Εξαντλημένο και χωρίς δυνατότητα παραγγελίας στον εκδότη
Τιμή Λεμόνι: 11,14 €
70 χρόνια από τις πρώτες δελφικές εορτές
Το αρχαίο δράμα στους Δελφούς από τον Άγγελο Σικελιανό έως τις μέρες μας: Δελφοί, 16-20 Ιουλίου 1997: Πρακτικά Συμποσίου
Συγγραφή: · John P. Anton
John P. Anton
Ο καθηγητής John P. Anton (Αντωνόπουλος) γεννήθηκε στο Canton, Ohio, από Έλληνες γονείς και κατάγεται από την Αρκαδία. Έζησε στην Ελλάδα και τελείωσε σπουδές στο γυμνάσιο της Δημητσάνας και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως, όπου είχε καθηγητή τον Ε. Π. Παπανούτσο. Επέστρεψε στην Αμερική ευθύς μετά τον πόλεμο, υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και ακολούθως σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και κοινωνικές επιστήμες στο Columbia University. Ο Dr. John P. Anton είναι Τακτικός Καθηγητής Φιλοσοφίας και Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νοτίου Φλώριδας (University of South Florida). Μετά από τις σπουδές του στο Columbia University (B. A. 1949, M. A. 1950, Ph. D. 1954), με διδακτορική διατριβή πάνω στην οντολογία του Αριστοτέλη, δίδαξε Φιλοσοφία, Ιστορία των Ιδεών, Αισθητική και Ηθική στο University of Nebraska (1955-1958) και το Ohio Wesleyan University (1958-1962). Καθηγητής και Κοσμήτωρ της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών του State University of New York (1962-69), καθηγητής και διευθυντής της Φιλοσοφικής Σχολής του Emory University (1969-1982), οπότε μετακλήθηκε στην έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας και των Ελληνικών Σπουδών στο University of South Florida. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής και στα εξής πανεπιστήμια: University of New Mexico, Columbia University, Humboldt State University, Mills College. Ο καθηγητής Anton έχει λάβει μέρος σε πλείστα διεθνή συνέδρια φιλοσοφίας, φιλολογίας και νεοελληνικών και ιστορικών σπουδών. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών, της Εταιρείας της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, και της Διεθνούς Εταιρείας Νεοπλατωνικών Σπουδών. Έχει συγγράψει και εκδώσει περισσότερους από είκοσι τόμους και έχει δημοσιεύσει πάνω από εκατόν πενήντα άρθρα, δοκίμια και βιβλιοκρισίες. Μεταξύ των γνωστών συγγραμμάτων του είναι και τα εξής: "Naturalism and Historical Understanding" (1967), "Δέκα Δοκίμια" (1967), "Philosophy and the Civilizing Arts" (1975), "Essays in Ancient Greek Philosophy", τόμοι 5, "Critical Humanism" (1981), "Ιερός Πανικός: Η Αυτοβιογραφία της Εύας Σικελιανού" (1992), "The Poetry and Poetics of C. P. Cavafy" (1995), "Categories and Experience" (1997). Επίσης μέλος της διευθύνσεως των επιστημονικών περιοδικών "Philosophical Inquiry", "Idealistic Studies", "Southern Journal of Philosophy", "Journal of the History of Philosophy", "Arethusa", "Revue de Philosophie Ancienne". Βιογραφικά άρθρα περιέχονται στα εξής: "Who is Who in the World", "Who is Who in America", "Directory of American Scholars", "Contemporary Authors", "Leaders in American Education". Έχει χρηματίσει μέλος της διοικούσας επιτροπής των εταιρειών American Society for Aesthetics, Society for the History of Philosophy, Society for the Advancement of American Philosophy, επίσης πρόεδρος της Society for Ancient Greek Philosophy, πρόεδρος της Georgia Philosophical Society, και από το 1975 πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της International Society for Neoplatonic Studies και πρόεδρος της εταιρείας από το 1997. Το 1985 το πανεπιστήμιο τον αναγνώρισε ως Distinguished Professor. Είναι επίτιμο μέλος της αδελφότητας αριστείας ΦΒΚ, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1983), επίτιμο μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (1963), επίτιμο μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" (1993), επίτιμος Πολίτης του Δήμου Σαμίων, Χρυσούν Μετάλλιον (1989), επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας (1993). Τον Ιούνιο του 1992 το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Ανακήρυξε Επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής.
Βιβέτ Τσαρλαμπά - Κακλαμάνη
Ελένη Π. Γύζη
Θανάσης Μασκαλέρης
Πάτροκλος Σταύρου
Νάνος Βαλαωρίτης
Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1921. Σπούδασε φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Σορβόνης. Παρουσίασε άρθρα και μετέφρασε πρώτος στο Λονδίνο εκτενώς Έλληνες ποιητές του 1930 -Σεφέρη, Ελύτη, Εμπειρίκο, Εγγονόπουλο, Γκάτσο. Στην Αγγλία έζησε από το 1944 έως το 1953 και γνώρισε τον Έλιοτ και όλο τον κύκλο του. Το διάστημα 1954-60 έμεινε στο Παρίσι και γνώρισε τον Αντρέ Μπρετόν και τους υπερρεαλιστές. Το 1960 γύρισε στην Ελλάδα και διηύθυνε το περιοδικό "Πάλι" (1963-1966). Το 1969 παρουσίασε ελληνική ποίηση στο γαλλικό περιοδικό "Lettres Nouvelles". Από το 1968 έως το 1993 δίδαξε συγκριτική λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί, ποιητικά του κείμενα εκδόθηκαν από τον οίκο City Lights του Λώρενς Φερλινγκέττι. Οργάνωσε παρουσίαση των Ελλήνων υπερρεαλιστών στο Κέντρο Πομπιντού το 1990-91. Διηύθυνε από το 1989 έως το 1995 με τον ποιητή Αντρέα Παγουλάτο το περιοδικό "Συντέλεια", το οποίο επανεκδόθηκε το 2004 με τίτλο "Νέα Συντέλεια". Το 1959 βραβεύτηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το οποίο και αρνήθηκε. Πήρε το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1982) και το Κρατικό Βραβείο Χρονικού - Μαρτυρίας (1998). Επίσης έλαβε κι ένα βραβείο του Ν.Ρ.Α. [National Poetry Association (Αμερικανική Εταιρεία Ποίησης)] το 1996 -βραβείο που είχε δοθεί προηγουμένως στους Φερλινγκέττι, Γκίνσμπεργκ και άλλους. Έχει λάβει το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το ποιητικό του έργο (2006). Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος Τιμής (2006). Το 2009 τιμήθηκε με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Βιβλία του έχουν εκδοθεί στο εξωτερικό σε αγγλικές και γαλλικές μεταφράσεις. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στην Ελλάδα επέστρεψε μόνιμα το 2004. Εργογραφία: Ποίηση - "Η τιμωρία των μάγων", Λονδίνο 1947 - "Κεντρική στοά", Αθήνα 1958 - "Εστίες μικροβίων", εκδ. Καλώδιο, Σαν Φρανσίσκο 1977 - "Ανώνυμο ποίημα του Φωτεινού Αηγιάννη", Ίκαρος 1978 - "Ο ήρωας του τυχαίου", Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979 - "Η πουπουλένια εξομολόγηση", Ίκαρος 1982 - "Στο κάτω κάτω της γραφής", Νεφέλη 1984 - "Ο έγχρωμος στυλογράφος", Δωδώνη 1986 - "Ποιήματα Ι", Ύψιλον 1987, "Ποιήματα ΙΙ", Ύψιλον 1987 - "Ανιδεογράμματα", Καστανιώτης 1996 - "Ήλιος ο δήμιος μιας πράσινης σκέψης", Καστανιώτης 1996 - "Αλληγορική Κασσάνδρα", Καστανιώτης 1998 - "Η κάθοδος των Μ", Ύψιλον 2002 - "Μια αλφάβητος των κωφαλάλων", Άγκυρα 2003 - "Άστεγος ο Μέγας", Ύψιλον 2004 - "Το ξανανοιγμένο κουτί της Πανδώρας", Άγκυρα 2006 Πεζογραφία - "Ο προδότης του γραπτού λόγου", Ίκαρος 1980 - "Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη", Νεφέλη 1982, β΄ έκδοση 1999 - "Μερικές γυναίκες", Θεμέλιο 1982 - "Ο θησαυρός του Ξέρξη", Εστία 1984, Άγκυρα 2008 - "Η δολοφονία", Θεμέλιο 1984 - "Η ζωή μου μετά θάνατον εγγυημένη", Νεφέλη 1995 - "Παραμυθολογία", Νεφέλη 1996 - "Ο σκύλος του Θεού", Καστανιώτης 1998, β΄ έκδοση 2004 - "Τα σπασμένα χέρια της Αφροδίτης της Μήλου", Άγρα 2002 - "Γνωρίζετε την Ελπινίκη;" Ηλέκτρα 2005 Δοκίμια - "Ανδρέας Εμπειρίκος", Ύψιλον 1989 - "Για μια θεωρία της γραφής", Εξάντας 1990 - "Μοντερνισμός, πρωτοπορία και πάλι", Καστανιώτης 1997 - "Αλληλογραφία Γ. Σεφέρη - Ν. Βαλαωρίτη 1945-1958", Ύψιλον 2004 - "Για μια θεωρία της γραφής, Β", Ηλέκτρα 2006
Γιούλη Πεζοπούλου
Αθηνά Βογιατζόγλου
H Aθηνά Bογιατζόγλου γεννήθηκε στην Aθήνα το 1966. Σπούδασε νεοελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Kρήτης και εκπόνησε το διδακτορικό της στο King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου (1989-1993). Δίδαξε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Kρήτης και της Πάτρας και το 2001 εξελέγη λέκτορας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Iωαννίνων. H μελέτη της "H Mεγάλη Iδέα του λυρισμού. Mελέτη του «Προλόγου στη Zωή» του Σικελιανού" (1999) κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Eκδόσεις Kρήτης. Eπιμελήθηκε την έκδοση του μυθιστορήματος του Aχιλλέως Λεβέντη "H Tασσώ" (στη σειρά "H πεζογραφική μας παράδοση", Εκδόσεις Nεφέλη, 2000), καθώς και το βιβλίο του Γ. Π. Σαββίδη "Λυχνοστάτες για τον Σικελιανό" (Εκδόσεις Eρμής, 2003).
Sarah Ekdawi
Λέανδρος Πολενάκης
Ο Λέανδρος Πολενάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Παν/μίου Αθηνών και στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Είναι διδάκτωρ του τμήματος Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Πολιτιστικής Διαχείρισης του Παντείου Παν/μίου Αθήνας. Διατηρεί τη μόνιμη στήλη θεατρικής κριτικής της εφημερίδας "Αυγή" από το 1978. Έχει μεταφράσει κλασικούς και νεώτερους συγγραφείς από τέσσερις γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ρωσικά) όπως επίσης και αρχαίους έλληνες από το πρωτότυπο. Έχει συνεργαστεί με τα κυριότερα επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά και έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης και πεζογραφίας. Δίδαξε στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ενώ διδάσκει σε δραματικές σχολές.
Maria Antonietta Sorci
Athan Karras
Γιώργος Σ. Δημητράκος
Θεόδωρος Κρίτας
Ο Θεόδωρος Κρίτας γεννήθηκε το 1914 στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαθίσταται στη Θεσσαλονίκη, με τη μητέρα του και με τον μεγαλύτερο αδελφό του. Το 1932 έρχεται στην Αθήνα και εγγράφεται στη Δημοτική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετά την αποφοίτησή του (1934) συμμετέχει σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις ως το 1941, χρονιά κατά την οποία αφοσιώνεται οριστικά στις θεατρικές επιχειρήσεις και στις μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνικών συγκροτημάτων και διάσημων ξένων καλλιτεχνών στην Ελλάδα. Παράλληλα διοργανώνει περιοδείες ελληνικών θιάσων σε ολόκληρο τον κόσμο. Κατά την ίδια χρονική περίοδο ασχολείται και με τη δημοσιογραφία. Άρθρα, ανταποκρίσεις και συνεντεύξεις του με σημαίνοντες παγκοσμίως πολιτικούς δημοσιεύονται σε ελληνικές εφημερίδες. Η ενασχόληση του Θεοδώρου Κρίτα με τις πολιτιστικές ανταλλαγές καλύπτει μισόν αιώνα. Καλλιτεχνικά συγκροτήματα, μεγάλες ορχήστρες, μπαλέτα, αλλά και τσίρκα και διάσημα φολκλορικά συγκροτήματα του εξωτερικού -από ανατολή και δύση- παρουσιάζονται στην χώρα μας μορφώνοντας και ψυχαγωγώντας γενεές επί γενεών. Είναι ο πρώτος που, ευθύς μετά τον πόλεμο, μετακλεί στην Ελλάδα κορυφαία σοβιετικά συγκροτήματα (όπως τα Μπαλέτα Μπολσόι), σε μια έντονα ψυχροπολεμική περίοδο κατά την οποία διακόπτεται ουσιαστικά η επικοινωνία της Δύσης με τα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Σοβιετικής Ένωσης. Από το 1957 ως το 1970 εκδίδει, με τη συνεργασία του Μάριου Πλωρίτη, το ετήσιο αλμανάκ Θέατρο, έκδοση που άφησε εποχή. Μετά τη μεταπολίτευση, δημοσιεύει στην εφημερίδα Έθνος σειρά από 220 άρθρα-μαρτυρίες με εντυπώσεις από τα ταξίδια του στον κόσμο. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, του Ελληνοκινεζικού Συνδέσμου Φιλίας και του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου. Τον τελευταίο καιρό ασχολείται με τη διοργάνωση των περιοδειών του Εθνικού Θεάτρου στο εξωτερικό και με τη συγγραφή.
Γιώργος Μεσσάλας
Μάρκος Σικελιανός
Jacques Bouchard
O Jacques Bouchard γεννήθηκε στο Κεμπέκ το 1940. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ του Κεμπέκ. Έμεινε στην Ελλάδα από τα 1965 ως τα 1970 και ειδικεύτηκε στις νεοελληνικές σπουδές υπό την καθοδήγηση του Κ. Θ. Δημαρά. Κατά την ίδια περίοδο παρακολούθησε μαθήματα νεοελληνικής του Γ. Μπαμπινιώτη και συμμετείχε στις εργασίες του Κέντρου Νεοελληνικών Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών ως ελεύθερος συνεργάτης. Στα 1970 υποστήριξε στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τον Γεώργιο Τερτσέτη· εισηγητής ήταν ο Γ. Π. Σαββίδης. Διετέλεσε καθηγητής αρχαίας και νέας ελληνικής στο Πανεπιστήμιο Λαβάλ από τα 1970 ως τα 1973. Από τα 1973 είναι καθηγητής της νεοελληνικής φιλολογίας και διευθυντής του Προγράμματος Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ. Έχει εκλεγεί στα 2001 πρώτος κάτοχος της Έδρας Φ. Β. Παπαχρηστίδη στο Πανεπιστήμιο McGill και έχει διοριστεί διευθυντής του νεοσύστατου Διαπανεπιστημιακού Κέντρου Νεοελληνικών Σπουδών του Μόντρεαλ. Είναι μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων και Ανθρωπιστικών Επιστημών της Βασιλικής Εταιρείας του Καναδά. Τα κυριότερα επαγγελματικά του ενδιαφέροντα είναι ο ελληνικός διαφωτισμός, ο ελληνικός υπερρεαλισμός και η λογοτεχνική μετάφραση. Έχει δημοσιεύσει με γαλλική μετάφραση μια κριτική έκδοση των Φιλοθέου Παρέργων του Νικόλαου Μαυροκορδάτου καθώς και τη μετάφραση της Υψικάμινου και της Ενδοχώρας. Έχει μεταφράσει στη γαλλική, εκτός από τον Εμπειρίκο, ποιητές και συγγραφείς όπως ο Μ. Σαχτούρης, ο Ν. Εγγονόπουλος, ο Ε. Κακναβάτος, ο Π. Μάτεσις κ.ά.
Ανδρέας Γιακουμάτος
Παύλος Ν. Τζερμιάς
Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς είναι ιστορικός, ελληνιστής και πολιτικός αναλυτής διεθνούς φήμης. Εδίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Ελβετίας) (1965-1995), στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (1984-1992) και στην Επαγγελματική Σχολή της Πόλης της Ζυρίχης (1961-1977). Επίσης έκανε παραδόσεις επί πολλά εξάμηνα στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Διετέλεσε Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών (1977-1979), ανταποκριτής της Neue Zurcher Zeitung, για θέματα της Ελλάδας και της Κύπρου και Διευθυντής της Εκπομπής για τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες της Ελβετικής Ραδιοφωνίας (1970-1990). Την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974) τα άρθρα του στη Neue Zurcher Zeitung μεταδίδονταν τακτικά από την Deutsche Welle. Είναι συγγραφέας δεκάδων αυτοτελών έργων, εκατοντάδων επιστημονικών μελετών και χιλιάδων άρθρων σε διάφορες γλώσσες. Ο Παύλος Ν. Τζερμιάς έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων για το πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο του: τιμητικός τόμος με επιμέλεια του Gunnar Hering (1993), Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1994), διεθνές επιστημονικό συμπόσιο στο Φράιμπουργκ της Ελβετίας (4 Νοεμβρίου 1995), τιμητικός τόμος του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ της Ελβετίας (1996), παράσημο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (1996) κ.ά. Στις 30 Μαρτίου 2000 εξελέγη Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Απόστολος Αθανασάκης
Marianne McDonald
Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν είναι καθηγήτρια κλασικού πολιτισμού και θεάτρου στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο και συγγραφέας πολλών έργων πάνω στο αρχαίο ελληνικό δράμα και την αρχαία ελληνική μυθολογία. Διεθνώς γνωστή, η ΜακΝτόναλτν έχει λάβει τιμητικές διακρίσεις από το Αμερικανικό Κολέγιο Αθηνών, την Αρχαιολογική Εταιρεία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο των Αθηνών και το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου. Ανάμεσα σε άλλες διακρίσεις έχει λάβει το UIC Medal, χρυσά μετάλλια από τους δημάρχους των Αθηνών και του Πειραιά, τιμητική πλακέτα από το Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και το παράσημο του Ταξιάρχη του Φοίνικα από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας. Η Μαριάννα ΜακΝτόναλτν διαμένει στο Σαν Ντιέγκο όπου και ασχολείται με το συγγραφικό της έργο.
Νέστορας Μάτσας
O Nέστορας Μάτσας, συγγραφέας, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης μορφωτικών ταινιών, γεννήθηκε στην Aθήνα το 1930. Σπούδασε στο Παρίσι δημοσιογραφία, θέατρο και κινηματογράφο, με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1949 στην εφημερίδα "Εθνικός Κήρυξ", ως κριτικός κινηματογράφου. Παράλληλα με τη δημοσιογραφία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Ήταν συγγραφέας 35 βιβλίων από τα οποία πολλά έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες, ακόμη και στα κινεζικά και τα οποία έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις. Παράλληλα είχε γυρίσει εκατόν εβδομήντα εθνογραφικά ντοκυμανταίρ μικρού και μεγάλου μήκους. Τιμήθηκε με πολλά τόσο λογοτεχνικά βραβεία ελληνικά και ξένα όσο και κινηματογραφικά από τα οποία και ξεχωρίζουν το Μεγάλο Βραβείο με ασημένιο Κύπελλο του Ιταλικού Υπουργείου Παιδείας για το εξαίρετο ντοκυμανταίρ: "Ο Οδυσσέας ζει πάντα - Ελληνικές θάλασσες", επίσης το Μεγάλο Βραβείο με χρυσό Μετάλλιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Τουριστικών Ταινιών Μασσαλίας για το ντοκυμανταίρ "Η γιορτή δεν τελειώνει ποτέ", καθώς και τιμητικό δίπλωμα του Φεστιβάλ Καννών 1970 για τη ταινία (μικρού μήκους) "Η άλλη σιωπή". Τέλος τιμητικό επίσης δίπλωμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ρώμης για τα δύο ντοκυμανταίρ "Το παραμύθι του Θεόφιλου" και "Το τάμα" 1971. Πέθανε στην Αθήνα στις 28 Ιουνίου 2012, σε ηλικία 82 ετών.
Ανδρέας Α. Ρουσόπουλος
Επιμέλεια: · John P. Anton
John P. Anton
Ο καθηγητής John P. Anton (Αντωνόπουλος) γεννήθηκε στο Canton, Ohio, από Έλληνες γονείς και κατάγεται από την Αρκαδία. Έζησε στην Ελλάδα και τελείωσε σπουδές στο γυμνάσιο της Δημητσάνας και στην Παιδαγωγική Ακαδημία Τριπόλεως, όπου είχε καθηγητή τον Ε. Π. Παπανούτσο. Επέστρεψε στην Αμερική ευθύς μετά τον πόλεμο, υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και ακολούθως σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και κοινωνικές επιστήμες στο Columbia University. Ο Dr. John P. Anton είναι Τακτικός Καθηγητής Φιλοσοφίας και Διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νοτίου Φλώριδας (University of South Florida). Μετά από τις σπουδές του στο Columbia University (B. A. 1949, M. A. 1950, Ph. D. 1954), με διδακτορική διατριβή πάνω στην οντολογία του Αριστοτέλη, δίδαξε Φιλοσοφία, Ιστορία των Ιδεών, Αισθητική και Ηθική στο University of Nebraska (1955-1958) και το Ohio Wesleyan University (1958-1962). Καθηγητής και Κοσμήτωρ της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών του State University of New York (1962-69), καθηγητής και διευθυντής της Φιλοσοφικής Σχολής του Emory University (1969-1982), οπότε μετακλήθηκε στην έδρα της Ιστορίας της Φιλοσοφίας και των Ελληνικών Σπουδών στο University of South Florida. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής και στα εξής πανεπιστήμια: University of New Mexico, Columbia University, Humboldt State University, Mills College. Ο καθηγητής Anton έχει λάβει μέρος σε πλείστα διεθνή συνέδρια φιλοσοφίας, φιλολογίας και νεοελληνικών και ιστορικών σπουδών. Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Νεοελληνικών Σπουδών, της Εταιρείας της Ιστορίας της Φιλοσοφίας, και της Διεθνούς Εταιρείας Νεοπλατωνικών Σπουδών. Έχει συγγράψει και εκδώσει περισσότερους από είκοσι τόμους και έχει δημοσιεύσει πάνω από εκατόν πενήντα άρθρα, δοκίμια και βιβλιοκρισίες. Μεταξύ των γνωστών συγγραμμάτων του είναι και τα εξής: "Naturalism and Historical Understanding" (1967), "Δέκα Δοκίμια" (1967), "Philosophy and the Civilizing Arts" (1975), "Essays in Ancient Greek Philosophy", τόμοι 5, "Critical Humanism" (1981), "Ιερός Πανικός: Η Αυτοβιογραφία της Εύας Σικελιανού" (1992), "The Poetry and Poetics of C. P. Cavafy" (1995), "Categories and Experience" (1997). Επίσης μέλος της διευθύνσεως των επιστημονικών περιοδικών "Philosophical Inquiry", "Idealistic Studies", "Southern Journal of Philosophy", "Journal of the History of Philosophy", "Arethusa", "Revue de Philosophie Ancienne". Βιογραφικά άρθρα περιέχονται στα εξής: "Who is Who in the World", "Who is Who in America", "Directory of American Scholars", "Contemporary Authors", "Leaders in American Education". Έχει χρηματίσει μέλος της διοικούσας επιτροπής των εταιρειών American Society for Aesthetics, Society for the History of Philosophy, Society for the Advancement of American Philosophy, επίσης πρόεδρος της Society for Ancient Greek Philosophy, πρόεδρος της Georgia Philosophical Society, και από το 1975 πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής της International Society for Neoplatonic Studies και πρόεδρος της εταιρείας από το 1997. Το 1985 το πανεπιστήμιο τον αναγνώρισε ως Distinguished Professor. Είναι επίτιμο μέλος της αδελφότητας αριστείας ΦΒΚ, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1983), επίτιμο μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (1963), επίτιμο μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός" (1993), επίτιμος Πολίτης του Δήμου Σαμίων, Χρυσούν Μετάλλιον (1989), επίτιμος Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας (1993). Τον Ιούνιο του 1992 το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών τον Ανακήρυξε Επίτιμο Διδάκτορα της Φιλοσοφικής Σχολής.
Βασιλική Ν. Ακριτίδη
Έκδοση: 2002 από "Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη"
Σελ.:252 (24χ17), Μαλακό εξώφυλλο, ISBN: 960-14-0523-2
Θέμα: "Ελληνικό δράμα"
Ο τόμος αυτός είναι μία επιλογή από τις ανακοινώσεις του διεθνούς συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε στους Δελφούς το 1997, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργάνωσε το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών για την επέτειο των εβδομήντα χρόνων από τις Πρώτες Δελφικές Εορτές του Αγγέλου και της Εύας Σικελιανού. Η επιλογή των κειμένων και η επιμέλεια του τόμου έγινε από το διακεκριμένο ελληνιστή καθηγητή John Anton
Οι Δελφικές Εορτές του 1927 ήταν για τον Άγγελο και την Εύα Σικελιανού το σημείο εκκίνησης και η πρώτη προσπάθεια για εφαρμογή στην πράξη της Δελφικής Ιδέας που οραματιζόταν ο ποιητής. Τι ήταν όμως η Δελφική Ιδέα και γιατί αυτή η έμφαση στους Δελφούς; Ο Σικελιανός, μέσα από τη βαθιά του παιδεία και τη γνώση των αρχαίων κειμένων, έβλεπε τις αξίες του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού σαν μία αξεπέραστη, πανανθρώπινη και μοναδική παρακαταθήκη με παγκόσμια και διαχρονική εμβέλεια. Οι αξίες αυτές, πάντα ζωντανές, θα ήταν αυτές που θα μπορούσαν να δώσουν και πάλι στον κόσμο τη χαμένη πνευματικότητα και να ενώσουν σ' ένα ανώτερο επίπεδο τους λαούς. Η τέχνη, και ειδικώς το δράμα, που συνδυάζει όλες τις άλλες μορφές τέχνης και έχει τη δύναμη να εξυψώνει και να καθαιρεί την ψυχή, θεωρήθηκε το καταλληλότερο μέσο γι' αυτό το σκοπό. [...]
(από το εισαγωγικό σημείωμα)
(1978) Το χέρι και η μηχανή, Εκδόσεις Παπαζήση