Ένας από τους πιο μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας ήταν αναμφίβολα και ο άγιος Συμεών, που χαρακτηρίσθηκε δικαιότατα ως Νέος Θεολόγος. Την εποχή που ζούσε βέβαια ο άγιος στον κόσμο αυτό, συνάντησε, όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι, πάρα πολλές αντιδράσεις όχι μονάχα από τους κοσμικόφρονες ανθρώπους της κοινωνίας, αλλά και από μοναχούς και επισκόπους, που δεν μπορούσαν να κατανοήσουν και να παραδεχθούν τον τρόπο της σκέψης και της αγίας κατά πάντα ζωής του. Μέσα στις αντιδράσεις αυτές όμως χαλκεύθηκε, θα έλεγε κανένας, η υπομονή του αγίου, ώστε να αναδειχθεί με τη χάρη του Θεού όχι μονάχα ένας "επίγειος άγγελος", αλλά και "κατά χάριν" ή "κατά μετουσίαν" θεός, ζώντας μέσα στο φως των άκτιστων ενεργειών της Τριαδικής Θεότητος. Για τό λόγο αυτό η ζωή και η διδασκαλία του αγίου Συμεών του Ν. Θεολόγου, στον οποίο οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η ώθηση που δόθηκε στο εξής στη μυστική και εμπειρική θεολογία, πρέπει να μελετηθούν, κατά τη γνώμη μας, ιδιαίτερα και στις μέρες μας, που κυριαρχούνται ασφυκτικά από τη νοησιαρχική θεολογία, δηλαδή τη θεολογία της γνώσης, τη διαζευγμένη ουσιαστικά από τη θεία Χάρη. Πρέπει να κατανοηθεί, δηλαδή, από όλους και ιδιαίτερα από τους λεγόμενους «θεολόγους», ότι η θεολογία είναι ένα από τα ακρότατα χαρίσματα του Θεού, που δε δίνεται σ' εκείνους που μελετούν σχολαστικά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, αλλά βιωματικά και εμπειρικά, καθιστώντας αυτούς "ομοτρόπους του Χριστού και των αγίων Αποστόλων".
[...]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)