπαμπινιώτη, τη "Γραμματική της Νέας Ελληνικής, Δομολειτουργική - Επικοινωνιακή" (Ελληνικά Γράμματα, 2005). Στα ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του "Θέματα Γενικής Γλωσσολογίας" (Νεφέλη, 1990). Μεταξύ των πλέον πρόσφατων έργων που έχουν κυκλοφορήσει στη γαλλική βιβλιογραφία υπό τη διεύθυνση του είναι τα Trauaux de linguistique fonctionnelle (L' Harmattan, 2005) και Typologie de la syntaxe connective (διεύθ. C. Clairis, Cl. Chamoreau, D. Costaouec και Fr. Guerin, Presses Universitaires de Rennes, 2005).

Ο Κώστας Γαβρόγλου είναι Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε φυσική και ιστορία των επιστημών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε στα Πανεπιστήμια της Βοστόνης, του Χάρβαρντ, της Πενσυλβάνια, του Κέιμπριτζ και του Πολυτεχνείου της Κωνσταντινούπολης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αφορούν την ιστορία της φυσικής και της χημείας από τις αρχές του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Είναι μέλος συντακτικών επιτροπών διαφόρων ξενόγλωσσων περιοδικών ιστορίας των επιστημών, καθώς και του ελληνικού περιοδικού "Νεύσις". Τα κυριότερα βιβλία του είναι το "Methodological Aspects in the Development of Low Temperature Physics 1881-1957: Concepts out of Context(s)" (σε συνεργασία με τον Γιώργο Γκουνταρούλη, το 1990 από τις εκδόσεις Kluwer Academic Publishers), "Fritz London, A Scientific Biography" (το 1996 από το Cambridge University Press), "Το παρελθόν των επιστημών ως ιστορία" (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2004). Είναι πρόεδρος του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Κωνσταντίνος Τσιτσελίκης (1967) είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Διδάσκει δικαιώματα του ανθρώπου, διεθνείς οργανισμούς και διεθνές δίκαιο. Μέλος της Γραμματείας του Κέντρου Ερευνών Μειονοτικών Ομάδων και πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συγγραφέας βιβλίων, μελετών και άρθρων σε θέματα διεθνούς δικαίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, των μειονοτήτων και των μεταναστών. Έχει εργαστεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης και έχει συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα Ηνωμένη Έθνη και τον ΟΑΣΕ σε αποστολές επί του πεδίου σχετικά με την προστασία δικαιωμάτων του ανθρώπου και εκδημοκρατισμού.

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα γεννήθηκε στην Κάτω Αχαΐα. Είναι μέλος της γνωστής οικογένειας μουσικών, αδελφή της Ιωάννας, της Μαρίας και του Πλούταρχου Ρεμπούτσικα. Από έξι ετών άρχισε να σπουδάζει βιολί στο Πατραϊκό Ωδείο. Από το 1970 μέχρι το 1979 συνεργάζεται με Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές, κάτι που συνεχίστηκε και μετά το 1979, όταν επέστρεψε από το Παρίσι ολοκληρώνοντας τις σπουδές της στην Ecole Normale de Musique. Ακολουθούν συνεργασίες με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Γ΄ Προγράμματος, καθώς και με τη Σύγχρονη Ορχήστρα της ΕΡΤ. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 συμμετέχει στο "Μουσικό Αύγουστο" που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Το 1992 κυκλοφορεί ο πρώτος δίσκος της με τίτλο "Στη λίμνη με τις παπαρούνες", σε συνεργασία με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο και ερμηνεύτρια την Κρίστι Στασινόπουλου. Το 1995, από κοινού με τον Παναγιώτη Καλατζόπουλο και σε στίχους του Άρη Δαβαράκη, δημιουργεί το "Αθώος ένοχος", δίσκο που φέρνει στο προσκήνιο ένα νέο τότε τραγουδιστή, το Γιάννη Κότσιρα. Η συνεργασία της με το Γ. Κότσιρα συνεχίζεται και στο δίσκο "Μόνο ένα φιλί" (1998), σε στίχους Ελένης Ζιώγα -άλμπουμ που έγινε "πλατινένιο"- καθώς και στο "Φύλακας άγγελος" (1999). Παράλληλα με την προσωπική της δισκογραφία γράφει μουσική για τηλεοπτικές σειρές, όπως το "Εσύ αποφασίζεις", η "Προδοσία" του Νίκου Κουτελιδάκη, το "Αθήνα-Θεσσαλονίκη" του Χρήστου Παλληγιαννόπουλου, "Αίθουσα του θρόνου" της Πηγής Δημητρακοπούλου κ.ά. Από αυτές τις κατά καιρούς συνθέσεις προέκυψε "Το Αστέρι και η ευχή", δίσκος στον οποίο συνεργάστηκαν η σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου, η Έλλη Πασπαλά και η Caroline Lavelle. Το χειμώνα του 2000 έγραψε μουσική για την παράσταση "Στάση Κουταλιού" σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη. Ο δίσκος με τίτλο "Μικρές ιστορίες", είναι ορχηστρικός στο μεγαλύτερο μέρος του, ενώ συμμετέχει η σοπράνο Μαριάννα Ριγάκη, και δύο τραγούδια ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και Ελένης Ζιώγα. Ευρέως έγινε γνωστή για τη μουσική της στην ταινία "Πολίτικη κουζίνα". Το 2006 ανακηρύχθηκε μουσική "Ανακάλυψη" της χρονιάς από τη Διεθνή Ακαδημία Σάουντρακ και τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου νέου συνθέτη για τη μουσική της τουρκικής ταινίας "Ο πατέρας και ο γιος μου", που σκηνοθέτησε ο Τσαγκάν Ιρμάκ. Στην ίδια κατηγορία, η Ρεμπούτσικα κέρδισε τον Νικ Κέιβ, ο οποίος ήταν υποψήφιος για τη μουσική της ταινίας "The Proposition", καθώς και τον Ντάγκλας Πάιπς που έγραψε το σάουντρακ του "Τερατόσπιτου". Η πεντάδα των υποψηφίων, προέκυψε από περίπου τρεις χιλιάδες μουσικές που υποβλήθηκαν από όλο τον κόσμο. Το βραβείο για την "Ανακάλυψη της χρονιάς" απονεμήθηκε μαζί με άλλα κινηματογραφικά μουσικά βραβεία, στο πλαίσιο του φεστιβάλ κινηματογράφου της Γάνδης στο Βέλγιο.