Ο Χρήστος Τζήκας είναι επίκουρος Καθηγητής της Ιστορίας της Εκπαίδευσης στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ασχολείται ερευνητικά με την Ιστορία της Νεοελληνικής Εκπαίδευσης, έχει συγγράψει βιβλία και άρθρα και έχει εισηγηθεί σε συνέδρια θέματα σχετικά με την Ιστορία της Εκπαίδευσης κατά το 19ο και τον 20ό αιώνα.

Ο Αντώνης Χουρδάκης είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόννης των Παρισίων (Paris-V Rene Descartes, Sorbonne). Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο χώρο της Ιστορίας της Παιδείας και στην παιδαγωγική προσέγγιση της Ιστορίας. Είναι συγγραφέας δέκα βιβλίων και πολλών μελετών και άρθρων στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ρωσική, ισπανική και αραβική γλώσσα. Έχει συνεργαστεί σε προγράμματα σχετικά με τη διδασκαλία της Ιστορίας, της Γλώσσας και του Πολιτισμού και στην παραγωγή διδακτικού υλικού για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή και παγκόσμια συνέδρια στην Ελλάδα (ΠΕΕ, WAER, CESE), την Ευρώπη (WHA, IAHE) και τις ΗΠΑ (CIES, AERA). Είναι μέλος της Παγκόσμιας Εταιρείας για την Ιστορία (WHA), της Διεθνούς Ένωσης για την ιστορία της Παιδείας (ΙΑΗΕ), της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος (ΠΕΕ), της Διεπιστημονικής Ένωσης Αρχαίου Θεάτρου (GITA, Montpellier III), της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Ρεθύμνου (ΙΛΕΡ) και άλλων εταιρειών. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Παγκόσμιας Ένωσης των Επιστημών της Αγωγής (Association Mondiale des Sciences de l' Education, AMSE/WAER). Έχει επίσης διδάξει στο Πανεπιστήμιο Saint John της Νέας Υόρκης και συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Ιστορίας και Ιστορίας της Παιδείας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Το 2004 εξελέγη καθηγητής το Π.Τ.Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης, στο οποίο διδάσκει από το 1990.

Πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λάρισας, Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας Μυτιλήνης και κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος Παιδαγωγικής (Διδακτική της Ιστορίας με νέες τεχνολογίες). Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Π.Τ.Δ.Ε. Φλώρινας. Υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το 1990. Είναι γνώστης της αγγλικής και της τουρκικής γλώσσας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ζητήματα Ιστορίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, διδακτικής και νέων τεχνολογιών. Έχει πραγματοποιήσει έρευνες σε δημόσια και ιδιωτικά αρχεία· μετά από επιτόπια έρευνα έχει καταγράψει, τεκμηριώσει και ψηφιοποιήσει υλικά αντικείμενα-κειμήλια· έχει πραγματοποιήσει συνεντεύξεις για τη συλλογή προφορικού υλικού που αφορά στον προσφυγικό ελληνισμό. Έχει συμμετάσχει ως εισηγητής σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων, συλλογικούς τόμους και εφημερίδες.

Η Ελένη Παταρίδου - Καρατέγου γεννήθηκε το 1964 στην Κατερίνη. Είναι εκπαιδευτικός. Το 2005 εκδόθηκε η μελέτη της "Με το σφουγγάρι και την κιμωλία ή αλλιώς: 4ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης, μια μελέτη περίπτωσης στην κοινωνιολογία της εκπαίδευσης". Την επόμενη χρονιά, το 2006, εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή "Μονόλογοι γυάλινης σιωπής", και τα δύο βιβλία από τις εκδόσεις Μάτι, στην Κατερίνη.

Ο Νικόλαος Θ. Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1974 και ζει στη Δράμα. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1993-1997) και Νομισματολογία (Master of Arts in Numismatic Studies) στο Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Durham της Μεγάλης Βρετανίας (1998-1999). Διδάκτωρ της Ιστορίας το 2005 από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονικός συνεργάτης του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Τοπίου του Τ.Ε.Ι. Καβάλας - Παράρτημα Δράμας. Έχει γράψει βιβλία, συμμετείχε σε ιστορικά συνέδρια και μελέτες του δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Γεννήθηκε το 1955 στη Θεσσαλονίκη. Τελείωσε το δημοτικό και στη συνέχεια τις γυμνασιακές του σπουδές, μελετώντας παράλληλα την αγγλική γλώσσα. Το 1974 γράφτηκε στο τμήμα Εργοδηγών Χημικών στον "Δημόκριτο", όπου φοίτησε για ένα έτος. Το 1975 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, με τίτλο "Εικόνες", η οποία περιελάμβανε 4 μέρη και απεικόνιζε τη διαρκή αναζήτηση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος, τη μελαγχολία για τη μεταθανάτια ζωή και το άγχος της σύγχρονης εποχής. Το 1979 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο "Το όνειρο της μοναξιάς", εγχειρίδιο στο οποίο περιγράφεται η μοναξιά μες στην οποία ζούσε ο ποιητής -πνευματική μοναξιά- και η ελπίδα για το μέλλον. Το 1988 φοιτά στον "Παστέρ" και το 1990 παίρνει το πτυχίο του Βοηθού Ιατρικών και Βιολογικών Εργαστηρίων από τον "Ευκλείδη". Το 1989 γράφει και την τρίτη του ποιητική συλλογή "Καρέτα-Καρέτα". Το 1996 παίρνει με βράβευση το πτυχίο του Χημικού Εργαστηρίων . Στα ποιήματα του επικρατεί η μελαγχολική αίσθηση του θανάτου, σχέδον όλα είναι σε ελεύθερο στίχο και αναδύουν την επιθυμία για αλλαγή στον πολυποίκιλο χαρακτήρα του ανθρώπου, με στόχο την πνευματική του μετουσίωση.

Ο Βασίλης Παρασκεύοπουλος γεννήθηκε το 1954 στο Μεγαλοχώρι Σερρών. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης και του Παιδαγωγικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1997 υπηρετεί ως διευθυντής στο 1ο δημοτικό σχολείο Νεάπολης Θεσσαλονίκης, όπου έχει και οργανική τοποθέτηση. Είναι παντρεμένος με τη δασκάλα κ. Αγγελική Μπέικου και πατέρας δύο παιδιών του Κωνσταντίνου και της Μαρίας.

Η Ελένη Τζιούτζια είναι κόρη γονέων που έχουν ρίζες στην Ανατολική Θράκη και τη Δυτική Μακεδονία. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Από το 1992 ασχολείται συστηματικά με προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης σε σχολεία της Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος της ΠΕ.ΕΚ.ΠΕ. (Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση) και έλαβε μέρος στο Α΄ Πανελλήνιο Συνέδριο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Γλυφάδα, 8/10/1999) με εργασία για το περιαστικό δάσος Θεσσαλονίκης. Έχουν δημοσιευθεί εργασίες της στο περιοδικό "Περιβαλλοντική Εκπαίδευση". Από τον Οκτώβριο του 1998 έως τον Αύγουστο του 2001 εργάστηκε με απόσπαση στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, προσφέροντας επικουρία στο γραφείο του καθηγητή Κυριάκου Αθανασίου και στη Βιβλιοθήκη της Σχολής. Από το 1995 έως το 2000 εργάστηκε ως ειδικός συνεργάτης στο περιοδικό "Μαθητής". Παράλληλα με το διδασκαλικό της έργο ασχολήθηκε με την καταγραφή ανέκδοτων μαρτυριών για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό. Ως εκπρόσωπος της Ιωνικής Εστίας συμμετείχε και ως μέλος στην Οργανωτική επιτροπή του Στ΄ Πανελληνίου Συνεδρίου για το Μικρασιατικό Ελληνισμό (24, 25, 26 Νοεμβρίου 2000), καθώς και στο Ζ΄, Η΄ και Θ΄ Συνέδριο, 2002, 2004, 2006 αντίστοιχα, που διοργάνωσε η Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης του Α.Π.Θ. σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης. Οι εργασίες της περιλαμβάνονται στα πρακτικά των Συνεδρίων. Από 15-30 Μαΐου 2000 οργάνωσε την έκθεση ιστορικών τεκμηρίων για το ιστορικό Τενεκεδένιο σχολείο των προσφύγων της Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης και το Δ΄ Δημοτικό Διαμέρισμα Θεσσαλονίκης. Το 2002 κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τον ομότιμο τίτλο, έκδοση του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης. Εκπροσωπώντας την Ιωνική Εστία, στις 6-4-2001 παρουσίασε στο βιβλιοπωλείο "Βιβλιορυθμός" το βιβλίο του Δημήτρη Νικορέτζου "Κόπανος, ο Ρωμιός της Σμύρνης", με συμπαρουσιαστές τον Κώστα Ζουράρη και τη Χρύσα Αράπογλου. Στις 14-5-2001 συντόνισε την εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου "Αλέκτωρ", στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης, με θέμα "Μπροστά στην παγκοσμιοποίηση ως άτομα και ως έθνος", με ομιλητές τους καθηγητές του Α.Π.Θ. Ιωάννη Τσουκαλά, Βενιαμίν Καρακωστάνογλου και τον θεολόγο Αθανάσιο Παπαθανασίου. Είναι μέλος της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας "Τέχνη", του Σωματείου Φίλων Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού, της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών κ.ά. Από τον Νοέμβριο του 2003 έως το Νοέμβριο του 2006 ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος. Ασχολείται συστηματικά με την έρευνα και μελέτη του Μικρασιατικού χώρου, καθώς επίσης και με τη συλλογή φωτογραφικού υλικού και άλλων ιστορικών τεκμηρίων για τον προσφυγικό Ελληνισμό.