Αν μου έλεγε κάποιος στα τέλη του 1987 ότι σχεδόν είκοσι πέντε χρόνια μετά θα ξανατύπωνα τα Θέματα, το πιθανότερο είναι πως θα γελούσα συγκαταβατικά. Και αυτό γιατί ήταν ξεκάθαρο ότι τότε μόλις άρχιζε μια συναρπαστική εποχή για τις γραφικές τέχνες, καθώς οι νέες τεχνολογίες εισέβαλαν όχι μόνο στα γραφεία των ειδικών επαγγελματιών μα ακόμη και στα σπίτια των απλών ανθρώπων που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταπιάνονταν με την τυπογραφία. Το τοπίο θα άλλαζε για πάντα, καθώς την εμφάνιση των νέων ηλεκτρονικών μέσων και εργαλείων θα ακολουθούσε η ανατροπή παραδοσιακών πρακτικών και η μεταβολή των σχέσεων ανάμεσα σε συγγραφείς, εκδότες, τυπογράφους, σχεδιαστές...
Και όμως, το μικρό αυτό βιβλιαράκι μοιάζει να έχει μια περίεργη αντοχή στο χρόνο. Την ίδια αντοχή που δείχνει και το τυπωμένο χαρτί απέναντι στην πολιορκία του από τα ηλεκτρονικά μέσα. Πληκτρολογούμε στον υπολογιστή ένα κείμενο και το τυπώνουμε για να το ελέγξουμε. Το ίδιο λίγο-πολύ συμβαίνει όταν ερχόμαστε σε επαφή με ένα ηλεκτρονικό αρχείο που μας ενδιαφέρει· το τυπώνουμε για να το αρχειοθετήσουμε και να το χρησιμοποιήσουμε στο μέλλον. Βέβαια, είναι ανόητο να θεωρούμε ότι αυτή είναι κάποιου είδους διαμάχη απ' όπου πρέπει, σώνει-και-καλά, να βγουν νικητές και ηττημένοι. Το "συμβατικό" έντυπο θα συμπορεύεται για πολλά ακόμη χρόνια με το ηλεκτρονικό και το ένα θα αφήνει τα σημάδια του πάνω στο άλλο, όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν στην ιστορία της τυπογραφίας.
Οι νέες τεχνολογίες είναι εδώ, θα παραμείνουν και θα εξελίσσονται, αποτελώντας ακόμη ένα εργαλείο -κοντά στα τόσα άλλα- στα χέρια των τυπογραφικών σχεδιαστών. Όσο πληρέστερη είναι η γνώση του σχεδιαστή για τα εργαλεία που χρησιμοποιεί, τόσο πιο ολοκληρωμένη θα είναι η προσέγγισή του και επομένως τόσο πιο μεστή και ενδιαφέρουσα η λύση που προτείνει. Για το σχεδιαστή, design είναι η διεργασία για την επίλυση καθημερινών προβλημάτων και σκοπός του graphic designer είναι η καλύτερη δυνατή επικοινωνία του μηνύματος.

(από το εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα)