Ο Ingmar Bergman γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1918 στην Ουψάλα. Γιος πάστορα, δεύτερο από το τρία παιδιά της οικογένειας έλαβε αυστηρή και ασκητική ανατροφή από την οποία προσπαθούσε αδιάκοπα να απελευθερωθεί. Το σινεμά γίνεται θρησκεία για τον Bergman που αρχίζει την κινηματογραφική του καριέρα, παράλληλα με τη θεατρική, το 1945 με την ταινία "Κρίση". Γύρισε περισσότερες από πενήντα ταινίες, ανάμεσά τους "Κραυγές και ψίθυροι", 1972, "Σκηνές από ένα γάμο", 1974 και "Φθινοπωρινή σονάτα" 1978. Το 1976 αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στη Γερμανία για φορολογικούς λόγους, όπου δημιούργησε "Το αυγό του φιδιού", μια ταινία για την άνοδο του ναζισμού. Αργότερα επέστρεψε στη Σουηδία και το 1982 γύρισε το "Φάνι και Αλέξανδρος" το μεγαλοπρεπές έργο-διαθήκη για την παιδική του ηλικία και για το πάθος του για το θέαμα, που τιμήθηκε με τέσσερα βραβεία Όσκαρ. Μετά τον θάνατο της τελευταίας του συζύγου, της Ingrid Bergman το 1995, ο διάσημος σκηνοθέτης έμενε μόνος το μεγαλύτερο διάστημα στο νησί Φουρέ στη Βαλτική, που χρησίμευσε ως ντεκόρ σε πολλές ταινίες του. Τιμημένος με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής, μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων της Σουηδίας, ο Bergman αποκάλυψε στοιχεία της ιδιωτικής και της επαγγελματικής του ζωής στα βιβλία του "Laterna magica", "Εικόνες" και "Τα Παιδιά της Κυριακής", που έγινε ταινία από τον γιό του Daniel. Ο Bergman παντρεύτηκε πέντε φορές και απέκτησε εννέα παιδιά. Πέθανε στις 30 Ιουλίου του 2007 σε ηλικία 89 ετών.