Ο Σωλ Μπέλοου (1915-2005) γεννήθηκε στον Λανσίν του Κεμπέκ από γονείς μετανάστες από τη Ρωσία, και μεγάλωσε στο Μόντρεαλ και το Σικάγο, όπου η οικογένειά του εγκαταστάθηκε οριστικά το 1924. Σπούδασε κοινωνιολογία και ανθρωπολογία στο πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στο αμερικανικό Εμπορικό Ναυτικό. Σε όλη του τη ζωή συνδύασε την πανεπιστημιακή σταδιοδρομία με τη λογοτεχνική δραστηριότητα. Έζησε πολλά χρόνια στην Ευρώπη. Τιμήθηκε με το National Book Award για τα μυθιστορήματα "Οι περιπέτειες του Όγκι Μαρτς" (1953), "Χέρτσογκ" (1964) και "Ο πλανήτης του κυρίου Σάμλερ" (1970). Επίσης τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών για τη νουβέλα του "Seize the day" ("Άδραξε τη μέρα", 1956) και με το βραβείο Pulitzer για το μυθιστόρημα "Humboldt's gift" ("Το δώρο του Χάμπολντ"). Το 1976 του απονεμήθηκε το Νόμπελ λογοτεχνίας "για την ανθρώπινη κατανόηση και τη λεπτή ανάλυση του σύγχρονου πολιτισμού που συνδυάζονται στο έργο του". Το 1984 χρίστηκε μέλος της γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής και το 1990 του απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Εθνικού Ιδρύματος Βιβλίου για τη συνεισφορά του στα αμερικανικά γράμματα. Άλλα έργα του: "Ο αιωρούμενος άνθρωπος" (1944), "Το θύμα" (1947), "Οι αναμνήσεις του Μόσμπι και άλλες ιστορίες" (1968), "Η κλοπή" (1990), το τελευταίο σημαντικό μυθιστόρημά του, "Ραβελστάιν" (2000) και πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα και κριτικά κείμενα. Ο Μπέλοου συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εκπροσώπους της εβραϊκής αμερικανικής λογοτεχνίας και στους μεγάλους συγγραφείς του 20ου αιώνα.Τα έργα του επηρέασαν βαθιά την αμερικανική λογοτεχνία μετά τον πόλεμο. Οι ήρωές του -ο Όγκι Μάρτς, ο Μόουζες Χέρτσογκ, ο Άρθουρ Σάμλερ, κ.ά.- αποτελούν μια υπέροχη πινακοθήκη ανασφαλών, αστείων, γοητευτικών, απομυθοποιητικών, νευρωτικών και ταυτόχρονα ευφυών παρατηρητών του σύγχρονου αμερικανικού τρόπου ζωής. Το 1993 εγκατέλειψε το αγαπημένο του Σικάγο, "γιατί δεν μπορούσε να περνά μπροστά από τα σπίτια των πεθαμένων φίλων του" και γιατί την πόλη διέτρεχε ένα "βαρύ ρατσιστικό κλίμα". Ένα χρόνο αργότερα κινδύνεψε να πεθάνει από τροφική δηλητηρίαση. Πέθανε από γήρας στις 5 Απριλίου 2005, "διατηρώντας την οξύτητα του πνεύματός του έως το τέλος", όπως είπε στενός του φίλος.

Η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούκ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην Αθήνα, στη Νότια Γαλλία και Ελβετία (Πανεπιστήμιο Γενεύης). Είναι διπλωματούχος της Σχολής Μεταφραστών και Διερμηνέων (αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά). Πρωτοδημοσίευσε στην "Καινούργια Εποχή" το 1956. Άρθρα και δοκίμια για την ελληνική ποίηση και τη μετάφραση της ποίησης έχει δημοσιεύσει σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εκδώσει περίπου 20 ποιητικές συλλογές. Το 1962 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Έχει δώσει διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Daztmouth, N.Y. State, Princeton, Columbia κ.α.) Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών). Έργα της έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και ποιήματά της βρίσκονται σε πολλές ανθολογίες σε όλο τον κόσμο.

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γεννήθηκε το 1952 στο Κάιρο της Αιγύπτου. Το 1969 φεύγει για σπουδές στην Ιταλία. Παίρνει το πτυχίο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ρώμης το 1978. Δουλεύει στην Αθήνα ως αρχιτέκτονας μέχρι το 1982. Την ίδια περίοδο αρχίζει να μεταφράζει από την ιταλική γλώσσα, στην αρχή δοκίμια και στη συνέχεια λογοτεχνικά έργα. Το 1983 αρχίζει να εργάζεται ως δημοσιογράφος στο περιοδικό "Ένα". Στη συνέχεια εργάστηκε ως διευθυντής σε διάφορα περιοδικά μαζικής κυκλοφορίας. Η δημοσιογραφική του ενασχόληση συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην εφημερίδα "Αυγή", στην οποία υπογράφει κάθε Κυριακή μια ολόκληρη σελίδα με τον τίτλο "Περιδιαβάζοντας". Από το 1998 εργάζεται ως Διευθυντής του τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας στις Εκδόσεις "Καστανιώτη". Το 1999 δημοσίευσε μαζί με τον Αντόνιο Ταμπούκι το βιβλίο΄"Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες" (Άγρα). Από το 2000 διδάσκει σε μεταπτυχιακά τμήματα του Πανεπιστημίου Αθηνών καθώς και στο ΕΚΕΜΕΛ πρακτική μετάφρασης. Το 2003 βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Ξένης Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Το 2004 το Ιταλικό Κράτος, τιμώντας τον για τις προσπάθειές του για την εξάπλωση της ιταλικής κουλτούρας, του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη Εργασίας.