Ο Μανόλης Κασιμάτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Πήρε τα πρώτα μαθήματα φωτογραφίας από τον πατέρα του που ήταν φωτογράφος και για ένα διάστημα φωτορεπόρτερ της εφημερίδας ΑΥΓΗ. Σπούδασε γραφικές τέχνες, εκτύπωση όφσσετ, ηλεκτρονική τυπογραφία-ψηφιακή επεξεργασία. Επιπλέον παρακολούθησε σεμινάρια φωτογραφίας, επαγγελματικής κατάρτισης βίντεο και σεμινάρια για τις γραφικές τέχνες, την ιστορία του κινηματογράφου και των ΜΜΕ. Είναι εκδότης του φωτογραφικού περιοδικού "Φωτογραφίζοντας" και του "Φωτογραφίζοντας Ιστορικά" (εκδόσεις "Αιθεροβάμων") καθώς και του "Εκ Τύποις" (περιοδικού για την τυπογραφία και την ιστορία της). Οργάνωσε και επιμελείται με φωτογραφικές εκθέσεις και άρθρα το φωτογραφικό-δημιουργικό έργο του πατέρα του Στέλιου. Επίσης εκθέσεις φωτογραφικών ντοκουμέντων από τις φυλακές και εξορίες της περιόδου 1943-74. Ταυτόχρονα μελετάει την ιστορική αξία και δυναμική της φωτογραφίας ντοκουμέντου τη σκληρή αυτή περίοδο. Παραδίδει μαθήματα φωτογραφικών τεχνών (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία (ΕΦΕ), Στέγη Φωτογραφημάτων, Πολιτιστικό Κέντρο "Παντελής", Σύλλογος Νεολαίας Κυθήρων "Πορφυρίς"). Φωτογραφίζει αθλητικά, ταξιδιωτικά, χορευτικά και πειραματικά θέματα.

Μεγαλωμένος στη Σμύρνη ο αξιόλογος ερασιτέχνης φωτογράφος Γιώργος Βαφιαδάκης (1890-1978), έρχεται στην Αθήνα το 1922, μετά την καταστροφή. Έχοντας πραγματοποιήσει εμπορικές σπουδές, βρίσκει εργασία στην Αθήνα σε μεγάλες εταιρείες. Πάθος του είναι όμως οι εκδρομές και η φωτογραφία. Γίνεται μέλος του Οδοιπορικού Συνδέσμου, που μετονομάσθηκε το 1937 σε Ελληνική Περιηγητική Λέσχη, και καθ' όλη τη διάρκεια του μεσοπολέμου ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα, φωτογραφίζοντας τους τόπους που επισκέπτεται, τους φίλους του, τις εκδρομικές παρέες, τη σύντροφό του Ίριδα Μηλιαράκη, αλλά και τον εαυτό του. Το αρχείο του Βαφιαδάκη περιλαμβάνει 3000 αρνητικά, κυρίως γυάλινα, της περιόδου 1923-1938 και πολλά λευκώματα που φιλοτέχνησε ο ίδιος με ιδιαίτερη επιμέλεια και καλλιτεχνική ευαισθησία.

Γεννήθηκε στην Λαμία το 1898. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Πολυτεχνική Σχολή. Άρχισε την ενασχόλησή της με τη φωτογραφία το 1940-1944. Μετά την κήρυξη του πολέμου φωτογράφισε τη ζωή εκείνων που έμειναν στην πρωτεύουσα. Εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Διηύθυνε το τμήμα φωτογραφίας της UNRRA (1946-1950). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Μια πάθηση των ματιών την ανάγκασε να σταματήσει τη φωτογραφία. Δώρισε το αρχείο των φωτογραφιών της στο Μουσείο Μπενάκη (1978). Πέθανε στην Αθήνα το 1990. Η Βούλα Παπαϊωάννου μυήθηκε στην τέχνη της φωτογραφίας από τον φωτογράφο Πάνο Γεραλή. Στα πρώτα της βήματα ασκήθηκε με επιτυχία σε λήψεις μουσειακών εκθεμάτων, τοπίου και αρχαιοτήτων. Μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και κατά τη γερμανική Κατοχή κατέγραψε τη ζωή του άμαχου πληθυσμού της Αθήνας, αποτυπώνοντας τη φρίκη του πολέμου με τις συγκλονιστικές φωτογραφίες των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών. Κατά την περίοδο του εμφυλίου (1947-1949) κατέγραψε τη ρημαγμένη ύπαιθρο, τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της αλλά και τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της χώρας, συνεργαζόμενη με την UNRRA και τις αμερικανικές αποστολές. Μετά το 1950 συμμετείχε με την προσωπική της ματιά, συχνά ως μέλος της ΕΦΕ (Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία), στη διαμόρφωση της μεταπολεμικής εικόνας της Ελλάδας όπως προβλήθηκε μέσα από τα τουριστικά έντυπα και φωτογραφικά βιβλία. Δύο μάλιστα σημαντικές εκδόσεις από τον ελβετικό οίκο Clairefontaine / Guide du Livre, "La Grece a ciel ouvert" και "Iles Greques", διέδωσαν τις φωτογραφίες της πέρα από τα σύνορα της χώρας μας. Το έργο της, με την κατάθεσή του από την ίδια στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη το 1976, είδε πάλι το φως και επανεκτιμήθηκε κυρίως την τελευταία εικοσαετία. (φωτογραφία: 1950, συλλογή Φίλη Αρναούτογλου)

Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1911. Εργάστηκε ως Χημικός. Αφιερώθηκε στη φωτογραφία το 1940. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στην Ήπειρο είναι ο επίσημος φωτογράφος του Ερυθρού Σταυρού και στη συνέχεια ο ανταποκριτής για πρακτορεία και περιοδικά του και περιοδικά του εξωτερικού, όπως το περιοδικό "Life" και το πρακτορείο "Assosiated Press". Πρωτοστατεί στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας (1952). Πέθανε στην Αθήνα το 1993. Το φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη γίνεται κάτοχος του αρχείου Χαρισιάδη το 1997.

Ο Dmitri Kessel γεννήθηκε στην Ουκρανία στις αρχές του 20ου αιώνα. Μετανάστευσε στην Αμερική το 1923 και εργάστηκε ως φωτογράφος στο περιοδικό "Life". Ταξίδεψε σ' ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και οι φωτογραφίες του -μολονότι προορίζονταν για ένα εφήμερο μέσο- άντεξαν στο χρόνο. Σήμερα θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ του κόσμου και η δουλειά του έχει παρουσιαστεί σε πολλά βιβλία. Οι φωτογραφίες που έβγαλε, όμως, στην Ελλάδα το 1944, έμειναν οι περισσότερες ανέκδοτες και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στο λεύκωμα των εκδόσεων "Άμμος".