[...] Ο αρχιεπίσκοπος Περμ Ανδρόνικος (+ 7 Ιουνίου 1918) δεν είναι μόνο ένας από τους νέους Ρώσους ιερομάρτυρες, αλλά και μία από τις ευάριθμες εκκλησιαστικές μορφές που στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά, και αγωνίστηκαν ευσυνείδητα για την ορθόδοξη πίστη και τον λαό του Θεού. Ακέραιος, φιλόπονος, θαρραλέος, λόγιος και, προπάντων, "πιστός άχρι θανάτου" (Αποκ. 2:10), περιγράφει σε επιστολές, εγκυκλίους, κηρύγματα, άρθρα και ημερολογιακές σημειώσεις του τη ζοφερή πολιτικοκοινωνική κατάσταση της πατρίδας του, τη διάβρωση μεγάλου μέρους του εκκλησιαστικού πληρώματος από τον αθεϊσμό και την ποιμαντική ανεπάρκεια του ρώσικου κλήρου όλων των βαθμίδων πριν από την καθεστωτική μεταβολή.

Διαπιστώνοντας πως και η δική μας πατρίδα βρίσκεται σε μια κρίσιμη ιστορική καμπή, σε μιαν εποχή που παρουσιάζει εκπληκτική και ανησυχητική ομοιότητα μ' έκείνην της προεπαναστατικής Ρωσίας, θεωρήσαμε καλό να μεταφράσουμε και να προσφέρουμε στον ιερό κλήρο και τον πιστό λαό μας τον συνοπτικό βίο, το μαρτύριο και αποσπάσματα κειμένων του νέου ιερομάρτυρος Ανδρόνικου.

Η μετάφραση έγινε από το πολύτομο έργο του ηγουμένου Δαμάσκηνου (Ορλόφσκι) "Βίοι των Ρώσων Νεομαρτύρων και Ομολογητών του 20ού αιώνα" (τομ. Ιουνίου, Τβερ 2008). [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)