Ο Δ. Θ. Τσάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και στη Χαϊδελβέργη. Το 1965 εργάστηκε ως ερευνητής στο Max-Planck Institut. To 1968 εκλέγεται υφηγητής και διδάσκει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόννης. Την ίδια χρονιά εκλέγεται υφηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Αθηνών. Το δικτατορικό όμως καθεστώς δεν του επιτρέπει να διδάξει. Το 1969 εκλέγεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αλλά δεν διορίζεται από τη δικτατορία. Το 1970 εκλέγεται μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης. Το 1973 είναι πολιτικός κρατούμενος λόγω της αντιδιδακτορικής του δράσης. Το 1974, ως υφυπουργός της Ανώτατης Παιδείας στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, θεσπίζει τα μέτρα κάθαρσης στα Πανεπιστήμια κατά των συνεργατών της δικτατορίας. Το 1975, ως βουλευτής Αθηνών, ήταν ο γενικός εισηγητής για το Σύνταγμα εκ μέρους όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Από το 1988 έως το 1992 διετέλεσε Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων. Από το 1980 έως και σήμερα είναι καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών και της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Hagen. Από το 1987 έως το 1997 ήταν Διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκού και Γερμανικού Δικαίου των πολιτικών κομμάτων στο Πανεπιστήμιο του Hagen. To 1995 του απονεμήθηκε το "Πολιτιστικό Βραβείο Ευρώπη 1995". Είναι ιδρυτής και Πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου - Ιδρύματος Θεμιστοκλή και Δημήτρη Τσάτσου. Τον Ιούνιο του 1994 εκλέγεται ευρωβουλευτής. Το 1997 ήταν εισηγητής στο Ευρωκοινοβούλιο για τη Συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία τροποποίησε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το 1998 του απονέμεται από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ο "Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Αξίας" για τη συμβολή του στην ειρήνη αγώνες κατά της δικτατορίας), στην ιδέα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά και στη γερμανική επιστημονική ζωή. Το 2002 η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας τον τιμά, ως πρωτεργάτη των ελληνογερμανικών σχέσεων, με την ανώτατη τιμητική διάκριση, του "Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της Αξίας". Το Δεκέμβριο του 2001 αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Το Νοέμβριο του 2003 εκλέγεται επίτιμος καθηγητής του γερμανικού και ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Dusseldorf. Το Σεπτέμβριο του 2005 ανέλαβε την Προεδρία του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μετά τις εκλογές του 2009 υπήρξε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών, Γιάννη Ραγκούση. Ο Δ. Θ. Τσάτσος έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 2010.

Ο E. J. Hobsbawm γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1917, από πατέρα βρετανό πολωνικής καταγωγής και μητέρα αυστριακή εβραϊκής καταγωγής, και σπούδασε στη Βιέννη, το Βερολίνο, το Λονδίνο και το Καίμπριτζ. Ήταν μέλος της Βρετανικής Ακαδημίας και της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών, επίτιμο μέλος του King's College στο Καίμπριτζ και επίτιμος διδάκτωρ πολλών πανεπιστημίων σε αρκετές χώρες. Δίδαξε ως τη συνταξιοδότησή του στο Birkbeck College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου -ένα περιβάλλον/έμπνευση και κίνητρο για το ιστορικό του έργο, όπως ομολόγησε ο ίδιος- και κατόπιν στο New School for Social Research της Νέας Υόρκης. Εκτός από τα διάσημα βιβλία του "The Age of Revolution, 1789-1848" ("Η εποχή των επαναστάσεων, 1789-1848", μτφρ. Μαριέτα Οικονομοπούλου, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), "The Age of Capital, 1848-1875" ("Η εποχή του κεφαλαίου, 1848-1875", μτφρ. Δημοσθένης Κούρτοβικ, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.), "The Age of Empire, 1875-1914" ("Η εποχή των αυτοκρατοριών, 1875-1914", μτφρ. Κωστούλα Σκλαβενίτη, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ.) και "Age of Extremes: The Short Twentieth Century 1914-1991" ("Η εποχή των άκρων: ο σύντομος 20ος αιώνας 1914-1991", μτφρ. Βασίλης Καπετανγιάννης, εκδ. Θεμέλιο), έχει συγγράψει και τα βιβλία: "Primitive Rebels", "Labouring Man and Worlds of Labour", "Industry and Empire", "Nations and Nationalism Since 1780", "The Invention of Tradition" ("Η επινόηση της παράδοσης", μτφρ. Θανάσης Αθανασίου, εκδ. Θεμέλιο), "The Jazz Scene" ("Η σκηνή της τζαζ", μτφρ. Τάκης Τσήρος, εκδ. Εξάντας), "Uncommon People" ("Ξεχωριστοί άνθρωποι", μτφρ. Παρασκευάς Ματάλας, εκδ. Θεμέλιο), "Bandits" ("Ληστές") και "Globalisation, Democracy and Terrorism" ("Παγκοσμιοποίηση, δημοκρατία και τρομοκρατία", μτφρ. Νίκος Κούρκουλος, εκδ. Θεμέλιο), τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, καθώς και την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφία του "Interesting Times: A Twentieth-century Life" ("Συναρπαστικά χρόνια: μια ζωή στον 20ο αιώνα", μτφρ. Σταματίνα Μανδηλαρά, εκδ. Θεμέλιο). Έφυγε από τη ζωή "πλήρης ημερών", την 1η Οκτωβρίου 2012, στο Royal Free Hospital του Λονδίνου, σε ηλικία 95 ετών.

Ο Γιώργος Ολ. Αναστασιάδης γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Πολιτική και Συνταγματική Ιστορία της Ελλάδας. Στο ερευνητικό και συγγραφικό του έργο, στα άρθρα του σε περιοδικά και εφημερίδες και στις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές του ξεχωριστή θέση κατέχουν τα θέματα και οι πηγές της νεότερης ιστορίας και της "μικροϊστορίας" της πόλης και η διαρκής ανίχνευση και αξιοποίηση του ιστορικού υλικού που περιέχουν οι παλιές εφημερίδες και η λογοτεχνία της Θεσσαλονίκης.