Προτού φύγω από τη Χιμάρα, μια μέρα ανεβαίνω με τον πατέρα μου από την μία γειτονιά να πάμε στην άλλη. Σταματήσαμε σε μια ανηφόρα, κάθισε σε μια πέτρα και άναψε το τσιγάρο του.
Μου λέει ο πατέρας μου "Κίμων, το ξέρω πως θέλεις να φύγης και θα φύγης κάποτε, διότι το ξέρω, που το έχεις βάλει στο μυαλό σου και πάντοτε το σκέπτεσαι.
Θέλω να σου πω σαν πατέρας σου, αλλά επειδής και εγώ, όπως ξέρεις, έχω πάει στην Αμερική και στη Γαλλία, και λόγω της εμπειρίας μου, να σου πω σαν πατέρας σου, και επειδής ήμουν κι' εγώ στην ξενητειά, να σου πω μερικές συμβουλές:
"Να προσέχης πρώτα τον εαυτό σου και την παρέα σου, αλλά μην ξεχνάς τους παλιούς φίλους, διότι αυτούς τους ξέρεις καλύτερα από τους καινούργιους.
Μην υποβαθμίζεις κανένα ποτές. Άκου πολλά και μίλα λίγα"
...
Είχαμε μαζευθή 21 Χιμαριώτες εθελοντές στην Ταξιαρχία του Rimini.
Όταν μας εκπαίδευαν στην Ιταλία, ο Αξιωματικός, που μας εκπαίδευε, ήταν από τη Σάμο. Εξαιρετικώτατος άνθρωπος και θαυμάσιος αξιωματικός.
Όταν ήμασταν παρέα, κάναμε και καλαμπούρι. Όταν ήμασταν υπηρεσία, ήταν αξιωματικός. Δεν ξεχνώ αυτό, που μας είπε: "Ό,τι κάνετε, καλό ή κακό, το κάνετε για τον εαυτόν σας και για την Πατρίδα σας και για την Οικογένειά σας, και αυτό σας το συνιστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΤΕ".