Γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αμπελοκήπους της Αθήνας. Από το 1938 που ήταν μαθητής στο Πρακτικό Λύκειο, επί Δικτατορίας του Μεταξά, οργανώθηκε στην Ο.Κ.Ν.Ε. Το 1940 εισήχθη στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου. Πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος της Ο.Κ.Ν.Ε. και του ΕΑΜ Νέων της Σπουδάζουσας. Τον Ιούλιο του 1942 συνελήφθη από Ιταλούς σε διαδήλωση εναντίον της πείνας. Το Μάρτη του 1943 σε μνημόσυνο του σκοτωμένου σε διαδήλωση μαθητή Ωραιόπουλου τραυματίστηκε από Ιταλούς στο πόδι. Το Φεβρουάριο του 1943 με την ίδρυση της ΕΠΟΝ και την αυτοδιάλυση της Ο.Κ.Ν.Ε. έγινε εκτός από Επονίτης και μέλος του Κ.Κ.Ε. και εξακολουθεί να είναι μέλος του Κ.Κ.Ε. μέχρι σήμερα (2007). Τον Ιούλιο του 1943 συνελήφθη από τους Γερμανούς και κρατήθηκε τρεις μήνες στην Κομμαντατούρα. Από τις αρχές του 1944 ήταν Διμοιρίτης, της Διμοιρίας του Ε.Μ. Πολυτεχνείου του Λόχου Σπουδαστών του ΕΛΑΣ που στα Δεκεμβριανά ονομάστηκε "Λόχος Λόρδος Μπάϋρον". Το Δεκέμβρη του 1944 πολεμώντας εναντίον των Άγγλων τραυματίστηκε βαρειά και στα δυο του πόδια. Το 1948 εκτοπίστηκε στο Μούδρο και εν συνεχεία στη Μακρόνησο. Απολύθηκε το 1951 και πήρε το δίπλωμα του Αρχιτέκτονα το 1952. Ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα. Τον Οκτώβρη του 1987, του απονεμήθηκε, από το Δήμαρχο Αθηναίων "Το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής του Δήμου Αθηναίων για τις εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε στην πόλη των Αθηνών κατά τη διάρκεια της Κατοχής". Τώρα είναι Επίτιμος Γενικός Γραμματέας της ΠΕΑΕΑ και αντιπρόεδρος στην ΠΕΑΦΕ.