Ο Μιχαήλ Αλεξάνδροβιτς Σόλοχωφ, γιος αγροτικής οικογένειας, γεννήθηκε το 1905 στο μικρό χωριό Κρουζιλίν, κοντά στον ποταμό Ντον, από μητέρα Κοζάκα και Ρώσο πατέρα. Το 1917, με την έκρηξη της Οκτωβριανής Επανάστασης, εγκατέλειψε το σχολείο και κατατάχθηκε στον Κόκκινο Στρατό. Το 1922 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα όπου έκανε διάφορες χειρωνακτικές δουλειές. Συγχρόνως, έγραψε διηγήματα τα οποία άρχισαν να δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1926, και ενώ ο Σόλοχωφ έχει εντωμεταξύ επιστρέψει στο χωριό του, εκδίδεται η πρώτη συλλογή διηγημάτων του, "Διηγήματα του Ντον". Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1925, είχε αρχίσει να γράφει το πιο επικό και γνωστό μυθιστόρημά του, "Ο ήρεμος Ντον", με το οποίο ασχολήθηκε 15 ολόκληρα χρόνια. Το 1932 έγινε μέλος του ΚΚΣΕ, το 1958 μέλος του Ανωτάτου Σοβιέτ και το 1961 μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ. Από το 1939 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Το 1941 τιμήθηκε με το βραβείο Στάλιν. Το 1955 συνόδευσε στις ΗΠΑ τον Χρουστσόφ. Το 1965 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε το 1984. Τα σημαντικότερα έργα του είναι: "Ο ήρεμος Ντον", "Ξεχερσωμένη γη" και "Η μοίρα του ανθρώπου".

Η Ρίτα Μπούμη-Παπά (1906-1984) γεννήθηκε στη Σύρο. Το 1920 εγκαταστάθηκε στις Συρακούσες της Σικελίας, όπου σπούδασε παιδαγωγική και ειδικεύτηκε στη μέθοδο Montessori. Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα εργάστηκε ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια σε περιοδικά όπως η "Νέα Εστία", το "Νέον Κράτος", οι "Νέοι Ρυθμοί" και εφημερίδες όπως η "Αλλαγή", η "Μάχη", η "Αυγή" (την περίοδο 1957-1960). Υπήρξε αρχισυντάκτις του περιοδικού "Ιόνιος Ανθολογία" (από το 1929), εκδότρια των περιοδικών "Εφημερίδα των ποιητών" (1956-1958) και "Κυκλάδες" (1930-1932) και διευθύντρια του Ιδρύματος Περιθάλψεως Παιδιού (1930-1933). Το 1936 παντρεύτηκε τον ποιητή Νίκο Παππά, με τον οποίο έζησε στα Τρίκαλα ως το 1940, οπότε εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου έζησαν την υπόλοιπη ζωή τους. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1929 με τη δημοσίευση του ποιήματός της "Μικρέ μου αλήτη" στη "Νέα Εστία", ενώ σε παιδική ηλικία είχε δημοσιεύσει ποιήματα στη "Διάπλαση των Παίδων" (1919). Ασχολήθηκε κυρίως με την ποίηση αλλά και με την πεζογραφία, την ταξιδιωτική λογοτεχνία, τη μετάφραση (έργα των Λ.Λέβτσεφ, Σολόχωφ, Μπέκετ, Μπέττι, Ουγκώ και άλλων). Τιμήθηκε με τον Α΄ Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1935), το Α’ Βραβείο Εθνικής Αντίστασης (1945), το Διεθνές Βραβείο Συρακουσών (1949), το Βραβείο της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς (1965) καθώς και από το Ρουμανικό κράτος και την Ακαδημία του Βουκουρεστίου. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Ποιήματά της μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ρωσικά, ισπανικά, ουγγρικά, σερβικά, πολωνικά, αλβανικά, πορτογαλικά και άλλες γλώσσες. Η Ρίτα Μπούμη-Παπά τοποθετείται χρονικά στους έλληνες λογοτέχνες της γενιάς του μεσοπολέμου. Η γραφή της χαρακτηρίζεται θεμελιωδώς από τη φυσιολατρεία της, και παρουσιάζει έντονα τα στοιχεία του αισθησιασμού, του λυρισμού αλλά και του πολιτικού και κοινωνικού προβληματισμού, ιδιαίτερα στα μεταπολεμικά έργα της. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία της Ρίτας Μπούμη-Παπά βλ. Δημήτρης Γιάκος, "Μπούμη-Παπά, Ρίτα", στη "Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας", τ. 10, Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. [1968], Αλέξανδρος Αργυρίου, "Ρίτα Μπούμη-Παπά", στο "Η ελληνική ποίηση· νεωτερικοί ποιητές του μεσοπολέμου", Αθήνα, Σοκόλης, 1979, Αλέξης Ζήρας, "Μπούμη-Παπά Ρίτα", στο "Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό", τ. 7, Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1987, και Αλέξης Ζήρας, "Μπούμη-Παπά, Ρίτα", στο "Λεξικό νεοελληνικής λογοτεχνίας", Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2007. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Γιολάντα Πέγκλη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεταξύ 1964-1986 εξέδωσε δέκα ποιητικές συλλογές. Από το 1965 είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά ποίηση και μυθιστορήματα. Κριτικά της κείμενα δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά.