Ο Γάλλος φιλόσοφος Πωλ Ρικέρ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1913 στη Βαλάνς της Γαλλίας. Αρχικά προσπάθησε να συνθέσει τη φαινομενολογική μέθοδο του Έντμουντ Χούσερλ με τον υπαρξισμό των Γκαμπριέλ Μαρσέλ και Καρλ Γιάσπερς, αλλά οι αξεπέραστες δυσκολίες του εγχειρήματος αυτού τον ανάγκασαν να στραφεί στην ανάλυση προβλημάτων που αφορούν τη σχέση της γλώσσας με τη γνωστική προσοικείωση του κόσμου και του εαυτού μας. Αντιπροσωπευτικά έργα της ώριμης φάσης της σκέψης του είναι: "Η ζωντανή μεταφορά" ("La metaphore vive", 1975), "Χρόνος και αφήγηση" ("Temps et recit, vol. I, II & III", 1983-1985), "Ο εαυτός ως ένας άλλος" ("Soi-meme comme un autre", 1990). Άλλα έργα του είναι: "Gabriel Marcel et Karl Jaspers: Philosophie du mystere et philosophie du paradoxe", 1948, "Histoire et verite", 1955, "De l'interpretation: essai sur Sigmund Freud", 1965, "Entretiens avec Gabriel Marcel", 1968, "Le conflit des interpretations: essais d'hermeneutique", 1969, "Du texte a l'action: essais d'hermeneutique II", 1986, "Le mal: un defi a la philosophie et a la theologie", 1986, "L'ideologie et l'utopie", 1997, "Lectures, I : Autour du politique", 1999, "Lectures, II: La contree des philosophes, 1999, "Lectures, III: Aux frontieres de la philosophie" 1999, "L'hermeneutique biblique", 2000, "La Memoire, l'histoire, l'oubli", 2000, "Parcours de la reconnaissance: trois etudes", 2004, κ.ά. Άφησε την τελευταία του πνοή στις 20 Μαΐου 2005, ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Σατενέ Μαλαμπρί, έξω από το Παρίσι.

Ο Στέλιος Βιρβιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Είναι απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Πτυχίο τμήματος φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και ψυχολογίας) και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Paris I / Sorbonne - Pantheon Maitrise (DEA) και Princeton (Ph.D). Αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Princeton το 1984, με θέμα διατριβής "Transcendenta Arguments, Transcendental Idealism and Scepticism". Έχει διδάξει φιλοσοφία στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree), όπου διετέλεσε και διευθυντής του Τομέα Ανθρωπιστικών Σπουδών, στο Πολυτεχνείο Κρήτης, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ως επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Rennes I. Από το 2005 είναι καθηγητής φιλοσοφίας του τμήματος μεθοδολογίας, ιστορίας και θεωρίας της επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά, σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και φιλοσοφικά λεξικά, στο χώρο της γνωσιολογίας, της ηθικής και της ιστορίας της φιλοσοφίας, καθώς και τη μονογραφία "La robustesse du bien", Nimes: Jaqueline Chambon, 1996. Είναι μέλος διαφόρων ελληνικών και διεθνών φιλοσοφικών εταιρειών όπως της Διεθνούς Ομοσπονδίας Φιλοφικών Εταιρειών (FISP) και της συντακτικής επιτροπής των περιοδικών "Δευκαλίων", "Ισοπολιτεία", "Επιστήμη και Κοινωνία" και "Cogito".

Ο Παύλος Καλλιγάς είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδάσκει αρχαία φιλοσοφία στο Τμήμα Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης. Έχει ασχοληθεί κυρίως με τη φιλοσοφία της ύστερης αρχαιότητας και ειδικότερα με τον νεοπλατωνισμό. Επιμελείται την έκδοση των "Έννεάδων" του Πλωτίνου με νεοελληνική μετάφραση και σχόλια από την Ακαδημία Αθηνών. Είναι επίσης διευθυντής σύνταξης του φιλοσοφικού περιοδικού "Δευκαλίων".

Ο Γιώργος Ξηροπαΐδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958. Σπούδασε φιλοσοφία, γερμανική και κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τη φιλοσοφία της γλώσσας του ύστερου Χάιντεγκερ. Είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο γνωστικό αντικείμενο της φιλοσοφίας της γλώσσας και της θεωρίας της λογοτεχνίας. Οι δημοσιεύσεις του περιστρέφονται γύρω από την τρίτη "Κριτική" του Καντ, τη φαινομενολογία (Χούσερλ), τη φιλοσοφική ερμηνευτική (Χάιντεγκερ και Γκάνταμερ), την κριτική θεωρία (Αντόρνο και Χάμπερμας) και την ιστορία των αισθητικών ιδεών (Καντ, Γερμανικός Ιδεαλισμός, Ρομαντισμός).

Ο Ν.Μ. Σκουτερόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938. Σπούδασε κλασική φιλο- λογία και φιλοσοφία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Γκαίτινγκεν και Τύμπινγκεν. Έχει μετα φράσει και παρουσιάσει με εισαγωγές και ερμηνευτικά σημειώματα την Πολι- τεία του Πλάτωνα και την Ιστορία του Θουκυδίδη (για την οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης). Εκτός από τον Φαίδρο, έχει επίσης μεταφράσει τους παρακάτω πλατωνικούς διαλόγους: Λύσις (1981), Ευθύφρων (1982), Ευθύδημος (1987), Ιππίας ελάττων (1995), Ίων (2002). Άλλα αρχαιογνωστικά έργα του: Η αρχαία Σο- φιστική: Τα σωζόμενα αποσπάσματα (1991), Οι αρχαίοι Κυνικοί: Αποσπάσματα και μαρτυρίες (1998), Επικτήτου, Εγχειρίδιον (1993), Επικούρου, Επιστολή προς Μενοικέα (1994), Μάρκου Αυρηλίου, Τα εις εαυτόν (επιλογή, 1996). Έχει ακόμα με- ταφράσει φιλοσοφικά και άλλα κείμενα των Γκαίτε, Σοπενάουερ, Νίτσε, Χούσσερλ, Βίντελμπαντ, Χάινε, Βίνκελμαν κ.ά. Διετέλεσε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.