Ο Αντώνης Αναστασόπουλος είναι επίκουρος καθηγητής οθωμανικής ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1969. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (M.Phil.) και εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του στη Σχολή Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Διδάσκει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 1999 και συνεργάζεται ερευνητικά με το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του αφορούν στους θεσμούς του οθωμανικού κράτους, στις οθωμανικές επαρχίες και τις σχέσεις τους με το κράτος με έμφαση στον 18ο αιώνα, καθώς και στις μουσουλμανικές επιτύμβιες στήλες της οθωμανικής περιόδου.

Ο Νικόλας Αραμπός γεννήθηκε και μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Σπούδασε στο Clark University (στο Worcester Massachusetts) Ιστορία των Αρχαίων Πολιτισμών (με ειδίκευση στην Μεσοποταμία και Αρχαία Ελλάδα) και Γαλλική Φιλολογία. Κατόπιν εργάστηκε επί δέκα περίπου χρόνια στην Άπω Ανατολή και την Ινδία ως σύμβουλος ανάπτυξης. Ζει στο Ναύπλιο όπου εργάζεται υποστηρικτικά για το εκεί παράρτημα του Harvard University.

Ο Κώστας Γαγανάκης γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1961. Είναι διδάκτορας ιστορίας του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης (1988), και επίκουρος καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ειδικεύεται στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία της πρώιμης νεότερης Γαλλίας, με έμφαση στην περίοδο των θρησκευτικών πολέμων.

Ο Κώστας Δικαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Πάντειο (1987), και στο Εδιμβούργο (PhD 1992). Η διδακτορική του διατριβή σχετίζει έννοιες της νεο-μαρξιστικής θεωρίας του κράτους με τις λειτουργίες του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΝHS). Εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας και διοικητικό στέλεχος σε έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1995-2000). Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης (ΠΔ 407/80) στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ διδάσκοντας πολιτική υγείας, και οργάνωση και διοίκηση υπηρεσιών υγείας, και το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (1998-2004). Από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ στο αντικείμενο "Πολιτική και Ιστορία των Υπηρεσιών Υγειονομικής Φροντίδας". Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου του ΕΑΠ για την Πολιτική Υγείας. Οι πρόσφατες δημοσιεύσεις του αφορούν θέματα κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής υγείας, κυρίως σχετικά με τον κομματικό ανταγωνισμό γύρω από το ΕΣΥ, και την ιδεολογική διάσταση στην διοίκηση νοσοκομείων.

Ο Γιώργος Ζυγογιάννης σπούδασε οικονομικά στην ΑΣΟΕΕ, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο York στο Τοronto και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ουάσινγκτον, και είναι διδάκτορας της Παντείου Σχολής Πολιτικών Επιστημών. Επί χρόνια εργάστηκε ως στέλεχος στην Τράπεζα Ελλάδος (Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών), το 1982-85 εργάστηκε ως σύμβουλος του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και επίσης διετέλεσε μέλος των Διοικητικών Συμβουλίων του ΚΕΠΕ (1984-87) και του ΕΛΚΕ (1996-99). Παράλληλα με την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εκπόνησε σειρά μελετών και ερευνών για την Οικονομική Ανάπτυξη και διάρθρωση των οικονομιών της Ελλάδας και των χωρών της Κοινής Αγοράς, και την συγκριτική ανάλυση συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου "Φίλοι του Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα" από το 1990-93.

Η Μαρία Καρούζου είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατέχει Μεταπτυχιακό Τίτλο Ειδίκευσης (ΜΑ) του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Ιστορία και στη Διδακτική της Ιστορίας. Έχει εργαστεί ως αρχαιολόγος και τώρα υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση. Ασχολείται ενεργά με τη Νεότερη Ιστορία ως Γενική Γραμματέας του Ιδρύματος Κορινθιακών Μελετών. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια.

Ο Γιάννης Κοκκινάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1967. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης όπου και υποστήριξε την διδακτορική του διατριβή με θέμα "Νόμισμα και Πολιτική στην Ελλάδα 1830-1910". Είναι λέκτορας νεότερης ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης όπου διδάσκει Νεότερη Ιστορία. Το ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νομισματική ιστορία τοι 19ου και 20ου αιώνα, στην ιστορία της Κρητικής Πολιτείας, στην κοινωνική πολιτική και στην ιστορία των ΗΠΑ.

Η Ιωάννα Κράλλη σπούδασε στο τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (Master στις Κλασικές Σπουδές και διδακτορική διατριβή στην Αρχαία Ιστορία) στο University College London. Διετέλεσε μεταδιδακτορική υπότροφος του Ι.Κ.Υ. και επισκέπτρια-ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο Princeton (Program of Hellenic Studies). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη συνέχεια αλλά και τις μεταβολές των αθηναϊκών πολιτικών και στρατιωτικών πρακτικών κατά την ελληνιστική περίοδο, καθώς και τις σχέσεις και τους θεσμούς των πελοποννησιακών πόλεων κατά την ίδια περίοδο. Δίδαξε (Π.Δ. 407) στα Πανεπιστήμια Κρήτης, Πατρών και Πελοποννήσου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από τον Μάιο του 2008 είναι Λέκτορας στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ο Νίκος Λέανδρος είναι αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Σπούδασε οικονομικά στο Λονδίνο και στο Μάντσεστερ (Salford University), όπου και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ των οικονομικών επιστημών. Δίδαξε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Salford και επί σειρά ετών εργάστηκε στη Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας Ελλάδος. Ο Νίκος Λέανδρος έχει επιμεληθεί σειρά εκδόσεων για τα οικονομικά του βιβλίου στην Ελλάδα και στο παρελθόν διετέλεσε επιστημονικός σύμβουλος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και υπεύθυνος ερευνών για την αγορά του βιβλίου και τις εκδοτικές επιχειρήσεις. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα και μονογραφίες κυρίως σε θέματα που αφορούν στα οικονομικά των Μέσων, στην Κοινωνία της Πληροφορίας, στη βιομηχανική αναδιάρθρωση και στην κοινωνική ασφάλιση. Επίσης, είναι συγγραφέας των βιβλίων "Μαζικά έντυπα επικοινωνίας στην Ελλάδα. Οικονομικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις" (Εκδόσεις Δελφίνι) και "Πολιτική Οικονομία των ΜΜΕ: Η αναδιάρθρωση της βιομηχανίας των Μέσων στην εποχή της πληροφορικής επανάστασης" (Εκδόσεις Καστανιώτη).

Ο Κώστας Μουστάκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968. Είναι πτυχιούχος Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1990), κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ΜΡhil στη Βυζαντινή Ιστορία (1993) και διδακτορικού διπλώματος (2001). Πραγματοποιήσε μεταπτυχιακές σπουδές και εκπόνησε διδακτορική διατριβή ως υπότροφος του ΙΚΥ στο Πανεπιστήμιο του Birmingham, Centre for Byzantine, Ottoman and Modern Greek Studies με θέμα διδακτορικής διατριβής: "The Transition from Late Byzantine to Early Ottoman Southeastern Macedonia (14th-15th centuries). A socioeconomic and demographic study". Διδάσκει βυζαντινή ιστορία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης από το 2002 ως ειδικός επιστήμων, και από το 2005 ως λέκτορας. Από το 2004 είναι επιστημονικός συνεργάτης του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του ΙΤΕ. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εντοπίζονται στις κοινωνικές πραγματικότητες της μεταβατικής εποχής μεταξύ Βυζαντίου και "Τουρκοκρατίας", με έμφαση σε οικονομικά και δημογραφικά ζητήματα, στις βυζαντινές θεωρήσεις της οθωμανικής ανόδου, και γενικότερα σε βυζαντινοτουρκικά ζητήματα.

Η Σταυρούλα Σεϊτανίδου - Σταμάτη είναι σκηνοθέτης, συγγραφέας, και σύμβουλος ανάπτυξης στους τομείς Επικοινωνίας και Πολιτισμού. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου-Τηλεόρασης στην Αθήνα, και Οικονομικά στην Γαλλία (Πανεπιστήμιο Montpellier I). Έχει 25ετή εργασιακή θητεία στον χώρο των εκδόσεων και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας καθώς και των αναπτυξιακών προγραμμάτων. Παράλληλα εργάσθηκε επί δέκα έτη στον τραπεζικό τομέα (Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ΒΝΡΡ, τμήματα Περιουσίας Τραπέζης και Διεθνών Δραστηριοτήτων). Διετέλεσε σύμβουλος προγράμματος στην ΕΡΑ-4 καθώς και σύμβουλος Επικοινωνίας σε ευρωπαϊκά προγράμματα στην Ελλάδα, στην Σερβία και στην Ρουμανία. Υπήρξε επιβλέπουσα διπλωματικών εργασιών των σπουδαστών στον τομέα Κινηματογράφου-Τηλεόρασης και Δημοσιογραφίας στον Όμιλο Εκπαίδευσης ΑΚΜΗ. Επίσης συνεργάσθηκε με το Πανεπιστήμιο Πειραιά (Τμήμα Ναυτιλιακών σπουδών) στον σχεδιασμό πιλοτικών προγραμμάτων πανευρωπαϊκής συνεργασίας. Έχει εργασθεί ως σεναριογράφος, ερευνήτρια και σκηνοθέτης σε 30 ταινίες ντοκιμαντέρ και σε εκπαιδευτικά βίντεο. Εκτός από την έρευνα για τον συνεταιρισμό που έδρασε με κέντρο τα Αμπελάκια, έχει ασχοληθεί και με τις ελληνικές κοινότητες της Κωνσταντινούπολης κατά τον 20ό αιώνα. Μέρος της έρευνας παρουσιάστηκε στο ευρύ κοινό μέσα από την ταινία ντοκιμαντέρ "Ταταύλα" που προβλήθηκε από την ΕΤ-2 το 1989.

Ο Κώστας Δικαίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Πάντειο (1987), και στο Εδιμβούργο (PhD 1992). Η διδακτορική του διατριβή σχετίζει έννοιες της νεο-μαρξιστικής θεωρίας του κράτους με τις λειτουργίες του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΝHS). Εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας και διοικητικό στέλεχος σε έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1995-2000). Διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης (ΠΔ 407/80) στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ διδάσκοντας πολιτική υγείας, και οργάνωση και διοίκηση υπηρεσιών υγείας, και το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης (1998-2004). Από τον Δεκέμβριο του 2009 είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ στο αντικείμενο "Πολιτική και Ιστορία των Υπηρεσιών Υγειονομικής Φροντίδας". Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου του ΕΑΠ για την Πολιτική Υγείας. Οι πρόσφατες δημοσιεύσεις του αφορούν θέματα κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής υγείας, κυρίως σχετικά με τον κομματικό ανταγωνισμό γύρω από το ΕΣΥ, και την ιδεολογική διάσταση στην διοίκηση νοσοκομείων.