Ο καπιταλισμός σαφέστατα δεν είναι ο δρόμος. Η ίδια η λογική του καπιταλισμού διαχωρίζει τους εργαζόμενους από τα προϊόντα τους, από τις κοινότητές τους, τον έναν από τον άλλο. Ο καπιταλισμός από την ίδια του τη φύση διαιρεί τον συλλογικό εργαζόμενο, διαιρεί την ανθρώπινη οικογένεια -γιατί έτσι πρέπει· πρέπει, εάν θέλει να εξακολουθήσει να υφαρπάζει τους καρπούς της ανθρώπινης συνεργασίας. Ακριβώς επειδή στόχος του κεφαλαίου είναι η αύξηση της υπεραξίας, η αύξηση του ίδιου του κεφαλαίου, δεν θα παραγάγει ποτέ τους πλούσιους ανθρώπους που οραματίστηκε ο Μαρξ ως προϊόντα μιας κοινωνίας στην οποία η ανάγκη του εργαζομένου για ανάπτυξη επικρατεί...

Ο αγώνας για την ανθρώπινη ανάπτυξη, για βασικές ανάγκες, η κεντρικότητα της πρωταγωνιστικής δημοκρατίας (στο χώρο δουλειάς και στην κοινότητα), η αντίληψη πως οι άνθρωποι μεταμορφώνονται καθώς αγωνίζονται για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, ότι η δημοκρατία είναι πράξη, ότι ο σοσιαλισμός και η πρωταγωνιστική δημοκρατία είναι ένα, αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός νέου ανθρωπιστικού σοσιαλισμού, ενός σοσιαλισμού για τον 21ο αιώνα ανά την υδρόγειο...

Υπάρχει εναλλακτική πορεία. Και μπορούμε να αγωνιστούμε για αυτήν σε κάθε χώρα. Μπορούμε να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε το σοσιαλισμό τώρα. Οι αγώνες μας δεν θα αντιμετωπίσουν μόνο τις κυβερνητικές εξουσίες αλλά και τον ιμπεριαλισμό. Κάθε θέση που θα προωθούν οι αγώνες, ωστόσο, θα διευκολύνει όσους προηγήθηκαν και όσους θα ακολουθήσουν...

Michael A. Lebowitz


"Ο Michael A. Lebowitz έχει αποδειχθεί ένας από τους πλέον επινοητικούς διανοητές, έχοντας επανερμηνεύσει την κληρονομιά του μαρξικού πολιτικού οικονομικού προγράμματος. Επηρεασμένος από τις δραματικές διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στη Βενεζουέλα, ο φαντάζεται ένα σοσιαλισμό για τον 21ο αιώνα που τοποθετεί τους εργαζόμενους και τις λαϊκές κοινότητες στο κέντρο του προγράμματος. Επιχειρηματολογεί υπέρ μιας συμμετοχικής διαδικασίας ενδογενούς ανάπτυξης. Συμφωνώ με τον Lebowitz: "Οικοδομήστε τον τώρα!"
(Gregory Albo, Πανεπιστήμιο York, Τορόντο)