Ο Νίκος Ι. Μάργαρης κατάγεται από τον Βόλο. Σπούδασε Φυσική και Ηλεκτρονική στο Φυσικό Τμήμα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από την Πολυτεχνική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Από το 1977 είναι στέλεχος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και κατέχει θέση Καθηγητή με αντικείμενο τα Βιομηχανικά Ηλεκτρονικά. Διδάσκει πλέον της εικοσιπενταετίας Θεωρία Ηλεκτρικών Κυκλωμάτων, ενώ ταυτόχρονα, κατά καιρούς δίδαξε Ηλεκτρονική, Ηλεκτροτεχνία, Ηλεκτρικές Μετρήσεις, Ψηφιακά κυκλώματα, Ηλεκτρονικά ισχύος, Συστήματα αυτομάτου ελέγχου και Θεωρία ηλεκτρικών κυκλωμάτων. Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από εκπαιδευτικά συγγράμματα και ερευνητικές μονογραφίες στη γνωστική περιοχή των εκπαιδευτικών και των ερευνητικών του ενδιαφερόντων αντίστοιχα. Έχει μεταφράσει αρκετά κλασικά εκπαιδευτικά συγγράμματα και κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο θίγοντας προβλήματα ευρύτερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Η εφαρμοσμένη ερευνητική του δραστηριότητα εστιάζεται αυτήν την εποχή στην ανάλυση και σχεδίαση μετατροπέων ηλεκτρικής ισχύος και στον αυτόματο έλεγχο των ηλεκτρικών μηχανών, ιδιαίτερα στην ελαχιστοποίηση των απωλειών τους. Η βασική του έρευνα αναφέρεται στη μελέτη της δυναμικής συμπεριφοράς μη γραμμικών κυκλωμάτων και συστημάτων και ιδιαίτερα στρέφεται προς τη διατύπωση της γενικής μη γραμμικής θεωρίας των συστημάτων συγχρονισμού (PLL). Διετέλεσε εκπρόσωπος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στη Σύγκλητο του Α.Π.Θ. (1988-89), διευθυντής του Τομέα Ηλεκτρονικής-Υπολογιστών (1992-1994), αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος (1993-95) και πρόεδρος του Τμήματος (2005-2009).