Ο Δημήτρης Λιβιεράτος γεννήθηκε το 1927. Είναι ιστορικός και ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές της ιστορίας του ελληνικού εργατικού κινήματος. Γνωστότερα έργα του είναι: "Κοινωνικοί αγώνες στην Ελλάδα (1918-1936)", τόμοι 1-4, Εναλλακτικές Εκδόσεις, "Παντελής Πουλιόπουλος: ένας διανοούμενος επαναστάτης", Γλάρος, 1992, "Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ", Προσκήνιο, 1997, "Η εργατική πρωτομαγιά στην Ελλάδα", Προσκήνιο, 1999, και "Το αόρατο εργοστάσιο της επανάστασης (1959-1962)", Μαύρη Λίστα, 2001.

Ο Παύλος Β. Πετρίδης (1947-2000), μετά από εισήγηση του καθηγητή Αριστόβουλου Μάνεση, εξελέγη ομόφωνα υφηγητής, το 1980, και καθηγητής του κλάδου της πολιτικής και συνταγματικής ιστορίας, στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το 1982. Ως επισκέπτης καθηγητής δίδαξε και σε πανεπιστημιακές σχολές του εσωτερικού και του εξωτερικού. Διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, της Κρατικής Σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Παπανδρέου και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη. Επίσης, εργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος ιστορικών σειρών συνεργαζόμενος με τις εκδόσεις "Προσκήνιο", "University Studio Press", "Ελληνικά Γράμματα", "Gutenberg", κ.ά. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2000, σε ηλικία 54 ετών, από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Γνωστότερα βιβλία του είναι: "Νεοελληνική πολιτική ιστορία", "Η ευρωπαϊκή πολιτική του Καποδίστρια", "Ξένη εξάρτηση και εθνική πολιτική", "Δολοφονία Λαμπράκη", "Στη δίνη του εμφυλίου πολέμου", "Σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία", "Βασιλική προδοσία", "Στη συγκυρία της αβασίλευτης", "Η βασιλεία των Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα", "Ανάλεκτα ιστορικοπολιτικά", "Οι δίκες του Γοργοπόταμου", "Εξουσία και παραεξουσία στην Ελλάδα", κ.ά.