Γερμανός βοτανολόγος, γεννήθηκε στη Δρέσδη το 1822 κι έφτασε στην Αθήνα σε ηλικία 20 ετών, με το κύμα επιστημόνων που ακολούθησε τον Όθωνα. Έζησε ως το τέλος της ζωής του (για περίπου 60 χρόνια) στην Ελλάδα. Ταξίδεψε σε όλη τη χώρα, μελέτησε τη χλωρίδα κι έκανε τις περισσότερες και σημαντικότερες βοτανικές ανακαλύψεις από οποιονδήποτε άλλον πριν ή ύστερα από αυτόν. Έγινε διευθυντής του Βοτανικού Κήπου και, σε συνεργασία με τον βοτανολόγο και εκδότη του σπουδαίου περιοδικού "Γεωπονικά", Θεόδωρο Ορφανίδη (1817-1886), ήταν οι θεμελιωτές της σύγχρονης βοτανικής επιστήμης στην Ελλάδα. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1902.

Ο Σπυρίδων Μηλιαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1852. Σπούδασε ιατρική στο Εθνικό Πανεπιστήμιο. Αποφοίτησε το 1876 και πήγε στη Γερμανία με υποτροφία της Κυβέρνησης για να συνεχίσει τις σπουδές του. Σπούδασε Φυτολογία και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Βύρτσμπουργκ με δεύτερο διδακτορικό πτυχίο. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου ανακηρύχθηκε υφηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπηρέτησε επίσης ως επιμελητής του Φυτολογικού Μουσείου, και δίδαξε Φυσική Ιστορία στο Πρακτικό Λύκειο. Το 1892 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Φυτολογίας στο Πανεπιστήμιο. Αποχώρησε από τη διδασκαλία το 1918. Γνωστά του έργα είναι: "Εγχειρίδιον Φυτολογίας, Ορυκτολογίας και Γεωλογίας", 1888, "Περί Αφομοιώσεως των Φυτών", 1885, και, μαζί με τον Θ. Χελντράϊχ, το "Λεξικό των δημωδών ονομάτων των φυτών της Ελλάδος", 1909. Απεβίωσε το 1919.