Ο Ηλίας Γεωργουλέας γεννήθηκε στην Καλαμάτα. Το 1986 σπούδασε φωτογραφία στο "Instituto Europeo di Design" στη Ρώμη. Το 1990 ανοίγει το δικό studio στο Nέο Ψυχικό σε ιδιόκτητο χώρο που διατηρεί μέχρι σήμερα. Eπαγγελματικά ασχολείται με την διαφημιστική, εκδοτική, αρχαιολογική φωτογραφία, & φωτογραφία έργων τέχνης. Συνεργάζεται με τους εκδοτικούς οίκους: "Εκδοτική Αθηνών", "Αδάμ", "Μέλισσα", Τ.Α.Π.Α (Αρχαιολογικές εκδόσεις του Υπουργείου Πολιτισμού), Ο.Π.Ε.Π. (Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού). Έχει συνεργασθεί για την έκδοση Βιβλίων και Λευκωμάτων με Τράπεζες (Ε.Τ.Ε Πειραιώς), Υπουργεία (Πολιτισμού - Αιγαίου), Μονές ( Κουτλουμουσίου, Φιλανθρωπίνων,Αγίας Λαύρας), Μουσεία (αρχαιολογικά: Εθνικό, Ιωαννίνων, Πάτρας, Βυζαντινό Ιωαννίνων, Μπενάκη), Πινακοθήκες (Εθνική, Κουβουτσάκη) Galleries και άλλους. Επίσης έχει συνεργαστεί με το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα "Κοινωνία της πληροφορίας" σαν φωτογράφος ψηφιοποίησης. Περισσότερα στο www.geophoto.gr

Η Νίκη Τυπάλδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, αποφοίτησε από τη Σχολή Φωτογραφίας ΑΚΤΟ το 1970 και αμέσως άρχισε να δουλεύει πάνω στη φωτογραφία. Το 1972 έως και το 1974 ζει στο Λονδίνο όπου γνωρίζει το διάσημο φωτογράφο των Times Ντον Μακάλεν, ο οποίος της "διδάσκει" τη μεγάλη αξία της φωτογραφικής εικόνας και τη στρέφει στο καλλιτεχνικό ρεπορτάζ. Το 1975 μπαίνει στην Ελληνική Τηλεόραση στελεχώνοντας το φωτογραφικό τμήμα μέχρι το 1988. Στο διάστημα αυτό ταξιδεύει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό κάνοντας δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Έχει ταξιδέψει σε 50 χώρες από τη μακρινή Ανατολή, Ινδία, Κίνα, όλη την Ευρώπη, Ασία, ΗΠΑ, Αφρική, Βόρειο και Νότιο Αμερική. Έχει κάνει εκθέσεις ατομικές στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές. Είχε την τύχη να συναντήσει και να φωτογραφίσει μεγάλες προσωπικότητες όπως τους Τσαρούχη, Ρίτσο, Μόραλη, Γκάτσο, Θεοδωράκη, Μερκούρη, Χατζιδάκι, Τσίρκα, Φαραντούρη και τον Ανδρέα Παπανδρέου ο οποίος επί δώδεκα χρόνια της εμπιστεύθηκε να τον φωτογραφίζει. Από το 1975 έως το 1988 συνεργάζεται με όλα τα μεγάλα έντυπα της χώρας. Συνεντεύξεις και ρεπορτάζ έχουν δημοσιευθεί στα: Επίκαιρα, Γυναίκα, Ταχυδρόμος, Ένα, Ελευθεροτυπία και Καθημερινή. Από το 1988 δημοσιογραφεί στην ΕΡΤ και στο περιοδικό Ραδιοτηλεόραση.

Η Πηνελόπη Μασούρη σπούδασε ιστορία της τέχνης, κινηματογράφο, φωτογραφία, χορό και υποκριτική στην Αθήνα, στη Ρώμη και τη Νέα Υόρκη. Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια φωτογραφίζοντας επώνυμους. Έχει διοργανώσει ατομικές εκθέσεις σε εκθεσιακούς χώρους και γκαλερί, κι έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις. Υπήρξε φωτογράφος πλατώ σε πολλές πρόσφατες ελληνικές ταινίες, ενώ κάνει κοσμικό ρεπορτάζ.

Γιώργος Μαυροΐδης (1912-2003). Ο πατέρας του ήταν από την Κύπρο, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Η μητέρα του από τη Λευκάδα. Μετά στην Αθήνα σπούδασε νομικά κι έζησε τον πόλεμο και την κατοχή. Το 1946 παντρεύτηκε στην Αλεξάνδρεια την Αλεξάνδρα Θωμαΐδη και γέννησαν μια κόρη. Το 1947-1959 υπηρέτησε στη διπλωματική υπηρεσία κι έζησε στη Γαλλία (1950-52) και στην Ιταλία (1957-58). Μεταξύ 1959-1982 διετέλεσε καθηγητής της ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ήταν ο πρώτος της πρύτανης. Πάντα ασχολήθηκε με τη ζωγραφική· παράλληλα εξέδωσε διηγήματα -"Καθρέφτες" (Ίκαρος, 1947), και τα τελευταία χρόνια της ζωής του ποιήματα -"Το κρυφό" (1989), "Το γιοφύρι " (1990), "Μέσα ποταμός" (Καστανιώτης, 1993), "Ίσαμε πού;" (Άγρα, 1995), "Το μακρινό ταξίδι" (Άγρα, 2003).

Ο Νίκος Στεφάνου γεννήθηκε στον Πειραιά το 1933. Από τα 17 του χρόνια άρχισε να εργάζεται στο θέατρο ως ζωγράφος στην εκτέλεση σκηνογραφιών για το ελεύθερο θέατρο της Αθήνας, την Λυρική σκηνή και το Εθνικό Θέατρο, αλλά και για κινηματογραφικές παραγωγές. Το 1960, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης, πραγματοποίησε ελεύθερες σπουδές θεάτρου στο Παρίσι, ενώ συγχρόνως παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des Beaux-Arts. Μέχρι το 1970 είχε την απόλυτη ευθύνη του σχεδιασμού των κατασκευών και της ζωγραφικής εκτέλεσης των σκηνογραφιών όλων των έργων που παρουσιάστηκαν στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στο Εθνικό Θέατρο. Από το 1962 περίπου και μέχρι το 1967 εγκαταστάθηκε και δούλεψε, μαζί με τον Αλέκο Φασιανό και τον Βασίλη Σπεράντζα, στο κοινό τους ατελιέ στην Καλλιθέα. Ο κοινός αυτός χώρος συνάντησης, επικοινωνίας και εργασίας, επηρέασε σημαντικά, για μια ολόκληρη δεκαετία, όχι μόνο το έργο των τριών καλλιτεχνών, αλλά και πολλών άλλων συναδέλφων τους.