Ο Louis Coutelle γεννήθηκε στη Μασσαλία το 1921, όπου έλαβε την εγκύκλιο παιδεία. Σπούδασε αγγλικά στο πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence και ύστερα από κρατικό διαγωνισμό διορίστηκε σε λύκειο της Μασσαλίας, όπου δίδαξε αγγλικά για 18 χρόνια. Το 1959, ένα ταξίδι στην Ελλάδα κέντρισε το ενδιαφέρον του για τη νέα ελληνική γλώσσα. Μέχρι τότε, η σχέση του με τον ελληνισμό περιοριζόταν στα αρχαία του λυκείου. Οι πρώτες του σολωμικές αναζητήσεις έτυχαν ευνοικής υποδοχής από τον Andre Mirambel, τον μεγάλο Φιλέλληνα, ο οποίος μεσολάβησε για να αποσπαστεί για μερικά χρόνια στο Centre national de la recherche scientifique (C.N.R.S.). Καρπός των ερευνών της περιόδου εκείνης σε ελληνικές και ιταλικές βιβλιοθήκες υπήρξε το παρόν βιβλίο, το οποίο εκδόθηκε το 1977 από τις εκδόσεις Ερμής, με τον τίτλο: Formation poetique de Solomos (1815-1833). Στη συνέχεια δίδαξε ελληνικά στο Πανεπιστήμιο της Προβηγκίας για αρκετά χρόνια.

Σωκράτης Καψάσκης (1928-2007). Ο Σωκράτης Καψάσκης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε κινηματογράφο στην IDHEC του Παρισιού και πρωτοεμφανίστηκε ως σκηνοθέτης το 1958. Μετά το 1966 εγκατέλειψε τη σκηνοθεσία, αναζητώντας νέες διεξόδους για τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Μια από αυτές ήταν και η ίδρυση της κινηματογραφικής αίθουσας "Studio", που πρόβαλλε αποκλειστικά ταινίες ποιότητας απ' όλο τον κόσμο, την οποία διηύθυνε ως το 1985. Η συλλογή ταινιών που δημιουργήθηκε, αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία της ταινιοθήκης "Studio-Παράλληλο Κύκλωμα", η οποία υποστηρίζει τις κινηματογραφικές λέσχες όλης της χώρας. Σκηνοθέτησε τις ταινίες: "Μια λατέρνα, μια ζωή", 1958, "Ερωτικές ιστορίες", 1959, "Η Λίζα το 'σκασε", 1959, "Αγάπη και θύελλα", 1961, "Οι γαμπροί της Ευτυχίας", 1962, "Αστροναύτες για δέσιμο", 1962, "Ο ταυρομάχος προχωρεί", 1963, "Ο Καζανόβας", 1963, "Δίψα για ζωή", 1964, "Εξωτικές βιταμίνες", 1964, "Ο τελευταίος πειρασμός", 1964, "Πικρή ζωή", 1965, "Περάστε την πρώτη του μηνός", 1965 και "Ο ζεστός μήνας Αύγουστος", 1966. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τέσσερις ποιητικές συλλογές και τρία μυθιστορήματα, ενώ σημαντική -και βραβευμένη- είναι η μετάφρασή του τού "Οδυσσέα" του James Joyce, που κυκλοφόρησε το 1997. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Σωκράτη Καψάσκη βλ. Τάσος Ν. Πετρής , "Καψάσκης, Σωκράτης", στη "Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας", τ. 8, Αθήνα: Χάρη Πάτση, χ.χ. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Αφροδίτη Αθανασοπούλου είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν το πεδίο της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ιδίως του 19ου και 20ού αιώνα, τη νεοελληνική Μετρική, τη Διδακτική της Λογοτεχνίας και τις σχέσεις Λογοτεχνίας και Ιστορίας. Ενδιαφέρεται επίσης για την Αφηγηματολογία και την Ιστορία των ιδεών και των νοοτροπιών. Στη διδακτορική της διατριβή μελέτησε τη διγλωσσία του Σολωμού (1999). Μετέφρασε από τα ιταλικά τη διεπιστημονική μελέτη του Massimo Peri Malato d'amore: La poesia dei medici e la medicina dei poeti (ελληνική έκδοση: Του πόθου αρρωστημένος. Ποίηση και ιατρική στον "Ερωτόκριτο", Π.Ε.Κ. 1999). Είναι επίσης μία εκ των συγγραφέων του βιβλίου Ματαιωμένη Ουτοπία (Αθήνα, Ταξιδευτής 2008). Έχει δημοσιεύσει εργασίες για τους: Σολωμό, Βιζυηνό, Καβάφη, Καζαντζάκη, Σεφέρη, Μόντη, Ρίτσο, Λειβαδίτη κ.ά. Η πιο πρόσφατη δουλειά της (2009 και εξής) αφορά στη σύνταξη του Προγράμματος Σπουδών Λογοτεχνίας στην εκπαίδευση της Κύπρου και στην παραγωγή του σχετικού διδακτικού υλικού με ομάδα συνεργατών από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο της Κύπρου. Έχει συνεργαστεί με τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και πιο πρόσφατα με το Μουσείο Μπενάκη ως μεταφράστρια ή φιλολογική επιμελήτρια στην έκδοση βιβλίων για σημαντικούς Νεοέλληνες συγγραφείς (Σολωμός, Κάλβος, Καβάφης, Σικελιανός, Σεφέρης κ.ά.).

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών εργάστηκε στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1995-1998), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και από το 2001 εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ιστορία των νεότερων χρόνων, με κύριους θεματικούς άξονες την ιστορία του Ιονίου, τη σχέση ιταλικού και ελληνικού κόσμου, τη διαμόρφωση της λογιοσύνης και την ιστορία της ιστοριογραφίας.

Ο Δημήτρης Αρβανιτάκης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Με υποτροφία της Ακαδημίας Αθηνών εργάστηκε στο Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της Βενετίας (1995-1998), όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και από το 2001 εργάζεται στο Μουσείο Μπενάκη. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ιστορία των νεότερων χρόνων, με κύριους θεματικούς άξονες την ιστορία του Ιονίου, τη σχέση ιταλικού και ελληνικού κόσμου, τη διαμόρφωση της λογιοσύνης και την ιστορία της ιστοριογραφίας.