Ο Ζαχαρίας Ι. Σιαφλέκης (Βόλος 1953) σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και κατόπιν, στο Παρίσι, συγκριτική φιλολογία με ειδίκευση στη θεωρία των λογοτεχνικών μορφών. Εκεί ανακηρύχθηκε και διδάκτορας με διατριβή που δημοσιεύθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Παρισιού, των Ιωαννίνων και της Θεσσαλίας, και σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του ΑΠΘ. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικές μελέτες πάνω στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του τόσο αυτοτελώς όσο και συνεργαζόμενος με ποικίλα περιοδικά έντυπα ή συλλογικά έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ παράλληλα σημείωσε την παρουσία του με πρωτότυπα δημοσιεύματα στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνέβαλε στην ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας της οποίας είναι αντιπρόεδρος από το έτος ίδρυσής της. Είναι επίσης μέλος της αντίστοιχης Γαλλικής Εταιρείας και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας, ενώ από το 1989 έχει την επιστημονική ευθύνη του περιοδικού Σύγκριση / Comparaison, επετηρίδας της ΕΕΓΣΓ.

Ο Alain Montandon είναι Ομότιμος Καθηγητής Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας στο Πανεπιστήμιο Blaise Pascal, επίτιμο μέλος του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Γαλλίας, υπήρξε δημιουργός και διευθυντής του Κέντρου Ερευνών για τις Νεότερες και Σύγχρονες Λογοτεχνίες (Centre de Recherches sur les Litteratures Modernes et Contemporaines), ενός από τα σημαντικότερα κέντρα φιλολογικών ερευνών στη Γαλλία. Υπήρξε πρόεδρος της Γαλλικής Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας, fellow στο Wissenschaft-kolleg zu Berlin και ανέλαβε πολυάριθμες πανεπιστημιακές υπεύθυνες θέσεις. Επιστημονικός επιμελητής διαφόρων φιλολογικών σειρών και μέλος της επιτροπής σύνταξης πολλών επιστημονικών περιοδικών, έγραψε πάνω από δεκαπέντε βιβλία και πάνω από διακόσια επιστημονικά άρθρα και διηύθυνε περισσότερους από εξήντα συλλογικούς τόμους. Στις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται τα εξής: "Dictionnaire raisonne de la po-litesseet dusavoir-vivre" (1995), "Politesseetsavoir-vivre" (1997), "L'Europedes politesses et le caractere des nations" (1997), "Sociopoetique de la danse (An-thropos", (1998), "Le roman en Europe au XVlIIe siecle" (1999), "Paris au bal" (2000), "Sociopoetique de la promenade" (2000), "Du recit merveilleux" (2001), "Desirs d' hospitalite" (2002), "LeBaiser" (2005), "Le livre de Vhospitalite" (2004), "Promenades nocturnes" (2009), "Vedere. Lo sguardo di Hoffmann" (2009).

Η Αικατερίνη Δούκα - Καμπίτογλου είναι ομότιμη καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στα Πανεπιστήμια Leeds και Reading της Μεγ. Βρετανίας. Δίδαξε αγγλική και συγκριτική λογοτεχνία στο Τμήμα Αγγλικής του ΑΠΘ. Το συγγραφικό-επιστημονικό της έργο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων βιβλίων το "Plato and the English Romantics": διάλογοι (London and New York: Routledge, 1990), επιμέλειες εκδόσεων και δημοσιεύσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κυρίως σε θέματα που σχετίζονται με την ποίηση και την ποιητική του ρομαντισμού, τη φιλοσοφία, την ελληνική λογοτεχνία, τη θεωρία της λογοτεχνίας και τις πολιτισμικές σπουδές. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Αγγλικής & Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής και Αντιπρύτανις του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η Ουρανία Πολυκανδριώτη είναι Φιλόλογος, κύρια ερευνήτρια (Β΄ βαθμίδα) στο Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Συμμετέχει στο πρόγραμμα του ΙΝΕ "Γραμματολογία, 15ος-19ος αι." (τομέας Ιστορία του Πολιτισμού, της Παιδείας και των Επιστημών), καθώς και σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα και προγράμματα. Οι δημοσιεύσεις και τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία, και ειδικότερα στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, σε ζητήματα ταυτότητας στη λογοτεχνία και σε ζητήματα προσωπικού λόγου (αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα).

Ο Ελευθέριος Μύστακας γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπουδές: Ζωγραφική (Α.Σ.Κ.Τ. εργαστήριο Γ. Μόραλη, αποφοίτηση με έπαινο). Νωπογραφία και Φορητή Εικόνα (Α.Σ.Κ.Τ. - έπαινος). Σκηνογραφία (Α.Σ.Κ.Τ. - βραβείο). Master of Arts Ζωγραφικής, (Royal College of Art, Λονδίνο). ΜΔΕ Ιστορίας Τέχνης (Τμήμα Ιστορίας - Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών). Διδάκτωρ Ιστορίας Τέχνης του ίδιου τμήματος. Ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια: Βουκουρέστι, Λίλλη, Κάιρο, Μονπελιέ, Ρίγα. Βιβλία: "Θεωρία Διακοσμητικών Εφαρμογών, Ψηφιδωτό - Υαλογραφία" (Τ.Ε.Ι. Αθηνών), "Σχέδιο Ψηφιδωτού - Υαλογραφίας" (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο), "Οδηγός Αγιογραφίας" (2005). "Εργασίες για τη ζωγραφική: Γράμματα και Τέχνες, Αφιέρωμα Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου". Εκθέσεις: Πανελλήνια Καλλιτεχνική Έκθεση 1987, Πάτρα - Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 2006, Καλλιτεχνικό Επιμελητήριο (Σόφια, Αθήνα), Α΄/Β΄ διεθνής έκθεση Αγιογραφίας, κ.ά. Από το 1988 διδάσκει στη Διακοσμητική Σχολή (Τ.Ε.Ι. Αθηνών), όπου από το 2006 είναι επίκουρος καθηγητής. Από το 1999 διδάσκει Βυζαντινή Ζωγραφική και Υαλογραφία στην Α.Σ.Κ.Τ. Έχει διδάξει Ζωγραφική στο ΜΔΕ της ίδιας σχολής. Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας.

Η Αλίκη Τσοτσορού γεννήθηκε στην Αθήνα. Απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Εργασίες της για τη νέα ελληνική λογοτεχνία και τη διδασκαλία της Νέας Ελληνικής ως ξένης γλώσσας έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά (Χάρτης, Γράμματα και Τέχνες) και έχουν παρουσιαστεί σε ημερίδες, ευρωπαϊκά και διεθνή συνέδρια. Είναι μέλος της συγγραφικής ομάδας τριών εγχειριδίων για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως ξένης. Έχει μεταφράσει τα βιβλία: "Η Ελλάδα και ο Ελληνιστικός κόσμος", "Υπέρ Πατρίδος - Πατριωτισμός ή Κοσμοπολιτισμός;" και "Η επίδραση του Μότσαρτ". Εργάστηκε ως σύμβουλος σεναρίου ντοκυμαντέρ για τον ποιητή Τάκη Αντωνίου. Ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Το 2004 εκδόθηκε ποιητική συλλογή της με τίτλο "Φωνή Αιωρούμενη". Από το ακαδημαϊκό έτος 1991-92 διδάσκει την Ελληνική ως ξένη γλώσσα στο Διδασκαλείο Ελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι υποψήφια διδάκτωρ του τομέα Νέας Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. Είναι μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας.

Η Λητώ Ιωακειμίδου είναι Λέκτορας στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ, όπου διδάσκει Γενική και Συγκριτική Γραμματολογία. Τα πεδία επιστημονικού ενδιαφέροντός της είναι ο λογοτεχνικός μύθος, τα υφολογικά ζητήματα του μοντερνισμού, η εξέλιξη των αφηγηματικών ειδών.

Η Ιφιγένεια Μποτουροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1990 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Paris IV) με την εργασία: "Ο Ernest Renan και η σύγχρονη Ελλάδα". Το 1998 εξελέγη λέκτωρ στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Τομέα του Γαλλικού Πολιτισμού. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες και έχει πλούσιο μεταφραστικό έργο.

Η Τιτίκα Δημητρούλια γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Φοίτησε στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, αποκτώντας το Licence es Lettres Francaises Modernes (1991) και το Diplome d/etudes approfondies en etudes grecques Modernes (1994). Το 2002 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με θέμα "Μετάφραση και νέες τεχνολογίες: μεταβολές στην πρακτική και τη θεωρία της μετάφρασης με τη χρήση των νέων τεχνολογιών και στο πλαίσιο του κυβερνοχώρου". Έχει διδάξει στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και στο Διατμηματικό Μεταπτυχιακό Τμήμα Μετάφρασης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως free-lance μεταφράστρια για την Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και έχει συνεργαστεί με φορείς όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Ελληνική Πρεσβεία του Βελγίου, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, κ.ά. Αρθρογραφεί συστηματικά στην "Καθημερινή της Κυριακής" και σε πολλά περιοδικά, έντυπα και ηλεκτρονικά ("Εντευκτήριο", "e-poema", κλπ.).

Ο Δημήτρης Αγγελάτος γεννήθηκε στην Αθήνα (1958). Είναι καθηγητής Θεωρίας Λογοτεχνίας και Συγκριτικής Φιλολογίας στο Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κύπρου, όπου και διδάσκει από το 1994. Έχει δημοσιεύσει βιβλία για το έργο του Δ. Σολωμού και του Κ. Καρυωτάκη, για τη μεταπολεμική πεζογραφία και τη θεωρία των λογοτεχνικών ειδών. Άλλες μελέτες του επί ζητημάτων Θεωρίας Λογοτεχνίας, Νεοελληνικής και Συγκριτικής Φιλολογίας έχουν δημοσιευτεί σε σύμμεικτους τόμους και περιοδικά.

Ο Νίκος Μαυρέλος είναι Λέκτορας της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Ερευνητικά ασχολείται με τη λογοτεχνία και την κριτική του 18ου και του 19ου αιώνα (ως τις αρχές του 20ού), τόσο από θεωρητική όσο και από ιστορικοσυγκριτική μεθοδολογική σκοπιά. Η διδακτορική του διατριβή εστιάζει στο κριτικό έργο του Ν. Επισκοπόπουλου ("Οι κοσμοπολίτες και οι φονστανελοφόροι. Το ελληνόγλωσσο κριτικό έργο τον Νικόλαου Επισκοπόπουλου", 2001). Έχει δημοσιεύσει ανθολογία διηγημάτων του Ν. Επισκοπόπουλου με εισαγωγή (2002), μία σχολιασμένη μετάφραση σατιρικών διηγημάτων του Ε. Πόε με εκτενή εισαγωγή ("Ο Σατιρικός Πόε. Διηγήματα", 2005) και μία μονογραφία για το έργο του Εμμ. Ροΐδη ("Το ψηλαφητό παλίμψηστο της ροϊδικής γραφής. Ζητήματα λογοτεχνικής και πολιτισμικής θεωρίας", 2008). Έχει επίσης δημοσιεύσει μελέτες σε περιοδικά και πρακτικά συνεδρίων. Ετοιμάζει μία ανθολογία κριτικών κειμένων του Ν. Επισκοπόπουλου από τις εφημερίδες Άστυ και Νέον Άστυ, με εκτενή εισαγωγή και σχόλια.

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι διδάκτωρ Συγκριτικής Λογοτεχνίας των Πανεπιστημίων του Kent και του Paris VIII. Το θέμα της διατριβής της ήταν: Ασκήσεις Αθανασίας. Το θέμα της επίγειας αθανασίας στη γαλλική και αγγλόφωνη λογοτεχνία του πρώτου μισού του 19ον αιώνα: Godwin, Maturin, και Balzac, Gautier (2002). Έχει διδάξει συγκριτική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο του Kent (Αγγλία), γυναικεία λογοτεχνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού)· από το 2006 είναι μέλος ΣΕΠ του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου, όπου διδάσκει Ιστορία της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και από το 2007 διδάσκει με σύμβαση στο τμήμα Θεωρητικών Σπουδών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Κείμενα της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και έχει λάβει μέρος με ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια (μελέτες πάνω στο έργο των Balzac, Sand, Gautier, Hawthorne, Shelley, Carroll, Giraudoux, Nothomb, Rowling). Έχει ακόμη ασχοληθεί με τη μετάφραση λογοτεχνικών κειμένων, θεατρικών έργων και δοκιμίων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στη συγκριτική μελέτη της ευρωπαϊκής πεζογραφίας κυρίως του 19ου αιώνα.

Η Χριστίνα Ντουνιά είναι επίκουρος καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γεννήθηκε στο Πέτα Άρτης και τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στην Αθήνα. Πήρε το πτυχίο της από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sosiales και στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης. Το 1988 υποστήριξε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με την κριτική της λογοτεχνίας και έχει διδάξει επίσης στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Ο Δημήτρης Καράκωστας γεννήθηκε το 1971. Απόφοιτος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας (1995), Διδάκτωρ Συγκριτικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης - Παρίσι IV. Λογοτεχνικός σύμβουλος στο Ίδρυμα Jean Cocteau καθηγητής φιλολογίας στην Ecole Superieure de Commerce et de Management de Tours στη Γαλλία.

Ο Γιώργος Φρέρης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1946, όπου διαμένει μόνιμα από το 1985, μετά από πολυετή παραμονή στη Γαλλία. Σήμερα εργάζεται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Πρωτοεμφανίστηκε στην ποίηση το 1961, γράφοντας σε διάφορα περιοδικά, αρχικά στη γαλλική γλώσσα κι αργότερα στην ελληνική. Εξέδωσε εκτός εμπορίου δύο ποιητικές συλλογές: "Λυσίπονοι ρυθμοί" (Γιάννενα 1984) και "Χροναξία" (Θεσσαλονίκη 1987), και ακολούθησαν οι συλλογές "Ουλές ονείρων" (Τα Τραμάκια, 1997), "Ιριδισμοί υπομονής" (Παρατηρητής, 2002), "Επιπεδόκυρτα" (Κορνηλία Σφακιανάκη, 2006), "Μεταστάσεις στην κοίτη του έρωτα" (Κορνηλία Σφακιανάκη, 2008).

Ο Henri Tonnet (γεν. 1942) είναι τακτικός καθηγητής νέων ελληνικων στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμού στο Παρίσι. Επίσης, διευθύνει το Νεοελληνικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου Paris IV της Σορβόννης. Είναι αρχισυντάκτης των επιθεωρήσεων "Revue des Etudes Neo-helleniques", "Cahiers balkaniques" και πρόεδρος της γαλλικής Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών [Societe des Etudes neo-helleniques].

Η Κωνσταντίνο Ευαγγέλου είναι Δρ Κοινωνιολογίας της Λογοτεχνίας του Τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας ΑΠΘ (Μεταπτυχιακές σπουδές στη Συγκριτική Γραμματολογία). Εργάζεται ως αναπληρώτρια καθηγήτρια (Λέκτορας από το 2001) στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Αντικείμενο της διδασκαλίας και της ερευνητικής της δραστηριότητας είναι η ιταλική και ελληνική μεταπολεμική λογοτεχνική παραγωγή, ιδωμένη υπό το πρίσμα της "κοινωνιολογικής ανάγνωσης". Τα τελευταία χρόνια ασχολείται ερευνητικά και με το χώρο της μεταναστευτικής λογοτεχνίας, όπως η λογοτεχνική παραγωγή των αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα και την Ιταλία από το 1991 και μετά. Έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά κριτικής λογοτεχνίας και συλλογικούς τόμους.

Η Τιτίκα Καραβία είναι Διδάσκουσα (Π.Δ. 407/80) στο Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μεταδιδακτορική υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές σε θέματα θεωρίας λογοτεχνίας και φιλμικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Paris III. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο πεδίο της θεωρίας λογοτεχνίας και της πολιτισμικής κριτικής υπό την εποπτεία του Ph. Hamon. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζεται ως υπεύθυνη για τον επιστημονικό σχεδιασμό της βιβλιογραφικής βάσης δεδομένων Ελληνική και Ελληνόγλωσση Βιβλιογραφία Θεωρίας Λογοτεχνίας και Πολιτισμικής Κριτικής, έργο για το οποίο ενεκρίθη στο όνομα της διετής ερευνητική χορηγία από το Κοινωφελές Ίδρυμα "Α.Σ. Ωνάσης" (υπεύθυνη έργου: καθ. Άννα Τζούμα). Εκτός από τη μονογραφία "Le Dialogue dans le recit de temoignage de la Premiere Guerre Mondiale" (2006), μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Ερευνητικά ενδιαφέροντα: αφηγηματικότητα και μνήμη, υβριδικές γραφές, θέματα μετακριτικής του εγχώριου θεωρητικού στοχασμού κατά τον ύστερο 20ό και τις αρχές του 21ου αι., σχέσεις θεωρίας λογοτεχνίας και κριτικής ανάλυσης λόγου.

Η Ελένα Κουτριάνου είναι λέκτορας Ιστορίας και Θεωρίας της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Τα πεδία της διδασκαλίας και των ερευνών της είναι η Νέα Ελληνική Λογοτεχνία, η Συγκριτική Γραμματολογία και η Θεωρία της Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει τέσσερα αυτοτελή έργα και εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Στις υπό έκδοση μελέτες της περιλαμβάνεται ο τόμος "Ποίηση και ζωγραφική: Το 'μικρό φανταστικό μουσείο' του Οδυσσέα Ελύτη".

Ο Θανάσης Αγαθός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και υποστήριξε διδακτορική διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα "Οι γυναικείοι χαρακτήρες στα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη". Εργάζεται ως καθηγητής της Νέας Ελληνικής ως Ξένης Γλώσσας στο Διδασκαλείο Νέας Ελληνικής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική πεζογραφία και στη διδακτική της νέας ελληνικής ως ξένης γλώσσας.

Ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς γεννήθηκε το 1947 στην Tulcea της Ρουμανίας, από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα με ρίζες στην πολυεθνική και πολυπολιτισμική περιοχή της Μπουκοβίνας (κτήση, μέχρι το 1918, της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας). Έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Λύκειο του Βουκουρεστίου (1962- 66), και στη συνέχεια σπούδασε στη Σχολή Λατινογενών, Κλασικών και Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου (1966-71). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Malaga, Ισπανίας (1987), και εκπόνησε τη διακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο του Cluj, Ρουμανίας, σχετικά με το έργο του Gabriel Garcia Marquez (1993). Μεταξύ 1971-84 δίδαξε ισπανική και ισπανοαμερικανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου. Το 1985, για πολιτικούς λόγους, αναγκάστηκε να εκπατρισθεί, και έκτοτε ζει στην Ελλάδα. Έχει εργασθεί ως καθηγητής στο διδασκαλείο ξένων γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών (1993-) και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του ιδίου πανεπιστημίου, στον κύκλο μαθημάτων με τίτλο: "Οι 'γλώσσες' της νεοελληνικής ποίησης" (1995-1997). Διδάσκει Ισπανική Λογοτεχνία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Θεωρία Μετάφρασης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Κριτικού Δοκιμίου (1981) και το Βραβείο Μετάφρασης (1991) της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας.Το 1999 τιμήθηκε με το ισπανικό παράσημο "Orden del Merito Civil" ("Τάγμα της αξίας του πολίτου"], "con encomienda" (με βαθμό), για ερευνητική δραστηριότητα. Είναι μέλος:της Ένωσης Συγγραφέων της Ρουμανίας και της ελληνικής Εταιρείας Συγγραφέων, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Διεθνούς Εταιρείας Ισπανιστών, καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Ισπανιστών (ιδρυτικό μέλος και πρώην Αντιπρόεδρος). Γνωρίζει ρουμανικά, ισπανικά, ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, πορτογαλικά, καταλανικά. Γράφει στα ελληνικά, ρουμανικά, ισπανικά και γαλλικά. Επίσης έχει γνώσεις γερμανικής και ρωσικής. Πολλά άρθρα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και επιστημονικά περιοδικά σε διάφορες χώρες.

Η Αντιγόνη Βλαβιανού είναί Διδάκτωρ Γενικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Ρaris III), καθηγήτρια-σύμβουλος Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) και Νεοελληνικής Λογοτεχνίας στο Κέντρο εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Βουργουνδίας στην Dijon. Η διδακτορική της διατριβή εστίασε στο έργο του Γ. Ιωάννου, σε σύγκριση με συγχρόνους του Γάλλους και Έλληνες συγγραφείς. Έκανε τη φιλολογική επιμέλεια της επανέκδοσης του συνόλου των τευχών του περιοδικού του "Φυλλάδιο" (Εστία, Αθήνα 1996) και των βιβλίων του "Το Κατοχικό Ημερολόγιο χωρίς περικοπές" και "Δέκα Ανέκδοτα γράμματα στον Χρήστο Σαμουηλίδη '49-'51" (Εστία, Αθήνα 2000). Τέλος, συμμετείχε σε συνέδρια Συγκριτικής Φιλολογίας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό με επίκεντρο το διήγημα ή το σύντομο αφήγημα και δημοσίευσε το δοκίμιο "Το διήγημα στην καμπή του 19ου αιώνα - από την κλασική αρτιότητα στις πρώτες καινοτόμες αποκλίσεις" ("Η συγκριτική γραμματολογία στην Ελλάδα - Σύγχρονες τάσεις", Μεσόγειος, Αθήνα 2005).

Η Παρασκευή Ποσάντζη είναι Επίκουρη Καθηγήτρια στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το γνωστικό αντικείμενό της είναι «Η Λογοτεχνία του Έξω Ελληνισμού τον 19ο και 20ό αιώνα». Κυριότερες δημοσιεύσεις: 1. «Η πεζογραφία του Σπύρου Πλασκοβίτη. Μια προσέγγιση», περ. Παρουσία, 6 (1987). 2. «Η Εθνική Σχολή Γλωσσών και Εμπορίου της Κωνσταντινούπολης (1909-1925)», περ. Ακτή (Λευκωσίας), τχ. 36 (1998). 3. "Ο ποιητής της Πόλης" Όμηρος Μπεκές. Τόμος Α'. Κωνσταντινούπολη 1886-1922. Έκδοση Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), Αθήνα 2006. [Βιβλίο]. 4. «Η Λογοτεχνική παραγωγή του μείζονος Ελληνισμού και του Ελληνισμού της Διασποράς κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Οι Ελάσσονες περιπτώσεις», Proceedings of the biennial Conference of Greek Studies, Adelaide 2003. 5. «Δύο ανέκδοτες επιστολές του Κύπρου Χρυσάνθη στον Κωνσταντινουπολίτη ποιητή Όμηρο Μπεκέ», ΕΕΦΣΠΑ, τόμ. ΛΕ΄ (2003-2004). 6. «Ελάσσονες Ρωμιοί ποιητές στον ομογενειακό Τύπο της Κωνσταντινούπολης (1880-1922). Αντιπροσωπευτικά δείγματα ποιητικής γραφής». Περ. Παρουσία, τόμ. ΙΕ΄- ΙΣΤ΄, 2001-2003. 7. «Συμβολή στην αλληλογραφία Γρηγορίου Ξενόπουλου - Αλέξανδρου Πάλλη με μία ανέκδοτη επιστολή του Ξενόπουλου στον Πάλλη». Nulla dies sine linea. Προσεγγίσεις στο έργο του Γρηγορίου Ξενόπουλου. Επιμέλεια Εισαγωγή-Βιβλιογραφία Γιώργος Π. Πεφάνης. [Αφιέρωμα]. "Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη", Αθήνα 2005. 8. «Η ευποιΐα στην Ανατολή και η συμβολή της στη διάδοση της ελληνικής παιδείας (1861-1922). Το παράδειγμα του Ευστάθιου Ευγενίδη». Δημοσίευση στον υπό έκδοση τόμο με τίτλο ΕΥΕΡΓΕΣΙΗι [στον Παναγιώτη Κοντό]. 9. «Ο Μελής Νικολαΐδης και η Πνευματική Ζωή», περιοδικό μικροφιλολογικά Λευκωσίας, (τχ. 19, άνοιξη 2006). 10. «Το νεοελληνικό διήγημα στην Κωνσταντινούπολη (1880-1922). Από τη φαναριώτικη λαϊκή ηθογραφία στην αστική πεζογραφία». (Υπό δημοσίευση στα Πρακτικά του Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας με θέμα «Το διήγημα στην ελληνική και τις ξένες λογοτεχνίες: Θεωρία - γραφή - πρόσληψη». (Αθήνα, 8-11 Δεκεμβρίου 2005).

Η Μάρθα Βασιλειάδη είναι απόφοιτη του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη μεσαιωνική και νεότερη ελληνική φιλολογία (1992). Κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης στη Συγκριτική Λογοτεχνία του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης (DEA en litterature comparee: "Le culte de la beaute chez Baudelaire et chez Constantin Cavafy", 1993) και διδάκτορας νεοελληνικής λογοτεχνίας του Πανεπιστήμιου Γενεύης (Doctorat es Lettres: "Les fastes de la decadence dans l'ceuvre de Constantin Cavafy", 2004). Από το 1998 διδάσκει ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Τμήμα Νέων Ελληνικών του Πανεπιστημίου Γενεύης ως βοηθός και από το 2004 ως τώρα θέση λέκτορα. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα καλύπτουν κυρίως τον 19ο και 20ό αιώνα στη γαλλική και ελληνική ποίηση, το έργο του Κ. Καβάφη και τη σχέση του με τις ξένες λογοτεχνίες και την πρόσληψη των "ευρωπαϊκών" μύθων στην Ελλάδα, κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα.

Η Άννα Ρόζενμπεργκ σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην ευρωπαϊκή και λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Η διδακτορική της διατριβή, στο King College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, αφορά στην πρόσληψη και επίδραση του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα στην Ελλάδα και ειδικότερα στη νεοελληνική ποίηση. Διδάσκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχει δημοσιεύσει άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά και ισπανικά γύρω από τη νεοελληνική και ισπανική λογοτεχνία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη νεοελληνική και ισπανόφωνη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα, καθώς και στην πράξη και θεωρία της μετάφρασης.

H Άννα - Μαρία Σιχάνη γεννήθηκε το 1985. Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και ολοκλήρωσε το 2009 το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας. Η διπλωματική εργασία της είχε τίτλο: Η "ευάλωτη αμφισβήτηση" της ποίησης της Γενιάς του '70". Σπούδασε επίσης Ψηφιακές Εφαρμογές στις Ανθρωπιστικές επιστήμες στο Λονδίνο (ΜΑ Digital Humanities, UCL), με κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα τις τεχνικές σημασιολογικής σήμανσης κειμένων (semantic markup) και τις ψηφιακές εκδόσεις σύγχρονων χειρογράφων. Εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών σχετικά με τις πολιτικές και ιδεολογικές διαστάσεις της ποίησης κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Η Νάντια Φραγκούλη σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και ολοκλήρωσε το 2009 το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας. Η διπλωματική εργασία της είχε τίτλο: "Εικονοστάσιο Ανωνύμων Αγίων", μια παραγνωρισμένη πηγή ερμηνευτικών κλειδιών για το έργο του Γιάννη Ρίτσου. Εκπονεί διδακτορική διατριβή στον Τομέα Νεοελληνικής Φιλολογίας με θέμα τη σχέση της ελληνικής μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής πεζογραφίας με τον κινηματογράφο.

Η Εύη Βογιατζάκη είναι διδάκτωρ Νεοελληνικής, Αγγλικής και Συγκριτικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Warwick της Αγγλίας και κάτοχος Master Συγκριτικής Φιλολογίας (Warwick). Σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πολιτικές και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Παιδαγωγική στην Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου "The Body in the Text: James Joyce’s Ulysses and the Modern Greek Novel", που εκδόθηκε στις ΗΠΑ, Lanhma, Md: Lexington Books, 2002. Έχει δημοσιεύσει μελέτες για τον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό μοντερνισμό, το μύθο και τα παραμύθια, τον Τζόυς, τον Γ. Σεφέρη, τον Γ. Ν. Πεντζίκη, τον Σ. Ξεφλούδα, τον Γ. Χειμωνά, τον Γ. Δέλιο, τον Α. Γιαννόπουλο, τον Α. Κοτζιά και τον Γ. Γιατρομανωλάκη. Έχει διδάξει Νεοελληνική Φιλολογία στα Πανεπιστήμια Πατρών (2003) και Κύπρου (2004).

Ο Ζαχαρίας Ι. Σιαφλέκης (Βόλος 1953) σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και κατόπιν, στο Παρίσι, συγκριτική φιλολογία με ειδίκευση στη θεωρία των λογοτεχνικών μορφών. Εκεί ανακηρύχθηκε και διδάκτορας με διατριβή που δημοσιεύθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Δίδαξε στα Πανεπιστήμια του Παρισιού, των Ιωαννίνων και της Θεσσαλίας, και σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του ΑΠΘ. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικές μελέτες πάνω στο αντικείμενο του ενδιαφέροντός του τόσο αυτοτελώς όσο και συνεργαζόμενος με ποικίλα περιοδικά έντυπα ή συλλογικά έργα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ παράλληλα σημείωσε την παρουσία του με πρωτότυπα δημοσιεύματα στο χώρο της λογοτεχνίας. Συνέβαλε στην ίδρυση της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας της οποίας είναι αντιπρόεδρος από το έτος ίδρυσής της. Είναι επίσης μέλος της αντίστοιχης Γαλλικής Εταιρείας και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Σημειωτικής Εταιρείας, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας, ενώ από το 1989 έχει την επιστημονική ευθύνη του περιοδικού Σύγκριση / Comparaison, επετηρίδας της ΕΕΓΣΓ.