"Μιαν πόρτα έχει... η Ζωή!". Μονόπρακτη ξεκαρδιοτική κωμωδία, που συνδυάζει στοιχεία του παραλόγου, της φαρσοκωμωδίας και του υπερρεαλισμού, όμως φθάνει και εισέρχεται στα όρια της πικρής κοινωνικής αλήθειας, μετατρεπόμενη σε σύγχρονη τραγωδία.
Μια νεωτερική θεατρική πρόταση, Αριστοφάνειου ύφους, που ξεδιπλώνει με χιούμορ και παραβολές τις ψυχές, τις ιδεοληψίες και τους χαρακτήρες των ηρώων, για να αναδυθούν μέσα απ' αυτές τα μηνύματα και οι ηθικές προστακτικές του συγγραφέα.
Μια νέα εκδοχή, που εμπλουτίζει την κυπριακή και την πανελλήνια δραματουργία, ανοίγοντας νέες μορφές προσέγγισης και θέασης των θεατρικών δρωμένων.

Α. Μακρίδης

Χαρούλα: - Εδώ και τρία χρόνια ο μόνος άντρας που μ'έκανε να νοιώσω γυναίκα ειν' ο Μωυσής... Ο... δικός μου είναι πάλαι ποτέ άντρας...
Ζωή: - Κινδυνεύει το σχέδιο μας... Το μόνο που σ' ενδιαφέρει είν' τα ερωτικά σου...
Χαρούλα: - Έχω κι εγώ ανάγκες...
Ζωή: - Να, ο άνθρωπος για τις δικές σου ανάγκες...
Χαρούλα: -Τις δικές του δεν τις ικανοποιεί. Θα με ικανοποιήσει εμένα;
Ζωή: - Τότε να τον χωρίσεις και να μην προσβάλλεις την τιμή του...
Χαρούλα: - Άντε χάσου, που μου αφήνεις και υπονοούμενα για την ηθική μου, τσουλάκι.
Ζωή: - Θα φύγω, αλλά να ξέρεις... εσύ χάλασες το σχέδιο ...εσύ και οι ορμές σου... (Φεύγει).
Χαρούλα: - Στον διάολο να πας...