H Ζάκυνθος, κτήση βενετσιάνικη από το 1484, οργανώθηκε σύμφωνα με το πρότυπο της κοινοτικής οργάνωσης και τον θεσμό των αστικών συμβουλίων που εφαρμοζόταν και στις άλλες βενετοκρατούμενες περιοχές. Από το Γενικό Συμβούλιο των πολιτών εκλεγόταν κάθε χρόνο το Συμβούλιο των 150, το οποίο μεριμνούσε για την επίλυση των προβλημάτων της Κοινότητας και για την εκλογή των κοινοτικών αξιωματούχων. Τον Ιούνιο του 1578 το Συμβούλιο των 150, ωθούμενο από αριστοκρατικές τάσεις, αποφάσισε την αυτοανανέωσή του, πρακτική η οποία εφαρμόστηκε έως το καλοκαίρι του 1594.
Η εργασία στηρίζεται στα πρακτικά του Συμβουλίου των 150, των ετών 1588-1594, τα οποία εντοπίστηκαν στο Ιστορικό Αρχείο της Κέρκυρας. Παρουσιάζεται η λειτουργία του Συμβουλίου κατά την ανωτέρω περίοδο, τα προβλήματα της Κοινότητας και οι προσπάθειες επίλυσής τους, η εικόνα τη πόλης και η εμπορική της δραστηριότητα. Τα ονόματα όλων των μελών του Συμβουλίου, πρωταγωνιστών στη διαχείριση της εξουσίας και συντελεστών στη διαμόρφωση μιας αριστοκρατικής συνείδησης στην Κοινότητα Ζακύνθου, τις δύο τελευταίες δεκαετίες του 16ου αιώνα, προβάλλουν μέσα από τα φύλλα του αρχειακού τεκμηρίου μαζί με τα ονόματα όλων των αποκλεισμένων και ωστόσο μελών του Γενικού Συμβουλίου.
Το κείμενο των πρακτικών μεταγράφτηκε και εκδίδεται διπλωματικά, αποτελεί δε μία σημαντική πηγή για την ιστορία της Ζακύνθου την περίοδο της βενετσιάνικης κατάκτησης, δεδομένης της οριστικής απώλειας του αρχειακού υλικού, που φυλασσόταν στο Αρχειοφυλακείο του νησιού, μετά την σεισμοπυρκαγιά του 1953.