Ο Αλεξάντρ Φαντέγιεφ γεννήθηκε το 1901. Από το 1908 ζούσε στην Άπω Ανατολή. Μεγάλωσε σε οικογένεια επαγγελματιών επαναστατών. Όταν σπούδαζε στην Εμπορική Σχολή του Βλαδιβοστόκ (1912-1918) συνδέθηκε με τους μπολσεβίκους. Μέλος του ΠΚΚ (μπ) από το 1918. Έλαβε μέρος στον Εμφύλιο Πόλεμο 1918-1920 και στην εξέγερση της Κρονστάνδης. Άρχισε να δημοσιεύει έργα του από το 1923 με το διήγημα "Το ξεχείλισμα". Το 1924 δημοσίευσε τη νουβέλα "Ενάντια στο ρεύμα". Έγινε πλατιά γνωστός με το μυθιστόρημα "Συντριβή" για τον παρτιζάνικο πόλεμο στην Άπω Ανατολή. Στον Εμφύλιο Πόλεμο αφιερώνεται και το μυθιστόρημα "Ο τελευταίος από τους Ουντεγκέ" όπου δίνεται ο πνευματικός και συναισθηματικός πλούτος των κομμουνιστών-μελών της κομματικής κολεκτίβας. Στα χρόνια του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλεμου 1941-1945 γράφει άρθρα και χρονογραφήματα για τον ηρωικό αγώνα του σοβιετικού λαού. Δημοσιεύει το 1944 το βιβλίο "Το Λένινγκραντ τις μέρες της πολιορκίας". Το 1945 δημοσιεύει τη "Νέα Φρουρά" που χάρισε στο συγγραφέα μια από τις κορυφαίες θέσεις στη σοβιετική λογοτεχνία. Το τελευταίο έργο του "Σε τριάντα χρόνια" δημοσιεύτηκε το 1957, όπου συμβάλλει στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής αισθητικής. Διετέλεσε μέλος της ΚΕ του ΚΚΣΕ από το 1939 έως το 1956, αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ. Τιμήθηκε με δύο παράσημα Λένιν.