Η δίκη και ο θάνατος του Σωκράτη αποτελούν συμβολικές στιγμές στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού. Η αντίληψή μας αναφορικά με τα γεγονότα εκείνα -η οποία διαμορφώθηκε από τους οπαδούς του και αποτυπώθηκε σε αναρίθμητα έργα λόγου και τέχνης- είναι πως πάνω σε μια έξαρση αφροσύνης η αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία καταδίκασε σε θάνατο έναν αριστοκράτη. Μόνο που η κρατούσα αντίληψη δεν είναι απαραίτητα και η αληθινή.

Η κατηγορία που διατυπώθηκε εναντίον του για ασέβεια προς τους θεούς και διαφθορά των νέων ήταν από μόνη της δυνητικά ολέθρια, ωστόσο, οι διώκτες του ισχυρίστηκαν ή υπονόησαν επιπροσθέτως πως ο Σωκράτης ήταν ένας ελιτιστής, ο οποίος περιβαλλόταν από πολιτικά ανεπιθύμητους ανθρώπους. Επιπλέον, δε, όπως καταδεικνύει ο Ρόμπιν Γουότερφιλντ, οι εν λόγω μομφές εμπεριείχαν μεγάλο ποσοστό αλήθειας.

Εν μέρει, η δίκη ήταν η απάντηση σε μια ταραγμένη εποχή, την οποία είχαν σημαδέψει ένας καταστροφικός πόλεμος και σαρωτικές κοινωνικές αλλαγές, οπότε προσφέρεται ως φακός μέσα από τον οποίο μπορεί να επιχειρηθεί μια διερεύνηση της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, τα ιστορικά γεγονότα, με τη σειρά τους, μας επιτρέπουν να δούμε πέρα από το μύθο και να προσεγγίσουμε τον αληθινό Σωκράτη.

Το βιβλίο "Σωκράτης: Η ζωή του, ο θάνατός του" αποτελεί μια έγκυρη περιγραφή μιας από τις πιο καθοριστικές περιόδους του Δυτικού πολιτισμού.