Η Κυριακή Τσουκαλά σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη (1972-74) και στη Γενεύη (1974-78). Έκανε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην κοινωνιολογία και την ψυχολογία του χώρου στο Παρίσι. Εκπόνησε δύο διδακτορικές διατριβές σε θέματα ψυχολογίας και αρχιτεκτονικής σε πανεπιστήμια της Γαλλίας καθώς και διατριβή επί υφηγεσία στην οργάνωση του χώρου και την πολεοδομία στο Universite Paris X-Nanterre. Σήμερα είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μέλος της ερευνητικής ομάδας "Environnement urbain: Processus cognitifs et representations" του Πανεπιστημίου Universite Paris X-Nanterre. Εξειδικεύτηκε στη σχέση του παιδιού με το κτισμένο περιβάλλον στην κλίμακα του αρχιτεκτονικού και αστικού χώρου. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώθηκαν στις ψυχοκοινωνικές ποιότητες του σχολικού περιβάλλοντος και του ανοικτού δημόσιου χώρου. Τελευταία ασχολείται με την ταυτότητα των νέων μορφών "δημόσιου" χώρου που χαρακτηρίζουν τις (μετα)πόλεις στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης μέσα από τη μελέτη της συμπεριφοράς των ατόμων.

Ο Δημήτρης Γερμανός σπούδασε Αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και Κοινωνική Ψυχολογία στο Παρίσι. Εξειδικεύθηκε στη σχέση του παιδιού με το χώρο στο περιβάλλον της πόλης και στο σχολείο. Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια, το ερευνητικό του ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στον ανασχεδιασμό του σχολικού χώρου με παιδαγωγικά κριτήρια, με στόχο την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα. Τα ερευνητικά του συμπεράσματα εφάρμοσε με θετικά αποτελέσματα σε σχολικά κτίρια στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Η Μαρία Ν. Δανιήλ σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1998) και στη σχολή Bartlett του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ (2007) και συμμετέχει σε μαθήματα του β΄ τομέα αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού ως λέκτορας. Το ερευνητικό της ενδιαφέρον αφορά στην ταυτότητα σύγχρονων μορφών δημόσιου χώρου.

Η Ελένη Καλαντίδου είναι ψυχολόγος.

Η Ευθυμία Συγκολλίτου είναι Καθηγήτρια Σχολικής και Περιβαλλοντικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. Οι θεματικοί άξονες του έργου της είναι: (α) θέματα σχολικής ψυχολογίας όπως η έννοια του εαυτού και η σχέση της με ποικίλους παράγοντες που επηρεάζουν τη σχολική λειτουργικότητα (συναισθηματικοί, γνωστικοί παράγοντες, κίνητρα, σχολική επίδοση, φύλο) και (β) θέματα Περιβαλλοντικής Ψυχολογίας, όπως περιβαλλοντικοί παράγοντες του σχολικού χώρου που επηρεάζουν τη συμπεριφορά (πυκνότητα, πλαίσιο συμπεριφοράς).

Η Dr. Kωνσταντία Ταμουτσέλη είναι απόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ. με διδακτορικό στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση από το ίδιο Πανεπιστήμιo και με μεταπτυχιακό MPhil στην Αρχιτεκτονική Τοπίου από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Εργάστηκε για 8 χρόνια ως Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη και είναι λέκτορας Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ. Έχει διδάξει επίσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης αντικείμενα όπως η βιώσιμη ανάπτυξη και η αρχιτεκτονική τοπίου. Ως υπεύθυνη Π.Ε. έδωσε έμφαση στην ενδυνάμωση των ελληνικών σχολείων, ώστε να μπορούν να εκπονούν προγράμματα Π.Ε. για τον συμμετοχικό παιδαγωγικό ανασχεδιασμό των σχολικών αυλών και την ανάπτυξη στους νέους αξιών φύσης και χώρου και δεξιοτήτων για το συμμετοχικό σχεδιασμό υπαίθριων χώρων. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα και εκπαιδευτικό υλικό για την Π.Ε. και έχει συμβάλει στην οικολογική και εκπαιδευτική αναμόρφωση πολλών σχολικών αυλών στην Ελλάδα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και συντονίστρια του εθνικού θεματικού δικτύου Π.Ε. του ΥΠ.Ε.Π.Θ. με θέμα "Σχολικές αυλές". Είναι μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου της οργάνωσης Caretakers of the Environment International και πρόεδρος της Ένωσης Caretakers of the Environment Greece.

Ο Νικόλαος Σ. Ανδρεαδάκης είναι επίκουρος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε. του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στην εκπαιδευτική έρευνα και αξιολόγηση. Ασχολείται με ζητήματα σχετικά με τη μεθοδολογία της εκπαιδευτικής έρευνας, την ανάλυση ποσοτικών ερευνητικών δεδομένων, την αξιολόγηση των μαθητών, την αποτελεσματικότητα σχολείου και εκπαιδευτικού.

Ο Νίκος Αναστασάτος είναι Δρ. Περιβαλλοντικών Επιστημών.

Ο Δρόσος Κουτσούμπας είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Επιστήμης της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Η Μαρία Καΐλα είναι καθηγήτρια Ψυχοπαιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όπου υπηρέτησε ως Αντιπρύτανις (1997-2003). Υπήρξε επίσης πρόεδρος του Δ.Σ. της ΕΛΨΕ (2003-2006). Είναι Διευθύντρια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών "Περιβαλλοντική Εκπαίδευση" και εκλεγμένο μέλος των επιστημονικών και συντονιστικών επιτροπών των διεθνών δικτύων Prelude - έδρα UNESCO για την αειφόρο ανάπτυξη σε περιβάλλον, υγεία, εκπαίδευση και Inruda (UCLA - Ben Gurion) για την αειφορία σε αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες περιοχές στη σύνδεσή τους με τα πανεπιστήμια. Διευθύνει επιστημονικές σειρές ενώ άρθρα και κεφάλαιά της σε συλλογικούς τόμους έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά και γερμανικά, ενώ κείμενά της έχουν μεταφραστεί επίσης σε πολλές άλλες γλώσσες.

Η Γιώτα Ξανθάκου είναι επίκουρη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι ειδική στο χώρο της δημιουργικής μάθησης και διδασκαλίας, στην ανάλυση παιδικού ιχνογραφήματος, καθώς και σε θέματα σχολικής φοβίας και σχολικής αποτυχίας. Είναι συγγραφέας βιβλίων και μελετών και άρθρων στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία.

Ο Ιωάννης Παπαδομαρκάκης είναι MSc χημικός μηχανικός, Διευθυντής ΔΕ Νομού Δωδεκανήσου.

Η Ευθυμία Συγκολλίτου είναι Καθηγήτρια Σχολικής και Περιβαλλοντικής Ψυχολογίας στο Τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. Οι θεματικοί άξονες του έργου της είναι: (α) θέματα σχολικής ψυχολογίας όπως η έννοια του εαυτού και η σχέση της με ποικίλους παράγοντες που επηρεάζουν τη σχολική λειτουργικότητα (συναισθηματικοί, γνωστικοί παράγοντες, κίνητρα, σχολική επίδοση, φύλο) και (β) θέματα Περιβαλλοντικής Ψυχολογίας, όπως περιβαλλοντικοί παράγοντες του σχολικού χώρου που επηρεάζουν τη συμπεριφορά (πυκνότητα, πλαίσιο συμπεριφοράς).