"Ποιος θα μας βοηθήσει να εξηγήσουμε -και πάλι- το μύθο του Θησέα, της Αριάδνης και του Διόνυσου; Ποιος θα κρατήσει το νήμα της εξιστόρησης για να αναγνωσθούν όλα -εκ νέου- από την αρχή;"

Με τούτη τη συγγραφική δοκιμή επιχειρείται να δοθεί μια απάντηση, σε αυτά τα ερωτήματα, καθώς αναπλάθεται η συγκεκριμένη ιστορία μέσα από τη διαπλοκή της σκέψης με την ποίηση. Μέσα από μια ασυνήθιστη συναρμολόγηση του λόγου που φέρνει στο προσκήνιο αναπάντεχες σημάνσεις αλλά και νέα ερεθίσματα, τα οποία προκαλούν, αναπόφευκτα, το στοχασμό μας.

Μέσα από ένα δικό του ποιητικό/δοκιμιακό μοτίβο ο Σπύρος Γεωργίου αφηγείται τις πολλαπλές εκδοχές του ταξιδιού επιστροφής του Θησέα, που φθάνοντας στη Νάξο επαναφέρει τα όσα διαδραματίστηκαν κι αναρωτιέται γι' αυτά που πρόκειται να συμβούν. Από τη μια ο έρωτάς του για την Αίγλη κι από την άλλη εκστατικός μπρος στη θέα της Αριάδνης: Κοίτα στα μάτια/ τον ήλιο της ζωής σου./ Φως που φλογίζει μετά τις δεσμεύσεις του απέναντι στην Αριάδνη. Πεπρωμένο, αίσθημα ενοχής, υπέρβαση, συντροφεύουν σκέψεις και πράξεις του: Ζω, Στοχάζομαι/ Χαράζω, Χαράζομαι/ με τα λόγια.

Η ιστορία του Θησέα γίνεται τελικά η αφορμή για να αναζητηθεί η αυθεντική στάση ζωής, η ευθύνη της προσωπικής μας μοίρας, η απόφαση και η πράξη απελευθέρωσης που θα μας λυτρώσει από το δικό μας λαβύρινθο.