Ο Υποστράτηγος Στέφανος Καραμπέρης, εγεννήθη εις την Κλεισώρειαν (μικρό ορεινό χωριό της επαρχίας Βοΐου του Νομού Κοζάνης), που αποτελεί σήμερον Δ.Δ. του Δήμου Τσοτυλίου, την 6η Σεπτεμβρίου 1921. Εισήχθη εις την Στρατιωτικήν Σχολήν των Ευελπίδων το 1939 και έξήλθεν αυτής την 9ην Νοεμβρίου 1940, ως Εύελπις Ανθυπασπιστής, συνεπεία της κηρύξεως του Ελληνοϊταλικού Πολέμου και μετά από σύντομον εκπαίδευσιν, προωθήθηκε εις τον τομέαν της Κορυτσάς του Ελληνοαλβανικού Μετώπου. Έλαβεν μέρος εις αριθμόν μαχών ως Διμοιρίτης Πεζικού κατά τας επιχειρήσεις Μαρτίου - Απριλίου 1941. Μετά την Γερμανικήν εισβολήν και την κατάρρευσιν του μετώπου, ενετάχθη εις τας ανταρτικάς ομάδας της οργανώσεως "Πανελλήνιος Απελευθερωτική Οργάνωσις" ή Π.Α.Ο., με την οποίαν έδρασεν εις τας περιοχάς Βοΐου, Παΐκου, Βερμίου, Πιερίων και Χαλκιδικής, από του Οκτωβρίου 1941 έως του Οκτωβρίου 1943, ότε και διέφυγεν δια την Μέσην Ανατολήν. Ενταχθείς εις τον Ιερόν Λόχον, συμμετείχεν από του Ιανουαρίου 1944 έως του Μαΐου 1945, εις τάς περισσοτέρας των επιχειρήσεων δια την απελευθέρωσιν των νήσων Ανατολικού Αιγαίου και Δωδεκανήσου. Επανελθών εις την Ελλάδα, κατενεμήθη εις το νεοσύστατον Όπλον των Διαβιβάσεων και συμμετείχεν εις τας επιχειρήσεις της περιόδου 1946-49 κατά των Κομμουνιστοσυμμοριτών (Κ/Σ), εις τάς περιοχάς της Θεσσαλίας, της Ηπείρου (Γράμμος) και Δυτικής Μακεδονίας (Βίτσι). Δια την πολεμικήν του δρασιν, ετιμήθη συνολικώς δια του παρασήμου του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ μετά ξιφών, τριών πολεμικών σταυρών Γ΄ Τάξεως, πέντε μεταλλίων εξαίρετων πράξεων και των αναμνηστικών μεταλλίων των πολέμων 40-41, 41-45 και του Ιερού Λόχου. Μετά την συντριβήν των Κ/Σ και την λήξιν του πολέμου, υπηρέτησεν εις αριθμόν Μονάδων, Υπηρεσιών και Επιτελείων του Ελληνικού Στρατού και εις το Στρατηγείον ΝΑΤΟ Σμύρνης, εξελιχθείς μέχρι του βαθμού του Υποστρατήγου, με τον οποίον και απεστρατεύθη τη αιτήσει του την 25ην Νοεμβρίου 1973, Διοικητής ων της VIης Μεραρχίας Πεζικού. Κατά την διάρκειαν της ενεργού του υπηρεσίας, ετιμήθη με το Παράσημον του Ταξιάρχου του Τάγματος του Φοίνικος και τα μετάλλια Στρατιωτικής Αξίας Α΄, Β΄ και Γ΄ τάξεως. Υπηρετών ως Διευθυντής του 2ου ΕΓ του ΓΣΣ την 21ην Απριλίου 1967, απετέλεσεν έναν εκ των πρωτεργατών της Επαναστάσεως και την 13ην Δεκεμβρίου του ιδίου έτους, υπήρξεν ο βασικός συντελεστής της καταστολής του Βασιλικού πραξικοπήματος εν τω γίγνεσθαί του. Παρητήθη των τάξεων του Στρατού μη δυνάμενος να ανατρέψη την διαμορφωθείσαν υπό του κινήματος Ιωαννίδη κατάστασιν την 25ην Νοεμβρίου 1973. Την 8ην Φεβρουαρίου 1975, ενεκλείσθη εις τάς φύλακας και κατεδικάσθη εις κάθειρξιν 15 ετών δια την συμμετοχήν του εις την Επανάστασιν. Απεφυλακίσθη την 11ην Ιανουαρίου 1990 εις ήλικίαν 69 ετών, εκτίσας ποινήν 15 περίπου ετών εκ της συνολικώς καταλογισθείσης καθείρξεως 20 ετών (5 επιπλέον έτη και δι' ετέραν υπόθεσιν συναφή με την Επανάστασιν) δια λόγους υγείας και κατ' έφαρμογήν διατάξεως αποφυλακίσεως υπό όρους μετά την συμπλήρωσιν των 2/3 της συνολικής ποινής. Την 25ην Νοεμβρίου 2008 μετέστη της επιγείου ζωής.