Ο Δημήτρης Θ. Γκότσης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς μουσικούς. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της γενέτειρας του. Μετεκπαιδεύτηκε και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη Γερμανία. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα στην ώριμη ηλικία των 44 χρόνων. Έγραψε κυρίως ποίηση (9 συλλογές· ή τελευταία με τον τίτλο "Ταξιδεύοντας με τον Μάλτε" εκδόθηκε από τον «Αρμό» το 2006). Επίσης ένα βιβλίο και πολλά άρθρα με κείμενα για τον Δ. Σολωμό, Αν. Κάλβο, Κ. Π. Καβάφη, Γ. Σεφέρη, Δ. Π. Παπαδίτσα, Ν. Βρεττάκο, Τ. Βαρβιτσιώτη, Χρ. Μαλεβίτση κ.ά. Ακόμη έγραψε θέατρο (3 έργα) και ποίηση πάνω στη μουσική κλασσικών χορωδιακών έργων. Έχει μεταφράσει πολλούς γερμανόφωνους ποιητές. Στον «Αρμό» έχουν εκδοθεί τα βιβλία: - Ρ. Μ. Ρίλκε, "Οι ελεγείες του Ντουΐνο", 2000. - Φ. Χαίλντερλιν, "Ποιήματα, μεγάλη εκλογή σε τρία μέρη", 2002.

O Αντώνης Κοντογεωργίου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Θεωρητικά, πιάνο και τραγούδι και συνέχισε τις σπουδές του στο R. Strauss Konservatorium του Μονάχου και κυρίως στην Ανώτατη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου, από την οποία αποφοίτησε με δύο διπλώματα-Magister: διεύθυνση χορωδίας και ορατορίου-λιντ. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα στην καλοκαιρινή Ακαδημία Μοτσαρτέουμ του Ζάλτσμπουργκ, καθώς και στα τμήματα αριστούχων τραγουδιού της Ζυρίχης. Έχει βραβευτεί στον Διεθνή Διαγωνισμό "Μαρία Κάλλας" στο λιντ-ορατόριο και έχει τιμηθεί με το Βραβείο Σ. Μοτσενίγου της Ακαδημίας Αθηνών. Κατά καιρούς οργάνωσε και διηύθυνε πολλές χορωδίες. Δίδαξε μουσική στο Κολέγιο Anatolia, σε πολλά ωδεία, σε 21 σεμινάρια και οργάνωσε πολλές συναντήσεις χορωδιών. Δημοσίευσε πολλά ειδικά άρθρα και πραγματοποίησε τρεις χορωδιακές εκδόσεις, 14 δισκογραφικές παραγωγές και πάνω από 600 ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Το 1977, με πρόσκληση του τότε διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ Μάνου Χατζιδάκι, επέστρεψε από τη Γερμανία στην Ελλάδα, όπου για πρώτη φορά οργάνωσε χορωδία στην Ελληνική Ραδιοφωνία, τη Χορωδία του Τρίτου Προγράμματος, τη σημερινή Χορωδία της ΕΡΤ, της οποίας είναι μόνιμος διευθυντής. Υπήρξε από τα βασικά στελέχη του Τρίτου Προγράμματος του Μάνου Χατζιδάκι. Είναι επίσης διευθυντής της Χορωδίας Μακεδονίας, της Χορωδίας του Ωδείου Αθηνών, πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης και σύμβουλος του Κέντρου Χορωδιακής Πράξης του Υπουργείου Πολιτισμού στην Κεφαλλονιά. Ως σολίστ ή μαέστρος πραγματοποίησε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό πάνω από 1.000 παραστάσεις και συνεργάστηκε με τις περισσότερες ελληνικές ορχήστρες καθώς και με πολλές ξένες. Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει 113 χορωδιακά έργα με ορχήστρα (από τα οποία 65 τα παρουσίασε σε πρώτη ελληνική εκτέλεση), 750 άλλα χορωδιακά, 19 όπερες και πάνω από 800 λίντερ. Πολλοί Έλληνες συνθέτες του έχουν αφιερώσει έργα τους.

Αυστριακός συνθέτης (Βιέννη, 1797 - Βιέννη, 1828), σύγχρονος του Μπετόβεν, που πέθανε σε νεαρή ηλικία. Γνωστότερα έργα του είναι το διάσημο κουαρτέτο εγχόρδων "Η κόρη και ο θάνατος" και τα 24 τραγούδια (lied) με τίτλο "Το χειμωνιάτικο ταξίδι", που έγραψε μετά το θάνατο του Μπετόβεν, το 1827.

Γερμανός συνθέτης και οργανίστας. Από τους μεγαλύτερους λουθηρανούς συνθέτες, έγραψε έναν τεράστιο αριθμό οργανικών και φωνητικών συνθέσεων. Το σύγγραμά του "Syntagma Musicum" αποτελεί μια θαυμάσια πηγή πληροφοριών για τη γερμανική μουσική και τα όργανα της εποχής όπως τα γνώρισε μέσα από τα ταξίδια του.

Γερμανός συνθέτης της τελευταίας περιόδου του μπαρόκ (Halle, 1685 - Λονδίνο, 1759), που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αγγλία και πήρε τη βρετανική υπηκοότητα. Ο πατέρας του τον προόριζε για νομική σταδιοδρομία, αλλά το ταλέντο του και το πάθος του για τη μουσική τον κέρδισαν. Σπούδασε στη Halle, στο Αμβούργο και στην Ιταλία, όπου γνώρισε τις πρώτες του επιτυχίες. Το 1712 εγκαταστάθηκε στην Αγγλία, όπου έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Συνέθεσε όπερες, ορατόρια, καντάτες και οργανική μουσική, όπως τα "12 Concerti Grossi" και η "Μουσική για τα βασιλικά πυροτεχνήματα", από τις τελευταίες ορχηστρικές συνθέσεις του. Επίσης, υπήρξε δεξιοτέχνης του τσέμπαλου. Πέθανε στο Λονδίνο σε ηλικία 74 ετών, ενώ προηγουμένως είχε τυφλωθεί, και ετάφη στο Αβαείο του Ουέστμινστερ.

Γάλλος συνθέτης, ιταλικής καταγωγής, της εποχής του μπαρόκ (1632 - 1687). Γεννήθηκε στη Φλωρεντία και έγινε δεκτός στην Αυλή του Λουδοβικου 14ου, μεταξύ 1652-1653, με τον οποίο είχε γνωριστεί σε νεαρότερη ηλικία σαν χορευτής. Καθιερώθηκε γρήγορα, ως συνθέτης μουσικής για την Ορχήστρα Εγχόρδων του Λουδοβίκου ("Les Vingt-quatre Violons du Roi"/"Τα 24 βασιλικά βιολιά"), καθώς και ως συνθέτης για τις παραστάσεις των κωμωδιών του Μολιέρου, σε συνεργασία με τον ίδιο τον συγγραφέα ("Οι ανεπανάληπτοι εραστές", "Ο αρχοντοχωριάτης", κ.ά.). Το 1661 έλαβε τη γαλλική υπηκοότητα. Γνωστότερες όπερές του είναι: "Proserpine" ("Περσεφόνη"), 1680, "Persee" ("Περσέας"), 1682, "Amadis", 1684, "Roland", 1685, και "Armide", 1686.

Γερμανός συνθέτης του ρομαντισμού (1809-1847).

Γερμανός συνθέτης (1810-1856), γεννημένος την ίδια χρονιά με τον Σοπέν, της εποχής του ρομαντισμού.