Ο Γιώργος Μαρίνος -κλόουν, συγγραφέας, ποιητής και συνθέτης- έζησε και εργάστηκε για 38 χρόνια στη Δανία, όπου και δημιούργησε το θέατρο Βαλίτσα. Τελευταία ζει στην Αίγινα. Έχει κυκλοφορήσει 23 μεγάλους δίσκους και 57 βιβλία, πολλά απ' αυτά έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε όλη την Ευρώπη. Ποιήματά του υπάρχουν στα Αναγνωστικά Α΄ και Β΄ Δημοτικού.

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Μικρός ταλαιπωρούσε τη μαμά του, γιατί κάθε πρωί έτρεχε η δύστυχη να καθαρίσει τους τοίχους από περίεργα χρώματα μπουρδουκλωμένα με σκίτσα από παπιά που κάνανε τούμπες, από αλλήθωρους γάτους που το σκάγανε με διαστημόπλοιο από τον Άρη, γρύλους και ακρίδες που κάνανε γυμναστικές επιδείξεις, μυρμήγκια που καταστρώνανε σχέδια να κατακτήσουν τον πλανήτη και άλλα τρομερά. Οι γονείς του ξόδευαν περισσότερα χρήματα για απορρυπαντικά παρά για φαγώσιμα. Μετά μεγάλωσε κι έφυγε για τη Γερμανία. Μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε αν σ' αυτό επηρεάστηκε από τα άσματα του Καζαντζίδη για την ξενιτιά. Την επόμενη μέρα ο γερμανικός Τύπος έγραψε: "Βαθύ μυστήριο καλύπτει το πώς βάφτηκαν ροζ τα φτερά και κίτρινη η μύτη του αεροπλάνου που έφτασε χθες από την Ελλάδα". Άρχισε να σκιτσάρει, να ζωγραφίζει και να εικονογραφεί ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Έντρομοι οι εκδότες του πρόσφεραν εργασία για ν' αφήσει ήσυχο το Τείχος του Βερολίνου. Εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία φιλοξένησαν δουλειές του. Μέχρι και το παντελόνι ενός διάσημου εκδότη, που σήμερα έχει τεράστια συλλεκτική αξία. Έπειτα από σοβαρό σκιτσογραφικοδιπλωματικό επεισόδιο επέστρεψε στην Ελλάδα. Την ημέρα της άφιξής του πάμπολλα τα σωματεία, ανάμεσα στα οποία των ελαιοχρωματιστών, των εκδοτών και των φιλόζωων, του ετοίμασαν θερμή υποδοχή, την οποία τα κρατικά κανάλια λογόκριναν, γιατί ήθελαν να αποφύγουν οι θεατές τις συγκρίσεις με κάποες άλλες αφίξεις πολιτικών στη μεταπολίτευση. Όσοι εκδότες και συγγραφείς συνεργάζονται από τότε μαζί του έχουν ακόμα πράσινη μύτη...