Η Τζέιν Ώστεν γεννήθηκε το 1775 στο Στίβεντον του Χαμσάιρ, και ήταν η έβδομη από τα οχτώ παιδιά της οικογένειας. Ο πατέρας της, ο αιδεσιμότατος Τζορτζ Ώστιν, ήταν πολυμαθής και καλλιεργημένος, και η Τζέιν μορφώθηκε κυρίως στο σπίτι. Διάβαζε ασταμάτητα από παιδί, ιδιαίτερα τα έργα του Φίλντινγκ, του Στερν, του Ρίτσαρντσον και του Σκοτ. Άρχισε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία. 'Εγραψε το "Αγάπη και φιλία" όταν ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών. Ακολούθησε η "Ιστορία της Αγγλίας" στα δεκάξι και το "Μια συλλογή επιστολών" στα δεκαεπτά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, το 1805, αυτή και η μητέρα της μετακόμισαν στο Σαουθάμπτον, για να εγκατασταθούν τελικά στο Τσότον του Χαμσάιρ το 1809, όπου και έγραψε τα μεγαλύτερα μυθιστορήματά της. Αν και η ίδια έζησε μια πολύ ήσυχη ζωή -δεν παντρεύτηκε ποτέ και σπάνια έβγαινε από το σπίτι- τα έργα της δείχνουν την εκπληκτική της παρατηρητικότητα. Μόνο τέσσερα μυθιστορήματα εκδόθηκαν όσο ζούσε "Λογική και ευαισθησία" (1811), "Περηφάνια και προκατάληψη" (1813), "Μάνσφιλντ Παρκ" (1814) και "Έμμα" (1816) -και όλα εκδόθηκαν ανώνυμα. Σε μια σπάνια έξοδό της από το σπίτι αρρώστησε και πέθανε από τη νόσο του Άντισον το 1817. Δύο ακόμη μυθιστορήματα, το "Πειθώ" και το "Νορθάνγκερ Άμπει" εκδόθηκαν μετά το θάνατό της, το 1818. Το "Σάντιτον", το μυθιστόρημα που έγραφε όταν πέθανε, εκδόθηκε το 1925.

Η Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά και αγγλική φιλολογία. Έχει βραβευτεί από το Σύνδεσμο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας (1985), τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά (1987, 1989, 1990, 1992), το Δήμο Αθηναίων (1989) και το Κέντρο Τέχνης του Παιδιού (1992). Το 2000, το έργο της "Το δάσος που το 'σκασε" κέρδισε το βραβείο οικολογικού παραμυθιού, που διοργάνωσαν οι εκδόσεις Μίνωας και το WWF, ενώ το 2002 κέδρισε το Γ' Κρατικό Βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου για παιδιά με το έργο της "Το αστέρι που δεν ήθελε να πέσει". Έργα της έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά και λαογραφικά έντυπα. Αρθρογραφούσε για χρόνια σε οικολογικό περιοδικό και έχει γράψει κείμενα και έργα για κουκλοθέατρο για σειρά παιδικών τηλεοπτικών εκπομπών. Το έργο της "Τρελή περιπέτεια στο παραμυθένιο δάσος" έχει παιχτεί από σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Δίδαξε για δύο δεκαετίες ξένες γλώσσες και μετάφραση και έχει μεταφράσει περισσότερα από 120 βιβλία από την αγγλική, τη γαλλική και την ιταλική γλώσσα. Για δύο χρόνια ήταν υπεύθυνη της στήλης παρουσίασης βιβλίων για παιδιά και νέους του περιοδικού "Προθήκη". Έχει γράψει επίσης τους στίχους για 9 από τα 18 τραγούδια και νανουρίσματα του CD της Τατιάνας Ζωγράφου "Δεν βιάζομαι να μεγαλώσω". Ασχολείται επαγγελματικά με επιστημονικές και λογοτεχνικές μεταφράσεις και είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Έργα της: "Τρελή περιπέτεια στο παραμυθένιο δάσος", Ηράκλειτος, 1992 "Παραμύθι...μύθι... Μύθοι", Αστήρ, 1992 "Πόλη μαγική", Πατάκης, 1993 "Τα παραμύθια του Παρδαλομύτη", Πατάκης, 1993 "Τα γλυκοπαραμύθια", Αστήρ, 1995 "Το δέκατο έκτο καλοκαίρι", Πατάκης, 1995 "Δε θέλω να μου λένε τι να κάνω", "Ελληνικά Γράμματα, 2000 "Το δάσος που το 'σκασε", Μίνωας, 2002 "Αγιοβασιλιάτικο σκουφάκι", Μίνωας, 2002 "Πετάει πετάει η μάγισσα", Μικρή Μίλητος, 2003 κ.ά.