Στον τρίτο τόμο με τίτλο "Η φλόγα" του βιβλίου "Ένας αντάρτης γεννιέται", ο Αρτούρο Μπαρέα διηγείται πολύ παραστατικά και άμεσα τα σκληρά δύο πρώτα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, μέχρι την ημέρα που εγκατέλειψε την Ισπανία, το 1938. Μέσα από την προσωπική του ιστορία, περιγράφει τα χρόνια που μεσολάβησαν μετά τον πόλεμο στο Μαρόκο και τη δικτατορία του στρατηγού Πίο δε Ριμπέρα. Τη νίκη του Λαϊκού Μετώπου στις εκλογές του Νοέμβρη του 1935, τη στάση των αξιωματικών του στρατού, με επικεφαλής τον Φράνκο το 1936, την πολιορκία της Μαδρίτης από το Νοέμβρη του 1936 και την ιστορική αντίστασή της, όπως και πολλών άλλων ισπανικών πόλεων.

Αυτά τα δύσκολα χρόνια για τον ισπανικό λαό, ο Μπαρέα δουλεύει για την κυβέρνηση των Δημοκρατικών σαν υπεύθυνος λογοκρισίας, όπου και γνωρίζει τη δεύτερη γυναίκα του, μια Αυστριακή σοσιαλίστρια. Ανάμεσα στις αρκετές φορές διφορούμενες εντολές από τη Βαλένθια, όπου είχε καταφύγει η κυβέρνηση των Δημοκρατικών, και το δράμα που ζουν οι κάτοικοι της πολιορκημένης Μαδρίτης, ο Μπαρέα περιπαίει μεταξύ καθήκοντος και προσωπικών επιλογών.

"Η Φλόγα" ολοκληρώνει την τριλογία "Ένας αντάρτης γεννιέται". Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1946 στην Αγγλία και πούλησε περίπου 6.000 αντίτυπα σε μόλις έξι μήνες.