Τα έξι χρόνια που ακολούθησαν την Οκτωβριανή Επανάσταση είχαν τεράστια πολιτική σημασία όχι μόνο για την Ρωσία, αλλά για την πορεία όλης της ανθρωπότητας μέσα στον 20ο αιώνα. Στα τέλη του 1917 η εργατική τάξη ήταν στην εξουσία μιας από της μεγαλύτερες χώρες στον κόσμο για πρώτη φορά στην ιστορία. Όμως, το 1923 βρέθηκε αποδεκατισμένη ως αποτέλεσμα του εμφύλιου πολέμου και της οικονομικής καταστροφής. Ο ίδιος ο Λένιν προειδοποιούσε για τον κίνδυνο από την αυξανόμενη δύναμη που αποκτούσε η γραφειοκρατία.

Ο Λέον Τρότσκι έδρασε στο κέντρο αυτών των γεγονότων. Αυτός ήταν που έκτισε τον Κόκκινο Σταυρό για να υπερασπιστεί τη νεοσύστατη εργατική εξουσία από την εισβολή των ιμπεριαλιστικών στρατών, ανάμεσα τους και του ελληνικού. Αυτός ήταν που υποστήριξε την στρατιωτικοποίηση της εργασίας για την ανοικοδόμηση της διαλυμένης οικονομίας. Και αυτός ήταν που, αμέσως μετά, έκρουσε τον κώδικα του κινδύνου για τις στρεβλώσεις της οικονομίας από την Νέα Οικονομική Πολιτική και για την έρπουσα επανεμφάνιση του καπιταλισμού.

Τέλος, ο Τρότσκι ήταν αυτός στον οποίο απευθύνθηκε ο Λένιν όταν χρειάστηκε σύμμαχο στην τελευταία του μάχη για να αντιστρέψει την πορεία ανόδου της γραφειοκρατίας και για να διώξει τον Στάλιν από την παντοδύναμη θέση του γενικού γραμματέα.

Ο δεύτερος τόμος της βιογραφίας του Τρότσκι από τον Τόνι Κλιφ τελειώνει με ένα ερώτημα ζωτικής σημασίας: "γιατί συμβιβάστηκε ο Τρότσκι και το 1923 δεν τήρησε τη συμφωνία του με τον Λένιν να εξαπολύσει μια γενική επίθεση ενάντια στην γραφειοκρατία και τον Στάλιν;"