Γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από Έλληνες γονείς. Τελείωσε το σχολείο στην Ελλάδα και έκανε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία - όχι στο σινεμά, στο οποίο είναι αυτοδίδακτος, αλλά στην ιστορία και στα οικονομικά, στο Πανεπιστήμιο του Κιλ. Το διδακτορικό του στη μεταπολεμική ελληνική και σοβιετική ιστορία εγκαταλείφθηκε πριν ολοκληρωθεί εξαιτίας του κινηματογράφου. Το 1987 ολοκλήρωσε το "ΟΖαν Ζενέ είναι νεκρός", το οποίο προβλήθηκε στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου. Οι επόμενες μικρού μήκους ταινίες του -"Τρώες, Caught Looking" και "Μια θέση στον ήλιο"- προβλήθηκαν σε πολλά φεστιβάλ κερδίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, δύο βραβεία Τέντι στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Για λογαριασμό του Channel 4 και του BBC, σκηνοθέτησε, μεταξύ άλλων, τα ντοκιμαντέρ "Απεγνωσμένη ζωή: Οι ταινίες του Πιέρ Πάολο Παζολίνι" και "Έλληνες (Ελληνικός έρωτας και σαπφικές συνομιλίες)". Tο μεγάλου μήκους ντεμπούτο του "Κοντά στον παράδεισο", γυρισμένο το 1995, προβλήθηκε στο "Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών" του Φεστιβάλ Καννών. Παρά την πετυχημένη πορεία της ταινίας και την αγορά της για διανομή στην Αμερική από τη Miramax, ο Γιάνναρης αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1998, το "Από την άκρη της πόλης", η πρώτη του αμιγώς ελληνική ταινία, συμμετέχει στο Πανόραμα του Βερολίνου, ενώ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κερδίζει το Βραβείο Σκηνοθεσίας και το Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας. Η επόμενη ταινία του, "Δεκαπενταύγουστος", υπήρξε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και συμμετείχε στο διαγωνιστικό του Βερολίνου, καθώς και σε μια σειρά από άλλα φεστιβάλ, όπως του Σιάτλ και της Μελβούρνης. Βασισμένος σ' ένα αληθινό περιστατικό, μια λεωφορειοπειρατεία από έναν Αλβανό που είχε τραγική κατάληξη, ο "Όμηρος" είχε μια εξίσου καλή πορεία στα φεστιβάλ, αλλά αντιμετωπίστηκε με -όχι ακριβώς ανεξήγητη- εχθρότητα από την πιο αντιδραστική μερίδα του ελληνικού κοινού. Έξι χρόνια αργότερα, η επόμενη ταινία του, "Man at Sea", έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2011. Αμέσως μετά, ο Γιάνναρης, όχι απόλυτα ικανοποιημένος από το μοντάζ της βερσιόν που προβλήθηκε εκεί, ξεκίνησε να δουλεύει μια νέα εκδοχή του φιλμ. Το director' s cut στο οποίο κατέληξε θα προβληθεί, για πρώτη φορά, στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Ο Κώστας Τερζής είναι κριτικός κινηματογράφου και επιμελητής εκδόσεων, μέλος της ΠΕΚΚ. Εργάζεται στην εφημερίδα "Η Αυγή".

O Stephane Sawas είναι αναπληρωτής καθηγητής νεοελληνικών σπουδών στο Κρατικό Ινστιτούτο Ανατολικών Γλωσσών και Πολιτισμών της Γαλλίας (Σορβόννη, Παρίσι).

Ο Γκαζμέντ Καπλάνι γεννήθηκε το 1967 στην πόλη Λούσνια της Αλβανίας. Τον Ιανουάριο του 1991 πέρασε τα σύνορα με την Ελλάδα περπατώντας μαζί με ένα καραβάνι ανθρώπων. Στην Ελλάδα έκανε όλα τα είδη των δουλειών που κάνει ο κάθε μετανάστης για να επιβιώσει: οικοδόμος, λαντζιέρης, περιπτεράς. Ταυτόχρονα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και είναι διδάκτορας Ιστορίας και Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 είναι τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας "Τα Νέα", όπου διατηρεί εβδομαδιαία στήλη. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί μέχρι τώρα, στα αγγλικά, τα πολωνικά, τα δανέζικα και τα γαλλικά. Δουλεύει πολύ και ταξιδεύει συχνά. Επί του παρόντος ζει στη Βοστόνη, έπειτα από υποτροφία που του απονεμήθηκε από το Radcliffe Institute for Advances Study του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.

O Τόνι Ρέινς είναι κριτικός κινηματογράφου, συγγραφέας και σεναριογράφος.

Ο Βίλαντ Σπεκ είναι σκηνοθέτης, συνιδρυτής του Βραβείου Teddy και Διευθυντής του Πανοράματος του Φεστιβάλ Βερολίνου.

Γεννήθηκε το 1952 στην Αθήνα. Μέχρι το 1974 έζησε στο Παρίσι και από τότε έως το 1985 μοίραζε τη ζωή του μεταξύ Παρισιού και Αθήνας, οπότε και επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα. Έχει ελληνική και γαλλική υπηκοότητα. Σπούδασε Ιστορία στο Παρίσι (Universite Paris VII και Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales). Από το 1989 εργάζεται ως φωτογράφος, κυρίως στον ελληνικό και ξένο Τύπο. Μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με τα διεθνή έντυπα: "Liberation", "L' Hebdo", "Paris Match", "Courrier International", "Magazine Air France", "France Dimanche", "Vice", καθώς και με τα ελληνικά: "Γυναίκα", "ΒΗΜΑDonna", "Marie Claire", "Madame Figaro", "Look", "Ένα", "Κλικ", "Μετρό", "Έψιλον", "Κ", "Εικόνες", "ΒΗΜΑgazino", "Ταχυδρόμος", "Big Fish", "Symbol", "01", "Εικόνες του κόσμου", "View", "Cover Story", "Lifo". Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε ομαδικές. 'Εργα του παρουσιάζονται σε διάφορες εκδόσεις για τη φωτογραφία, όπως στους καταλόγους των εκθέσεων "The Aegean Archipelagos, an Aquatic Metacity" (2006, επιμελητές ελληνικής συμμετοχής: Κατερίνα Κοτζιά, Ηλίας Κωνσταντόπουλος, Λόης Παπαδόπουλος, Κορίνα Φιλοξενίδου) και "Κιβωτός" (2010, επιμελητές ελληνικής συμμετοχής: Φοίβη Παννίση, Ζήσης Κοτιώνης) στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στα λευκώματα "Η Ελλάδα μέσα από τη φωτογραφία: 160 χρόνια οπτικές μαρτυρίες" (εκδόσεις "Μέλισσα", 2007), "Τόπος και Άνθρωποι της Ολυμπιακής Επιτροπής" (2004) και στην ειδική έκδοση "Still Life" του περιοδικού "Vice" (2010). Έργα του ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές και στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Συνεργάζεται με το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ. Είναι μέλος του φωτογραφικού πρακτορείου Fotophotos και εκπροσωπείται από την Elika Gallery. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Γεννήθηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας από Έλληνες γονείς. Τελείωσε το σχολείο στην Ελλάδα και έκανε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στη Μεγάλη Βρετανία - όχι στο σινεμά, στο οποίο είναι αυτοδίδακτος, αλλά στην ιστορία και στα οικονομικά, στο Πανεπιστήμιο του Κιλ. Το διδακτορικό του στη μεταπολεμική ελληνική και σοβιετική ιστορία εγκαταλείφθηκε πριν ολοκληρωθεί εξαιτίας του κινηματογράφου. Το 1987 ολοκλήρωσε το "ΟΖαν Ζενέ είναι νεκρός", το οποίο προβλήθηκε στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου. Οι επόμενες μικρού μήκους ταινίες του -"Τρώες, Caught Looking" και "Μια θέση στον ήλιο"- προβλήθηκαν σε πολλά φεστιβάλ κερδίζοντας, ανάμεσα σε άλλα, δύο βραβεία Τέντι στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Για λογαριασμό του Channel 4 και του BBC, σκηνοθέτησε, μεταξύ άλλων, τα ντοκιμαντέρ "Απεγνωσμένη ζωή: Οι ταινίες του Πιέρ Πάολο Παζολίνι" και "Έλληνες (Ελληνικός έρωτας και σαπφικές συνομιλίες)". Tο μεγάλου μήκους ντεμπούτο του "Κοντά στον παράδεισο", γυρισμένο το 1995, προβλήθηκε στο "Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών" του Φεστιβάλ Καννών. Παρά την πετυχημένη πορεία της ταινίας και την αγορά της για διανομή στην Αμερική από τη Miramax, ο Γιάνναρης αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1998, το "Από την άκρη της πόλης", η πρώτη του αμιγώς ελληνική ταινία, συμμετέχει στο Πανόραμα του Βερολίνου, ενώ στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κερδίζει το Βραβείο Σκηνοθεσίας και το Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας. Η επόμενη ταινία του, "Δεκαπενταύγουστος", υπήρξε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και συμμετείχε στο διαγωνιστικό του Βερολίνου, καθώς και σε μια σειρά από άλλα φεστιβάλ, όπως του Σιάτλ και της Μελβούρνης. Βασισμένος σ' ένα αληθινό περιστατικό, μια λεωφορειοπειρατεία από έναν Αλβανό που είχε τραγική κατάληξη, ο "Όμηρος" είχε μια εξίσου καλή πορεία στα φεστιβάλ, αλλά αντιμετωπίστηκε με -όχι ακριβώς ανεξήγητη- εχθρότητα από την πιο αντιδραστική μερίδα του ελληνικού κοινού. Έξι χρόνια αργότερα, η επόμενη ταινία του, "Man at Sea", έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βερολίνου 2011. Αμέσως μετά, ο Γιάνναρης, όχι απόλυτα ικανοποιημένος από το μοντάζ της βερσιόν που προβλήθηκε εκεί, ξεκίνησε να δουλεύει μια νέα εκδοχή του φιλμ. Το director' s cut στο οποίο κατέληξε θα προβληθεί, για πρώτη φορά, στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.