Ο Ιταλός φιλέλληνας κόμης Πιέτρο Γκάμπα γεννήθηκε στη Ραβέννα το 1801. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος των Καρμπονάρων, αλλά λόγω της δράσης του συνελήφθη στις 10 Ιουλίου 1821 και εξορίστηκε. Ο Γκάμπα ήταν στενός φίλος του λόρδου Μπάυρον και το 1823 τον ακολούθησε στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στην Επανάσταση. Υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης στο ελληνικό σώμα που είχε συγκροτήσει και διοικούσε ο Άγγλος ευγενής. Μετά τον αιφνίδιο θάνατο του λόρδου Μπάυρον στο Μεσολόγγι, έφυγε για το Λονδίνο όπου εξέδωσε το "Χρονικό του τελευταίου ταξιδιού του λόρδου Μπάυρον στην Ελλάδα". Λίγους μήνες αργότερα επανήλθε στην Ελλάδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Αγώνα. Πέθανε το 1828 στην Τακτικούπολη (κοντά στα Μέθανα).

Ο Χαράλαμπος ή Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852 - Αθήνα 1934) υπήρξε δημοσιογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς, όπου και εργάστηκε αρχικά ως γραφέας στο τελωνείο μέχρι το 1870, όπου μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να εργαστεί ως υπογραμματέας στην Εισαγγελία Αθηνών και για να επιδοθεί στη λογοτεχνία. Την ίδια χρονιά θα τιμηθεί με εύφημο μνεία στο Βουτσιναίο διαγωνισμό για την πρώτη του ποιητική συλλογή "Λυκαυγές". Αργότερα επιτυγχάνει θέση υπαλλήλου στο Προξενείο της Ρώμης και της Νάπολης. Τελικά επιστρέφει οριστικά στη Αθήνα και αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τη δημοσιογραφία το 1878. Από τότε έγραψε σε πολλές εφημερίδες ("Νεολόγος των Αθηνών", "Εφημερίδα") και συνεργάστηκε με περιοδικά έντυπα (φιλολογικό έντυπο Παρνασσού, Ασμοδαίος, Μηνιαία Εικονογραφημένη Ίρις) της εποχής και έγινε γνωστός με διάφορα ψευδώνυμα: Αββακούμ, Ηρώδης Αττικός, Στρεψιάδης, Ρακοσυλλέκτης, Τενεκές κ.α. Υπήρξε από τους ιδρυτές και μόνιμους συντάκτες της εφημερίδας "Το Άστυ" και αρχισυντάκτης της "Καθημερινής". Παράλληλα ασχολήθηκε με την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκιμίο, ενώ έγινε ευρύτατα γνωστός για τα εύθυμα θεατρικά του έργα. Ενδεικτικό της επιτυχίας του είναι ότι το μονόπρακτο έργο του "Ζητείται υπηρέτης" επιλέχθηκε για την πρεμιέρα του Βασιλικού Θεάτρου το 1901. Επίσης, χάρη στην κωμική φλέβα του και τα αστεία λογοπαίγνιά του, διακρίθηκε στην συγγραφή επιθεώρησης: τα Παναθήναια (1907) (μουσική Θ. Σακελλαρίδη), σε συνεργασία με τον Γεώργιο Τσοκόπουλο, είχαν τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε οδήγησε τους συγγραφείς στη δημιουργία των Νέων Παναθηναίων και σε μία μόνιμη συνεργασία (με την μετέπειτα προσθήκη στην ομάδα του Πολύβιου Δημητρακόπουλου). Ιδρυτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, συνιδρυτής της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας, πρόεδρος των Εταιρείας Ελλήνων Δραματικών Συγγραφέων και συγγραφέας δημοφιλών θεατρικών έργων, ο πολυγραφότατος Άννινος τιμήθηκε για τη συνεισφορά του στο χώρο των γραμμάτων με βραβεία και διακρίσεις: παράσημο του Σωτήρος (1889), Χρυσούν Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών (1914), Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1925).

Διδάκτωρ οικονομικών επιστημών Α.Π.Θ. Συγγραφέας, αρθρογράφος και επιμελητής εκθέσεων και τηλεοπτικών εκπομπών. Ασχολείται συστηματικά με την κοινωνική και γεωγραφική ιστορία της Θεσσαλονίκης και την φωτογραφική ιστορία του Αγίου Όρους. Για την ιστορική αρθρογραφία του στον Τύπο, έχει τιμηθεί με βραβείο Ιπεκτσί. Εργάστηκε ιδιαίτερα πάνω στην παρουσιάση της φωτογραφίας ως ιστορικού τεκμηρίου, επιμελούμενος εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στο κυρίως επιστημονικό έργο του περιλαμβάνονται εξήντα ανακοινώσεις, με θέμα την οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη Θεσσαλονίκη και τη Μακεδονία, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.