Η Αρουντάτι Ρόι γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1961 στην περιοχή Κέραλα της νότιας Ινδίας, από μητέρα χριστιανή και πατέρα ινδουιστή. Ο γάμος των γονιών της δεν ήταν ευτυχισμένος, αφού ο πατέρας της τους εγκατέλειψε νωρίς. Η μητέρα της όμως ανέπτυξε ιδιαίτερη κοινωνική δράση, ιδρύοντας και διευθύνοντας το σχολείο "Corpus Christi" στο Aymanam, του οποίου η αντιαυταρχική παιδαγωγική άσκησε βαθιά επίδραση στη νεαρή Αρουντάτι. Σε ηλικία 16 ετών έφυγε για το Νέο Δελχί για να "αναλάβει η ίδια τις ευθύνες του εαυτού της", όπου έζησε για ένα διάστημα πουλώντας άδεια μπουκάλια μπύρας. Τελικά, γράφεται στη σχολή της αρχιτεκτονικής και παντρεύεται τον συμφοιτητή της Gerard Da Cunha, έναν "απίστευτο άνθρωπο", όπως λέει η ίδια. Μετά την αποφοίτησή τους, ανακαλύπτουν ότι κανένας τους δεν έχει ιδιαίτερη κλίση για την αρχιτεκτονική και καταφεύγουν στην εξωτική Γκόα, όπου θα προσπαθήσουν να ζήσουν σαν "παιδιά των λουλουδιών", φτιάχνοντας και πουλώντας κέικ για τους τουρίστες. Η Αρουντάτι εγκαταλείπει το εγχείρημα, όταν κουράζεται από το φαινόμενο του μαζικού τουρισμού και συνειδητοποιεί τη ματαιότητά του, επιστρέφει στo Ν. Δελχί και εργάζεται για λίγο στο Εθνικό Ινστιτούτο Πολεοδομίας. Ο σκηνοθέτης Pradeep Krishen -μελλοντικός νέος της σύντροφος-, με τον οποίο γνωρίζεται τυχαία, της προτείνει έναν μικρό ρόλο στην ταινία "Massey Saab". Αυτό γίνεται αφορμή η Αρουντάτι να στραφεί ολοκληρωτικά στη συγγραφή σεναρίων για τηλεταινίες και σήριαλ που προβάλλονται στην τηλεόραση ("In Which Annie Gives It Those Ones", "Electric Moon", κ.ά.), χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία. Μετά την έκδοση και ενός βιβλίου κινηματογραφικής κριτικής, που προκαλεί εντάσεις, αποσύρεται στο γράψιμο, για πρώτη φορά, ενός προσωπικού μυθιστορήματος, με αποτέλεσμα το "Ο θεός των μικρών πραγμάτων", που ολοκληρώνεται το 1996. Ο ινδός λογοτεχνικός πράκτορας του Harper Collins που το διαβάζει ενθουσιάζεται και ο David Godwin από την Αγγλία, που παραλαμβάνει το χειρόγραφο, παίρνει αμέσως το αεροπλάνο για την Ινδία -αφού η Αρουντάτι δεν έχει ούτε φαξ- για να υπογράψει πρώτος συμβόλαιο μαζί της. Το βιβλίο εκδίδεται τελικά στο Ν. Δελχί τον Απρίλιο του 1997, γίνεται αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα σε βρετανούς και αμερικανούς εκδότες για τα πνευματικά του δικαιώματα, και καταλήγει στον Random House με προκαταβολή 500.000 λιρών. Στη συνέχεια μεταφράζεται σε 21 γλώσσες, και η φήμη του οδηγεί σε ένα διεθνές μπεστ σέλερ που κερδίζει το βραβείο Booker τον Οκτώβριο του 1997 (το πρώτο αγγλόφωνου ινδού συγγραφέα που ζει στην Ινδία). Τον Ιούλιο του 1999, η Αρουντάτι Ρόι θέλοντας να υπερασπιστεί τον τίτλο του βιβλίου της, γίνεται ένας "Θεός των μικρών πραγμάτων" για να σταθεί στο πλευρό των αγροτών της κοιλάδας Ναρμάντα της Κεντρικής Ινδίας, με αποτέλεσμα να συλληφθεί, επειδή εναντιώθηκε μαζί τους στην κατασκευή ενός γιγάντιου φράγματος, απειλή για την ευημερία της περιοχής. Το αποτέλεσμα ήταν το βιβλίο "Η αξία της ζωής". Τον Σεπτέμβριο του 2001, αμέσως μετά την επίθεση κατά των Διδύμων Πύργων και την κήρυξη του "πολέμου κατά της τρομοκρατίας" από τις ΗΠΑ, η Ρόι δημοσίευσε το άρθρο "Η άλγεβρα της αιώνιας δικαιοσύνης" στην εφημερίδα Guardian, όπου ισχυρίζεται ότι "όσες φορές οι ΗΠΑ ξεκινούν έναν πόλεμο, αναπτύσσεται μια δυναμική, μια λογική και μια νομιμοποίηση εκ των υστέρων που κάνει να ξεχαστούν οι λόγοι για τους οποίους άρχισε ο πόλεμος". Για την αντιπολεμική της δράση, που συνεχίζεται, τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης του Σίδνεϋ το 2004. (τα στοιχεία αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα http://website.lineone.net/~jon.simmons/roy)

Ο Κυριάκος Μαργαρίτης γεννήθηκε στην Κύπρο το 1982. Παρακολούθησε σπουδές κλασικής και νεοελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή για το έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, το ιστορικό μυθιστόρημα Ο Γιωρκής ο Καρπασίτης, το 1998. Την περίοδο 2001-2011 κυκλοφόρησαν 8 βιβλία του για παιδιά, το τελευταίο εκ των οποίων, με τίτλο Τα τρύπια τείχη, τιμήθηκε με αναγραφή στον πίνακα White Ravens της Διεθνούς Βιβλιοθήκης Νεότητας του Μονάχου. Η συλλογή διηγημάτων Μικροί ερωτικοί θρήνοι τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Νέου Λογοτέχνη στην Κύπρο το 2002 και ήταν η κυπριακή συμμετοχή για τη λογοτεχνία στη 12η Bienale Νέων Καλλιτεχνών από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο (Νάπολη, 2005). Ανάμεσα 2006 και 2013 εκδόθηκαν 5 έργα αφηγηματικής μυθοπλασίας, όλα εισαγωγές σε ευρύτερους μυθιστορηματικούς κύκλους, το σώμα των οποίων έμεινε ανέκδοτο ή ανολοκλήρωτο. Τα άρθρα και τα δοκίμιά του, σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, εκκινούν από θέματα όπως η στρατιωτική ιστορία και η θεωρία του μυθιστορήματος, και επιχειρούν μιαν εκβολή στην οντολογία του προσώπου και την ησυχαστική γνωσιολογία της αγάπης.