Η εβραϊκής καταγωγής, ωστόσο λογοτεχνικά καταχωρημένη στη γερμανική γραμματολογία, Ρόζε Άουσλεντερ (Rose Auslander ή άλλως Rosalie), το γένος Scherzer, γεννημένη στο Czernowitz της Βουκοβίνας στις 11.5.1901, έζησε από το 1941-44 στο γκέτο της γενέτειρας της και το 1946 μετανάστευσε στην Αμερική απ' όπου επέστρεψε το 1965 στην Ευρώπη κι εγκαταστάθηκε στο Ντίσελντορφ της πάλαι ποτέ Δυτικής Γερμανίας. Από το 1970 ως το θάνατο της (3 Ιανουαρίου, 1988) έζησε στο πατρικό της σπίτι, που ανήκε στην Ιουδαϊκή Κοινότητα. Σπουδάζει φιλολογία και φιλοσοφία, παντρεύεται στα είκοσι της χρόνια τον Ignaz Auslander. Το 1939 θα εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή "Regenbogen" ("Ουράνιο τόξο"), η οποία εκδόθηκε στο Τσερνόβιτς από τον εκδοτικό οίκο Literaria στη γερμανική γλώσσα και χαιρετίστηκε με ενθουσιαστικά λόγια, τόσο από κριτικούς του περιοδικού Morgenblatt του Τσερνόβιτς (1939), όσο και του λογοτεχνικού περιοδικού Βιιηά, της Βέρνης (1940), όπως και από την Nationalzeitung της Βασιλείας (1940). Από το 1941 ως 1944 κρύβονταν μαζί με την οικογένεια της σε υπόγεια του Τσερνόβιτς, αποφεύγοντας τη σύλληψη από τα στρατεύματα των ναζί. Το 1944 γνωρίζεται με τον ποιητή Paul Antschel, τον μετέπειτα γνωστό ως Celan και επισφραγίζεται μια διαχρονική αλληλοεκτίμηση και σταθερή φιλία. Το 1946 φεύγει ξανά για την Αμερική για να επιστρέψει πάλι στην Ευρώπη κάμποσα χρόνια αργότερα, το 1964 και να εγκατασταθεί πρώτα στη Βιέννη κι λίγο αργότερα στο Ντίσελντορφ, όπου και διάμεινε ως το θάνατο της (1988). Το 1965 θα εκδοθεί η δεύτερη ποιητική της συλλογή, "Blinder Sommer" (Τυφλό καλοκαίρι), που εκδόθηκε στη Βιέννη από τον εκδοτικό οίκο Bergland, για να ακολουθήσουν κατά χρονολογική σειρά τα ακόλουθα βιβλία της: "36 Gedichte" (Ποιήματα), 1967, "Gedichte" (Ποιήματα), (1972), "Ohne, Visum, Gedichte und kleine Prosa", (Δίχως βίζα, Ποιήματα και μικρά πεζογραφήματα) (1974),"Andere Zeichen, Gedichte", (Άλλα σήματα, Ποιήματα) (1975), "Noch ist Raum, Gedichte ", (Ακόμα υπάρχει χώρος, ποιήματα) (1976), "Es bleibt noch viel zu sagen, Gedichte ", (Υπάρχουν πολλά ακόμα να ειπωθούν, ποιήματα), "Mutterland, Gedichte" (Μητρική χώρα, ποιήματα) (1978), "Ein Stuck weiter, Gedichte" (Λίγο πιο κάτω, ποιήματα) (1979), "Einverstandnis, Gedichte", (Ομογνωμοσύνη, ποιήματα) (1980), "Mein Atem heisst jetzt, Gedichte", (Η Αναπνοή μου τώρα ονομάζεται, ποιήματα) (1981), "Im Atemhaus wohnen" (Στο σπίτι της αναπνοής κατοικώ) (1981), "Mein Venedig versinkt nicht,Gedichte", (Η Βενετία μου δεν βυθίζεται) (1982), "Gesammelte Werke in sieben Banden" (Άπαντα τα έργα σε εφτά τόμους) (1984), όπου περιέχονται και τα πιο κάτω βιβλία με σειρά Α, Β και Γ τόμου και τις χρονολογίες συγγραφής τους, αντίστοιχα: Α) "Hugel aus Ather unwiderruflich, Gedichte und Prosa" (Λόφοι από αιθέρα αμετάβλητοι ποιήματα και πρόζα) (1966-1975), Β) "Aschenregen die Spur deines Namens, Gedichte und Prosa" (Στάχτινη βροχή το ίχνος του ονόματος σου, ποιήματα και πρόζα) (1976), Γ) "Ich hore das Herz des Oleanders, Gedichte" (Ακούω την καρδιά της δάφνης, ποιήματα) (1977-1979). Για το έργο της έχει τιμηθεί πολλές φορές τόσο στη Γερμανία, Αυστρία, όσο και διεθνώς, αποσπώντας πολλά βραβεία κι επαίνους. Η Ρόζε Αυσλαίντερ ανήκει σήμερα, σίγουρα στις σημαντικότερες λυρικές φωνές της γερμανόφωνης λογοτεχνίας. Όλη η γερμανική ποιητική παράδοση εμπλουτισμένη από τις τρομακτικές εμπειρίες του καταστρεπτικού πολέμου, μα πιότερο από το δραματικότερο γεγονός του ολοκαυτώματος, που έζησε τόσο κοντά και τόσο βαθιά, επηρέασε το λυρικό της έργο. Έκδωσε πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές και τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις.

Γερμανίδα ποιήτρια (γεν. 1946). Γεννήθηκε στο Brachthausen της Sauerland, σπούδασε φιλολογία, ιστορία και κοινωνιολογία και μετά τις σπουδές της εργάστηκε στα πανεπιστήμια Αμβούργου, Βρέμης και Όλντενμπουργκ. Ως το 1989 υπήρξε συνεργάτις για λογοτεχνικά θέματα στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βρέμης. Για τη λογοτεχνική της παρουσία στα γράμματα τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις όπως με το βραβείο Leonce και Lena το 1981, με το βραβείο Friedrich Holderlin 1985, με το βραβείο της πόλης Bad Homburg 1989. Τα σημαντικότερα έργα της "Herz uber Kopf" (Καρδιά υπεράνω κεφαλής) 1981, "Spielende" (Παίζοντες) 1983, "Freudenfeuer" (Χαράς φωτιά) 1985, "Unerhorte Nahe" (Ανήκουστη γειτνίαση) 1988, "Epikurus Garten" (Επίκουρου Κήπος) 1995, "Galileo und die Frauen" ("Ο Γαλιλαίος και γυναίκες"), 1997. Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και βραβεία κι ανάμεσα τους με το βραβείο Friedrich Holderlin το 1986 και το 1987 με το Roswitha von Gandewrsheim. Ο γνωστός κριτικός Marcel Reich Ranicki έγραψε για την Ούλα Χαν: "Η Ούλα Χαν πέτυχε να αρθρώσει ένα αίσθημα ζωής όπου σίγουρα αναγνωρίζουμε όλες τις αποξενώσεις και μεταμορφώσεις σε πείσμα, να αναγνωρίσουμε τον καιρό μας και τον κόσμο μας..." Η εξαίρετη ποιήτρια σήμερα ζει και δημιουργεί στο Αμβούργο.

Γερμανίδα ποιήτρια γεννήθηκε στις 16 Απρίλη 1935 στο Limningerose της Harz, το πραγματικό της όνομα ήταν Ingrid Bernstein, ενώ μετά το γάμο της με τον ποιητή Reiner Kirsch άλλαξε και το μικρό της όνομα. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της εργάστηκε σε εργοστάσιο ζάχαρης κι άρχισε να σπουδάζει βιολογία στη Χάλλε κι από το 1963 ως το 1965 φοίτησε στο λογοτεχνικό ινστιτούτο της Λειψίας. Έζησε στη Χάλλε και στο Ανατολικό Βερολίνο αργότερα, όντας παντρεμένη πια. Ήταν κι εκείνη που υπόγραψε την αίτηση του Wolf Biermann το 1976 για δικαίωμα μετανάστευσης στη Δύση και τον επόμενο χρόνο βρίσκεται στο Δυτικό Βερολίνο. Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο του Georg Buchner. Οι σημαντικότερες ποιητικές της συλλογές είναι: "Οι συνομιλίες με τον Saurie" (1965), "Παραμονή της Χώρας" (1967), "Μαγικές Ρήσεις" (1974), "Ράχης άνεμος" (1976), "Δράκων ανέβασμα" (1979), "Γήινο κράτος" (1982), "Γατήσια ζωή" (1984), "Ζεστασιά Χιονιού" (1989), "Θυγατέρα του Έλρκενιγκς" (1992), "Απύθμενα" (1996).

Ο Joachim Sartorius γεννήθηκε το 1946, μεγάλωσε στην Τύνιδα, διετέλεσε διπλωμάτης και έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στο εξωτερικό (Νότια Αφρική, Κύπρο, Νέα Υόρκη, Κωνσταντινούπολη). Σήμερα ζει στο Βερολίνο. Υπήρξε διευθυντής του πολιτιστικού προγράμματος της DAAD στο Βερολίνο. Από το 1996 είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Γκαίτε στο Μόναχο. Είναι μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Γλώσσας και Ποίησης. Έχει εκδώσει τα "Άπαντα" του Malcolm Lowry και του William Carlos Williams. Έχει μεταφράσει John Ashbery, Wallace Stevens, E. E. Cummings. Εξέδωσε τον "Άτλαντα της νεότερης ποίησης". Βιβλία του: "Sage ich zu wem" (1998), "Der Tisch wird kalt" (1992), "Atlas der neuen Poesie" (1995), "Keiner gefriert anders" (1996).

Γερμανός ποιητής (1933- ). Γεννήθηκε στο Oelsnitz του Erzgebirge γιος ενός μεταλλωρύχου και μιας βιομηχανικής εργάτριας, σπούδασε φιλοσοφία και δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας, υπηρέτησε εκεί ως επιστημονικός βοηθός, εξαναγκάστηκε ωστόσο να εγκαταλείψει εξ αιτίας των πολιτικών του αντιθέσεων. Εργάστηκε αρχικά στη βαριά βιομηχανία ως απλός εργάτης, όπως και σε αγροτικές εργασίες κι από το 1962 έζησε ως ελεύθερος συγγραφέας στο Greiz της Ανατολικής Γερμανίας. Μετά την έκδοση του βιβλίου του: "Die wunderbaren Jahre" (Τα θαυμάσια χρόνια) το 1976, αποπέμφθηκε από την Ένωση Συγγραφέων της τότε DDR Ανατολικής Γερμανίας, κι ένα χρόνο αργότερα εξαναγκάστηκε μαζί με την οικογένεια του να εγκαταλείψει τη χώρα του για τη Δυτική Γερμανία. Εγκαταστάθηκε στο Obernzell Passau. Την ίδια χρονιά (1977) θα του απονεμηθεί το γνωστό γερμανικό, λογοτεχνικό βραβείο Georg Buchner. Από τις σημαντικότερες ποιητικές του συλλογές να αναφέρω τις ακόλουθες: "Vogel uber dem Tau" (Πουλιά πάνω στη δρόσο), 1959, "Windmungen" (Αφιερώσεις), 1962, "Sensible Wege" (Αισθησιακοί δρόμοι), 1966, "Brief mit blauem Siegel" (Επιστολή με γαλάζια σφραγίδα), 1973, "Auf eigene Hoffnung" (Με οικεία ελπίδα), 1981, "Eines jeden einziges Leben"(Ενός εκάστου η ιδιαίτερη ζωή), 1986, και "Ein Tag auf dieser Erde" (Μια ημέρα πάνω σ' αυτή τη γη), 1998.

Ο Γερμανός ποιητής Χούχελ Πέτερ γεννήθηκε στις 3 του Απρίλη 1903 στο Lichtenfeld του Βερολίνου και πέθανε στις 30 Απρίλη 1981 στο Staufen, Breisgau της περιοχής του Φράιμπουργκ. Τα παιδικά του χρόνια εξαιτίας μιας πνευμονικής ασθένειας της μητέρας του τα πέρασε στο αγρόκτημα του παππού του στο Alt-Landerwisch. Τέλειωσε το γυμνάσιο στο Πότσνταμ, σπούδασε λογοτεχνία και φιλοσοφία χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του κι από το 1927 άρχισε να κάνει πολλά ταξίδια, τόσο στη χώρα του, όσο και σε όμορες χώρες. Από το 1933-1940 συνεργάστηκε με το λογοτεχνικό περιοδικό Literarische Welt (Λογοτεχνικός κόσμος) και την ίδια εποχή συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο κάνοντας κυρίως λογοτεχνικές εκπομπές και για κάποιο χρονικό διάστημα υπήρξε διευθυντής καλλιτεχνικού τμήματος. Στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αιχμαλωτίστηκε από τα σοβιετικά στρατεύματα. Μετά την απελευθέρωση εργάστηκε ως δραματουργός. Διευθυντής από το 1949 του περιοδικού Sinn und Form. Πολλές φορές του είχαν δημιουργηθεί προβλήματα από το καθεστώς, αλλά μόνο του 1972 επετράπη σ' αυτόν και στην οικογένεια του να μεταναστεύσει στη Δύση. Αρχικά στη Ρώμη στη συνέχεια στο Staufen του Φράιμπουργκ, όπου έζησε ως το θάνατο του. Τα βιβλία που έκδωσε, ενόσω ζούσε, είναι τα ακόλουθα: "Gedichte" (Ποιήματα), 1948 "Chausseen" (1963) "Die Sternenreuse" (Κοφίνια αστεριών), το 1925-1967 "Gezahlte Tage" (Μετρημένες ημέρες), το 1972, "Die neunte Stunde" (Η Ένατη ώρα), 1977.

Ο Iβάν Γκολ γεννήθηκε στο Σαιν-Ντιέ το 1981. Σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Από το 1914 έως το 1918 ζει εξόριστος στην Ελβετία, γνωρίζεται με τον Arp, τον Jouve, τον Joyce, τον Romains, τον Werfel, τον Zweig. Το 1919 εγκαθίσταται στο Παρίσι. Το 1921 παντρεύεται με την Claire Studer. Συνεργάζεται με τον G.W. Pabst και τον Kurt Weill. Συμμετέχει στις εκδηλώσεις των σουρρεαλιστών. Από το 1939 έως το 1947 ζει εξόριστος στις Η.Π.Α. Το 1947 επιστρέφει στο Παρίσι. Πεθαίνει το 1951. Έγραψε ποιήματα, δοκίμια, θεατρικά έργα και μυθιστορήματα, στη γαλλική, τη γερμανική και την αγγλική. Γνωστότερα έργα του: "Requiem pour les morts de L' Europe" (1916), "Der neue Orpheus" (1918), "Methusalem oder der ewige Burger" (θεατρ., 1922), "Le Microbe d' Or" (1927), "Die Eurokokke" (1927), "Der Mitropaer" (1928), "Agnus Dei" (1929), "Lucifer Vieillissant" (1934), "La chancon de Jean sans terre" (1936-1939), "Traumkraut" (ποιήματα, 1951).

Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα. Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών. Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.

Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα. Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί. Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών. Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.