Ο καθηγητής πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Ozoline ειδικεύθηκε στην ιστορία της χριστιανικής τέχνης και την θεολογία της εικόνας. Η οικογένειά του εγκατέλειψε τη Ρωσία μετά την επανάσταση του 1920. Ολοκληρώνοντας τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στο Παρίσι, αρχίζει το 1959, σε ηλικία 17 ετών τις σπουδές του στο ρωσικό Ινστιτούτο ορθόδοξης θεολογίας του Αγ. Σεργίου. Συγχρόνως εγγράφεται στα μαθήματα εικονογραφίας του Λεωνίδα Ουσπένσκυ, εικονογράφου, φίλου του Φώτη Κόντογλου και δημιούργού μίας νέας ορθόδοξης θεολογικής διδακτικής ύλης: της θεολογίας της εικόνας. Θα παραμείνει μέχρι τον θάνατο του δασκάλου του το 1987, πιστός μαθητής και στενός συνεργάτης του. Το 1968 ο αρχιεπίσκοπος Βρυξελλών Βασίλειος Κριβοσέϊν θα χειροτονήσει το νέο διάκο Νικόλαο ιερέα για την ρωσική ορθόδοξη κοινότητα της Χάβρης στην Ολλανδία. Το 1971 ο Μητροπολίτης του Σουρόζ Αντώνιος, έξαρχος της ρωσικής εκκλησίας στην δυτική Ευρώπη, προτείνει στον πατέρα Νικόλαο να επιστρέψει στον Παρίσι για να γίνει πρωτοσύγκελος της πατριαρχικής εξαρχίας. Το 1974 οι πατέρες Αλέξανδρος Σμέμαν και Ιωάννης Μέγιεντορφ τον καλούν για να διδάξει την λειτουργική τέχνη στο Ινστιτούτο του Αγίου Βλαδίμηρου στην Νέα Υόρκη. Το 1986 ο π.Ιωάννης Μέγιεντορφ του προτείνει την θέση του "επισκέπτη καθηγητού" στον Άγιο Βλαδίμηρο, ενώ λίγο μετά εκλέγεται στην θέση της ορθόδοξης εικονολογίας που μόλις δημιούργείται στο Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου, θέση την οποία κατέχει ως σήμερα.

Ο Σπύρος Μαρίνης σπούδασε φιλοσοφία της Τέχνης στη σχολή Ανωτάτων Σπουδών του Παρισιού. Φοίτησε επίσης στο Θεολογικό Ινστιτούτο του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι και στη συνέχεια ασχολήθηκε με σπουδές συντήρησης έργων τέχνης στην Ελλάδα. Εργάζεται ως συντηρητής φορητών εικόνων, ενώ παράλληλα κάνει μεταφράσεις από τη γαλλική γλώσσα και συγγράφει δοκίμια σχετικά με την εικόνα.