Ο Χάρης Καμπουρίδης είναι σημειολόγος και ιστορικός της τέχνης, πρόεδρος της Εταιρείας Εικαστικών Μελετών - Αρχείο Νεοελληνικής Τέχνης. Διετέλεσε μέλος των επιτροπών προγραμματισμού της Πινακοθήκης Ρόδου και της Εθνικής Πινακοθήκης, σύμβουλος της Κτηματικής Τράπεζας σε θέματα πολιτισμού και επίκουρος καθηγητής Επικοινωνιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Σπουδασε στην Ελλάδα και στο Άαχεν, όπου και ίδρυσε (1977) το διεθνές επιστημονικό περιοδικό Code: An International Journal of Semiotics. Δημοσίευσε μελέτες σε πρακτικά συνεδρίων και ειδικά περιοδικά, οργάνωσε μουσειακές εκθέσεις για το ΥΠ.ΠΟ και από το 1985 είναι τεχνοκριτικός της εφ. ΤΑ ΝΕΑ. Το 1993 εξελέγη μέλος της Academia Europea. Γεννήθηκε στην Κομοτηνή, το 1950.

Ο Χρόνης Μπότσογλου γεννήθηκε το 1941 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και την Ecole Superieure des Beaux-Arts στο Παρίσι. Το 1989 εκλέχτηκε καθηγητής ζωγραφικής στην Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας. Εκτός από τη ζωγραφική, έχει ασχοληθεί με τη χαρακτική και τη γλυπτική. Έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από είκοσι ατομικές εκθέσεις των έργων του και έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από πενήντα ομαδικές στις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας. Επίσης, έργα του έχουν εκτεθεί στη Γαλλία, στη Βραζιλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στο Βέλγιο, στη Σουηδία, στην Ιρλανδία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Κύπρο, στην Ισπανία, στο Ισραήλ. Από το 1964 συμμετέχει σε διάφορες καλλιτεχνικές και πολιτικές ομάδες, ως συμπλήρωμα της καλλιτεχνικής δράσης. Παράλληλα, έχει γράψει κείμενα για την τέχνη σε περιοδικά και εφημερίδες, τα οποία συγκεντρώθηκαν σε δύο βιβλία: "Ημερολόγια ταξίδια", εκδόσεις Γαβριηλίδη, 1994, "Ψευτοδοκίμια", εκδόσεις Καστανιώτη, 2000 και "Το χρώμα της σπουδής" (εκδόσεις Πατάκη, 2005).. Επίσης, έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Σπουδή στο μαύρο" εκδόσεις Περίτεχνον, 1998. Από το 1968 έχει το σπίτι του στο Πετρί της Λέσβου, όπου και περνά όλα του τα καλοκαίρια.

Η Τζούλια Τσιακίρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Ζει στην Πλάκα, διευθύνοντας τις εκδόσεις "Το Ροδακιό".

Η Τζούλια Τσιακίρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Ζει στην Πλάκα, διευθύνοντας τις εκδόσεις "Το Ροδακιό".

Χρονολόγιο 1939: Γεννιέται στην Αθήνα ο Μάκης (Αριστόδημος) Θεοφυλακτόπουλος. Μεγαλώνει στο Μεταξουργείο τις δεκαετίες του '40 και του '50. 1958: Παρακολουθεί μαθήματα σχεδίου στο φροντιστήριο του Πάνου Σαραφιανού. 1959: Ακολουθεί ως ακροατής το προκαταρκτικό τμήμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Το πρόγραμμα είναι σκληρό: το πρωί στο προκαταρκτικό, το μεσημέρι στο φροντιστήριο, το βράδυ "γυμνό νυκτός" στη Σχολή. 1961: Εισάγεται στην Α.Σ.Κ.Τ. Παρακολουθεί το εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Μετά από ένα επεισόδιο έντασης, παρακολουθεί για μικρό χρονικό διάστημα το εργαστήριο του Γιώργου Μαυροΐδη, αλλά επιστρέφει στον Μόραλη. Με άλλους σπουδαστές και φίλους κάνουν επισκέψεις σε ατελιέ ζωγράφων, έχουν ιδέες αριστερές, συζητούν να πάνε στη Γαλλία με τα πόδια. 1964: Παίρνει μέρος στην Γ' Πανελλαδική Έκθεση Νέων Ζωγράφων και λαμβάνει το πρώτο βραβείο. Αυτή την εποχή το κλίμα στη Σχολή είναι ταραγμένο και ανήσυχο. 1966: Κάνει την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Άστορ που δίνει χώρο στη ριζοσπαστική τέχνη και τους νέους καλλιτέχνες. Ο Γιάννης Σαββίδης γράφει επαινετική κριτική στο περιοδικό Ταχυδρόμος για τα σπουδαστικά του έργα με θέμα τους μοτοσυκλετιστές? στην κριτική του, με τίτλο "Κράτος και βία στα έργα του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου", τα συνδέει -στο κλίμα της εποχής- με την αντίσταση στην εξουσία. 1967: Αποφοίτηση από την Α.Σ.Κ.Τ. όπου συνολικά έχει παραμείνει -μαζί με τα χρόνια του προκαταρκτικού- μια οκταετία. 1968: Γνωρίζεται με την Ελβετίδα γκαλερίστα Lambert-Monet και φεύγει με πρόσκλησή της για την Ελβετία. Μένει σε ένα μοναχικό ξενοδοχείο, μέσα στα βουνά, με το συμβολικό όνομα "L' Atelier". Δουλεύει τέσσερις μήνες πυρετωδώς στο Gstaad. Στη συνέχεια διακόπτει τη συνεργασία του με την Lambert-Monet, αλλά παραμένει στη χώρα. 1969-1970: Ταξιδεύει στη Γαλλία, την Ιταλία, επιστρέφει στη Λωζάνη και κατόπιν αποφασίζει να φύγει για το Παρίσι. Ζει δύο χρόνια ενθουσιασμού και δημιουργικού έρωτα στην πόλη. 1970: Στη Νέα Γκαλερί, στην Αθήνα, εκθέτει τα έργα που έχουν δουλευτεί στα ελάχιστα τετραγωνικά της σοφίτας όπου διέμενε στο Παρίσι. 1971: Φεύγει με υποτροφία του Ιδρύματος Ford για τις ΗΠΑ. Μένει τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη. Είναι δημιουργικά η "μακρότερη νεκρή περίοδος" στη ζωή του, αλλά η εκπαίδευση που λαμβάνει από την πόλη είναι πολύτιμη. Επισκέπτεται καθημερινά το ΜoMA (Museum of Modern Art), άλλα μουσεία, καθώς και γκαλερί. "Πολλά πράγματα να δεις εκεί και πολλά φαίνονται τελείως άλλα από αυτά που ξέρουμε", θα πει. 1974: Διαμένει πάλι στη Γαλλία για κάποιους μήνες, αλλά από την επόμενη χρονιά επιστρέφει οριστικά στην Αθήνα. 1975: Με την επιστροφή του στην Ελλάδα αρχίζει μια πολύ παραγωγική περίοδος με εντατική δουλειά και διαδοχικές εκθέσεις, ατομικές και ομαδικές. Στον κύκλο των φίλων και συνοδοιπόρων του στην τέχνη ανήκουν οι Χρόνης Μπότσογλου, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Βαγγέλης Δημητρέας, Αλέξης Ακριθάκης Παύλος, κ.ά. Με τους περισσότερους συνεκθέτει το 1982 στην έκθεση Europalia, όπου θα παρουσιαστεί, σε σημαντική στιγμή, ένα πρώτο πανόραμα της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα. Δημιουργεί αδιάλειπτα, ζει στα όρια, ακολουθεί την αγάπη του για τις μηχανές ταχύτητας, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τον τζόγο, τις γυναίκες. Τα χρόνια στο εξωτερικό, το πάθος με το οποίο ζει και εργάζεται και το ίδιο το έργο του φτιάχνουν γύρω από το όνομά του μια ιδιότυπη boh?me φήμη. 1988: Εκλέγεται καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης. Διατηρεί το εργαστήριό του εκεί για 17 χρόνια. 2005: Όταν ολοκληρώνεται η περίοδος της διδασκαλίας του στη Σχολή, επιστρέφει στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα. Ο Μάκης Θεοφυλακτόπουλος έχει κάνει τέσσερις γάμους και έχει τρία παιδιά.