Ο σύγχρονος επικοινωνιακός πολιτισμός είναι ένας "πολιτισμός συνάντησης τεχνολογίας και ανθρωπολογίας". Τα διάφορα επικοινωνιακά μέσα (από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ως τον Η/ Υ και τα κινητά τηλέφωνα), έχουν σήμερα ως κυρίαρχο σημείο την οθόνη, ενώ ταυτόχρονα (και ίσως ως ένα μέρος λόγω της "επιρροής" της τεχνολογίας που σχετίζεται με την "οθόνη" -άρα και με το "βλέμμα"), κυριαρχούν στα μέσα φαινόμενα "βαρβαρότητας" όπως ο οπτικός κανιβαλισμός, ή διάφορα συμπλέγματα και ορμές.

Ταυτόχρονα, οι σχέσεις αλλάζουν! Στους συγχρόνους τόπους μαζικής συνδιαλλαγής (εμπορικά κέντρα, μέσα μεταφοράς, χώρους διασκέδασης κλπ.) οι πρόσκαιρες "σχέσεις" (στιγμιαίες και αδιάφορες γύρω από κάποιου είδους κατανάλωση -υλικού ή πολιτιστικού προϊόντος) χαρακτηρίζουν το "μοναχικό πλήθος". Η "κοινωνικότητα" μετατίθεται στη σφαίρα της "εικονικότητας" (και μ' αυτήν την έννοια ο κοινωνικός δεσμός -η κοινωνική αλληλεγγύη- γίνεται όλο και πιο "εικονικός")!

Η τηλεόραση (το "εικονικό καφενείο" του συγχρόνου πλανητικού χωρίου) αποτυπώνει τόσο "πρωτόγονες συμπεριφορές" (που παραδοσιακά θεωρείτο ότι χαρακτήριζαν μόνο τους "μη-δυτικούς" πολιτισμούς), όσο και την μετατόπιση της κοινωνικότητας στο "εικονικό επίπεδο". Πρόκειται για δυο βασικά χαρακτηριστικά του κυρίαρχου επικοινωνιακού πολιτισμού που η παρούσα μελέτη προσπαθεί να προσεγγίσει.